Πρέπει να παινέσω το Χρηστικό λεξικό που έβαλε στο λήμμα βολονταρισμός την (αρνητική) σημασία που έχει γίνει αρκετά συνηθισμένη σε δημοσιογραφικά κείμενα, χωρίς να είναι βέβαιο ότι καταλαβαίνουν όλοι οι αναγνώστες τι ακριβώς σημαίνει.
3. (αρνητ. συνυποδ.) στάση, συμπεριφορά προσώπου ή ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν ότι μπορούν να επιβάλουν δογματικά ή/και αυταρχικά τις επιθυμίες τους. Πβ. ετσιθελισμός.
Είναι ωστόσο ακριβής ο ορισμός;
Παραθέτω για αρχή μερικά διαδικτυακά ευρήματα, από αυτά που βοηθούν στην αποκωδικοποίηση. Αρχίζω ωστόσο με ένα απόσπασμα στα αγγλικά, που πιστεύω ότι αποδίδει καλύτερα τη σημασία αυτής της χρήσης:
Thus, Bolshevik revivalism was closely connected with economic voluntarism — the notion that willpower and enthusiasm could generate economic miracles.
The Cambridge History of the Cold War, Volume 1 (page 452)
https://books.google.gr/books?id=x1U52FjcIOYC&pg=PA452#v=onepage&q&f=false
Και λίγες ελληνικές για αρχή. (Τα έντονα γράμματα, πριν και μετά, τα τόνισα εγώ.)
θεωρώ πως ο βολονταρισμός (που συνοψίζεται στην ποπ κουλτούρα από το κοελικό σύμπαν που συνωμοτεί υπέρ σου, αν κάτι το θέλεις πολύ) είναι μια κατάσταση που μπορεί να υπάρξει, το βλέπουμε συνεχώς γύρω μας.
http://www.techiechan.com/?p=1752
Ο βολονταρισμός του Στουρνάρα: «Πρέπει να πιστέψουν ότι υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ»
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=377681
Η πολιτική είναι βολονταρισμός, αρχικά ενεργητικός (πίστη στη δύναμη της βούλησης του αντιπροσωπεύειν – «θέλω να σε αντιπροσωπεύσω για να κάνω αυτά»), κατόπιν, ή ταυτόχρονα, παθητικός (αποδοχή της βούλησης του αντιπροσώπου και πίστη σε αυτήν από τον αντιπροσωπευόμενο, άρα πίστη στη δύναμη της βούλησης του αντιπροσωπεύεσθαι – «θέλω να αντιπροσωπευθώ από εσένα για να κάνω, μέσω εσού, αυτά»). Χωρίς βολονταρισμό η πολιτική γίνεται φιλοσοφική ή ακαδημαϊκή αναζήτηση ει μη και εκζήτηση –«τρεις καθηγητές, την πατρίδα να την κλαις», κατά την παλαιά ρήση! Αρα πολιτική χωρίς πίστη του πολιτικού στη δύναμη της βούλησής του και αποδοχή αυτής από τον πολίτη, δεν νοείται.
http://topotami.gr/idisis/alexandros-filippidis-apotassome/
3. (αρνητ. συνυποδ.) στάση, συμπεριφορά προσώπου ή ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν ότι μπορούν να επιβάλουν δογματικά ή/και αυταρχικά τις επιθυμίες τους. Πβ. ετσιθελισμός.
Είναι ωστόσο ακριβής ο ορισμός;
Παραθέτω για αρχή μερικά διαδικτυακά ευρήματα, από αυτά που βοηθούν στην αποκωδικοποίηση. Αρχίζω ωστόσο με ένα απόσπασμα στα αγγλικά, που πιστεύω ότι αποδίδει καλύτερα τη σημασία αυτής της χρήσης:
Thus, Bolshevik revivalism was closely connected with economic voluntarism — the notion that willpower and enthusiasm could generate economic miracles.
The Cambridge History of the Cold War, Volume 1 (page 452)
https://books.google.gr/books?id=x1U52FjcIOYC&pg=PA452#v=onepage&q&f=false
Και λίγες ελληνικές για αρχή. (Τα έντονα γράμματα, πριν και μετά, τα τόνισα εγώ.)
θεωρώ πως ο βολονταρισμός (που συνοψίζεται στην ποπ κουλτούρα από το κοελικό σύμπαν που συνωμοτεί υπέρ σου, αν κάτι το θέλεις πολύ) είναι μια κατάσταση που μπορεί να υπάρξει, το βλέπουμε συνεχώς γύρω μας.
http://www.techiechan.com/?p=1752
Ο βολονταρισμός του Στουρνάρα: «Πρέπει να πιστέψουν ότι υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ»
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=377681
Η πολιτική είναι βολονταρισμός, αρχικά ενεργητικός (πίστη στη δύναμη της βούλησης του αντιπροσωπεύειν – «θέλω να σε αντιπροσωπεύσω για να κάνω αυτά»), κατόπιν, ή ταυτόχρονα, παθητικός (αποδοχή της βούλησης του αντιπροσώπου και πίστη σε αυτήν από τον αντιπροσωπευόμενο, άρα πίστη στη δύναμη της βούλησης του αντιπροσωπεύεσθαι – «θέλω να αντιπροσωπευθώ από εσένα για να κάνω, μέσω εσού, αυτά»). Χωρίς βολονταρισμό η πολιτική γίνεται φιλοσοφική ή ακαδημαϊκή αναζήτηση ει μη και εκζήτηση –«τρεις καθηγητές, την πατρίδα να την κλαις», κατά την παλαιά ρήση! Αρα πολιτική χωρίς πίστη του πολιτικού στη δύναμη της βούλησής του και αποδοχή αυτής από τον πολίτη, δεν νοείται.
http://topotami.gr/idisis/alexandros-filippidis-apotassome/
