Καλημέρα. Το πρόβλημα είναι ήδη γνωστό, ιδίως από τον αγροτουρισμό. Το ερώτημα στη σύνθεση είναι αν έχουμε σύνθεση από τον αγρό ή από το αγροτικός / αγρότης. Έχουμε το αγροτεμάχιο και τον αγροτοπατέρα. Όμως η διάκριση δεν είναι πάντα σαφής και, όταν μεταφράζουμε όρους από το αγγλικό με πρώτο συνθετικό το agro- ή το agri-, είναι εύκολο να περιοριστούμε κι εμείς στο αγρο. Έτσι το ΛΝΕΓ έδινε για το agritourism αγροτοτουρισμός, αλλά τώρα, κάτω από τη συντριπτική πίεση της χρήσης, στο Σχολικό έχουμε αγρο(το)τουρισμός. Άλλωστε, το agri- βγαίνει από το agriculture, την αγροκαλλιέργεια, άρα εύκολα μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι έχουμε συγχώνευση στα ελληνικά.
Έτσι και στο agropastoralism (καν agri~), είναι φυσιολογικό να πούμε κι εμείς αγροκτηνοτροφία αντί για το πιο ακριβές αγροτοκτηνοτροφία, όπως και το λανθασμένο αγροβιομηχανία αντί για το αγροτοβιομηχανία. Ποιο από τα δύο θα επικρατήσει; Μας αρέσει δεν μας αρέσει, συχνά επικρατεί το απλούστερο και αυτό προς το οποίο μας ωθεί η μετάφραση από τα αγγλικά.