Θανάση, η διάκριση που κάνεις είναι πράγματι, όπως λες κι εσύ, "εντελώς υποκειμενική". Νομίζω ότι το πράγμα είναι πολύ απλό. Μπορούμε να το δούμε αν πάρουμε δύο καθ' όλα θεμιτές προτάσεις με ρήμα στην ενεργητική φωνή και τις μετατρέψουμε, με καθ' όλα θεμιτό τρόπο, σε προτάσεις με ρήμα στην παθητική φωνή:
1. Η Τουτού Κόμπανι αντικαθιστά το μοντέλο Χ με το μοντέλο Ψ --> Το μοντέλο Χ αντικαθίσταται από την Τουτού Κόμπανι με το μοντέλο Ψ
2. Το μοντέλο Ψ αντικαθιστά το μοντέλο Χ --> Το μοντέλο Χ αντικαθίσταται από το μοντέλο Ψ
Αφού οι δύο αρχικές προτάσεις είναι θεμιτές, είναι αδύνατον να βγάλουμε γενικό κανόνα (στην κλίμακα σωστού/λάθους) για το αν ένα πράγμα αντικαθίσταται με ή από άλλο πράγμα. Μπορούμε απλώς να κάνουμε δύο εμπειρικές και αδογμάτιστες διαπιστώσεις: 1) το με είναι κατά κανόνα ασφαλής λύση, 2) το με όχι μόνο είναι η μόνη λύση όταν δηλώνεται ρητά το ποιητικό αίτιο (από...), αλλά επίσης είναι σαφώς προτιμότερο όταν υπονοείται άμεσα το ποιητικό αίτιο. Η τελευταία παρατήρηση είναι, κι αυτή, "εντελώς υποκειμενική". Παρατηρώ όμως ότι, ενώ προτιμώ γενικά το με, υπάρχει περίπτωση που θα προτιμούσα το από. Πρόκειται για την περίπτωση ριζικής έλλειψης έμψυχου ή οιονεί έμψυχου ποιητικού αιτίου, η οποία αναβαθμίζει το πράγμα που αντικαθιστά σε ποιητικό αίτιο:
Οι επιστήμονες λένε ότι το Ρεύμα του Κόλπου εξασθενεί και τείνει να αντικασταθεί από ένα ρεύμα που...