αυτοολοκλήρωση και αυτοολοκληρώνομαι

[colurosa]

Κάνοντας διάφορες αναζητήσεις στο διαδίκτυο, παρατήρησα ότι, ενώ χρησιμοποιείται η λέξη «αυτοολοκλήρωση», δεν χρησιμοποιείται ποτέ το «αυτοολοκληρώθηκε». Υπάρχει τελικά αυτή η λέξη, και το αντίστοιχο ρήμα της, ή όχι;

 

[Themis†]

Το θέμα της ύπαρξης ή μη ύπαρξης ενός λεκτικού τύπου είναι πολύ σχετικό. Τα συστατικά της λέξης είναι γνωστά, διαφανή και έχουν ήδη συνδυαστεί, η κλίση του ρήματος είναι ομαλά ενταγμένη στο κλιτικό σύστημα της σημερινής γλώσσας και δεν θα πονέσει κανένα αυτί, άρα: αν εσύ κρίνεις ότι σου χρειάζεται, μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις. Η ευθύνη που αναλαμβάνεις δεν είναι τυπική, μορφολογική, αλλά σημασιολογική. Το γιατί δεν συναντάς τον αόριστο μου φαίνεται αρκετά ευνόητο. Η "αυτοολοκλήρωση" (ομφαλοσκόπηση με φωτοστέφανο, θα έλεγε κάποιος κακός σαν εμένα) δεν νοείται συνήθως σαν μια ενέργεια με αρχή και τέλος, σαν μια ενέργεια που μπορεί να έχει ήδη συντελεστεί για να βρεθούμε - πού; Λείπει ακόμη μια γερή δόση βουδισμού από τη Δύση για να πλασάρει τη Νιρβάνα σαν μη είναι που συνιστά το απόλυτο είναι. Προσωπική μου γνώμη αυτό.

 

[Neikos]

Υπάρχει κ το ρήμα, colurosa. Κάνε μια αναζήτηση σε τρίτο πρόσωπο στον ενεστώτα κ θα σου δώσει αρκετά ευρήματα. Σε θεολογικά κείμενα το έχω συναντήσει αρκετά, αλλά και στην ψυχολογία. Περισσότερο χρησιμοποιούνται τα αυτοπραγμάτωση - αυτοπραγματώνομαι νομίζω, ιδίως στην ψυχολογία, πχ στην Πυραμίδα των αναγκών του Μάσλοου.

 

[colurosa]

Επομένως δε θα ήταν λάθος να χρησιμοποιήσω το ρήμα αυτοολοκληρωνόμουν. Σωστά;

 

[Neikos]

Ε ναι, δεν βλέπω να υπάρχει κανένα πρόβλημα, γραμματικό τουλάχιστον. Δεν μπορώ να σκεφτώ βέβαια σε ποιο σημασιολογικό πλαίσιο θα το χρησιμοποιήσεις στον παρατατικό.

 

[colurosa]

Σε πολύ ελεύθερη μετάφραση... :)
Δεν το έκανα γιατί θα αυτοολοκληρωνόμουν και θα ήμουν έπειτα περισσότερο ευτυχισμένος, αλλά γιατί εκείνη το είχε πραγματικά ανάγκη.

 

[Neikos]

Εμένα μια χαρά μου φαίνεται πάντως.

 

[colurosa]

Σας ευχαριστώ πολύ!