Χτες βράδυ ονειρεύτηκα τον Άδωνη

[sarant]

Προφανώς τα Ευριπίδης, Αριστείδης τα παρέλειψες ως μη αμφισβητούμενα, αλλά επειδή στα οδωνύμια διατηρείται η αρχαία κλίση (Αριστείδου, Ευριπίδου) ίσως έπρεπε να μπουν. Ίσως ακόμα και το Λεωνίδας (μια παλιά κωμωδία του Άννινου λεγόταν Η νίκη του Λεωνίδου).

Σχετικά με τον Αίαντα, ένιωσα έκπληξη όταν είδα πόσο πολλές γκουγκλιές βγάζει η ονομαστική "ο Αίαντας". Πρέπει να αναφερθεί.

Αριστοφάνης και Αριστοτέλης θεωρείς ότι εντάσσονται στο κλιτικό υπόδειγμα του Σοφοκλή; Να προσεχτεί ότι ενώ η χιλιοτραγουδισμένη Οδός Αριστοτέλους δεν αμφισβητείται, ο Δήμος της Χαλκιδικής (εκεί που γίνονται οι φασαρίες) λέγεται Δήμος Αριστοτέλη.

 

[Costas]

Εμένα με φτιάχνει το η Αναή, της Αναής. Εξόχως αεράτο και νεραϊδένιο το ακούω. Νάες, νάες, άναες. :)

Να θυμίσω και μια ονομασία από το Ναύπλιο, οδός (ή...) Αριστοτέλους Ωνάση. Κάπου εδώ μέσα έχω ποστάρει τη φωτογραφία. :angry:

 

[Earion]

Ωραία απολιθώματα: εκτός από το Πεδίο(ν) του Άρεως υπάρχει και οδός Άρεως στην Πλάκα. Η οδός Ερμού, οι οδοί Περικλέους, Θεμιστοκλέους, Μνησικλέους και Σοφοκλέους (και γενικά όλα όσα λήγουν σε —κλής), οι οδοί Σωκράτους, Ιπποκράτους και Δεινοκράτους (και γενικά όλα όσα λήγουν σε —κράτης) κ.ά. Η κατάληξη —ίδης δίνει γενική σε —ίδου τόσο στα αρχαία (Υπερείδου) όσο και στα νέα (Ιασωνίδου).

Να μην ξεχνάμε και το άλλο ενδιαφέρον, ότι ο γλωσσικός εξευγενισμός άφησε πίσω του και ονόματα του Νέου Ελληνισμού: Αραχώβης (με ωμέγα) και Κλεισόβης (με όμικρον), Βαλαωρίτου, Κριεζώτου, Καλαμιώτου και Κουντουριώτου. Υπάρχει Δυοβουνιώτου και Δυοβουνιώτη!

Θυμάμαι στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, την εποχή της καθιέρωσης της δημοτικής (1976), σε εκπομπή στην τηλεόραση να βάζουν ερωτήσεις παγίδες στο κοινό του εξής τύπου: Τι προτιμάτε: Οδός Άρεως Βελουχιώτου ή Δρόμος Άρη Βελουχιώτη; Το κοινό δυστυχώς δεν είχε την ετοιμότητα ή την κατάρτιση να αντιπροτείνει ότι και το ένα μπορούμε να κρατήσουμε (το παλαιότερο οδός+απολίθωμα) και το άλλο καινούργιο να φέρουμε, δηλαδή και Οδός και Άρη Βελουχιώτη.

 

[drsiebenmal]

Και να μην ξεχνάμε ότι οι παλιοί και γνήσιοι οπαδοί του Άρη Θεσσαλονίκης κλίνουν στη γενική του Άρεως (ακούστε π.χ. τον Γιάννη Ιωαννίδη όταν μιλάει για τον μεγάλο Άρη των ημερών του).

 

[nickel]

Καλημέρα. Επειδή το έγραφα σε άγριες πρωινές ώρες, κανονικό γερμανικό νούμερο, παρέλειψα τα εύκολα και παραδοσιακά, που είναι πανεύκολα στην καθημερινότητά τους και όλοι λέμε χωρίς πρόβλημα τη γενική του Αριστείδη και του Λεωνίδα και του Αριστοφάνη. Εκεί, αν έχουμε δυσκολία, την έχουμε πια να θυμηθούμε τη γενική στην καθαρεύουσα — αν δεν έχουμε πρόχειρο κανένα απολίθωμα. Και νομίζω ότι η πιο ξεχασμένη ομαλή γενική είναι της παρέας ο ταμίας - του ταμίου. Χρειάζονται οπωσδήποτε σε μια λίστα που θέλει να γίνει πλήρης.

 

[daeman]

Εμένα με φτιάχνει το η Αναή, της Αναής. Εξόχως αεράτο και νεραϊδένιο το ακούω. Νάες, νάες, άναες. :)

Να θυμίσω και μια ονομασία από το Ναύπλιο, οδός (ή...) Αριστοτέλους Ωνάση. Κάπου εδώ μέσα έχω ποστάρει τη φωτογραφία. :angry:

http://lexilogia.gr/forum/showthrea...-πάθη-(Β΄-τόμος)&p=20832&viewfull=1#post20832

Καλημέρα.
Και μην την είδατε την Αναή. ;)
Ορίστε και μια Θωμαή που φτιάχνει εμένα (και όχι μόνο) —όχι αέρινη και νεραϊδένια, αλλά γήινη— και, φιλόλογος ούσα, γλωσσικά (και όχι μόνο).

 

[daeman]

...
Σχετικά νήματα:

Πλάτωνας ή Πλάτων;

«Βούλα Πατουλίδη» έχετε δει;


Πεδίον του Άρεως = Campus Martius | Champ de Mars | Pedion tou Areos | Field of Mars

 

[Costas]

http://lexilogia.gr/forum/showthrea...-πάθη-(Β΄-τόμος)&p=20832&viewfull=1#post20832

Ορίστε και μια Θωμαή που φτιάχνει εμένα (και όχι μόνο) —όχι αέρινη και νεραϊδένια, αλλά γήινη— και, φιλόλογος ούσα, γλωσσικά (και όχι μόνο).

Καλή η Θωμαή, κι εκείνο το πλάνο με τα φραγκόσυκα σαν πλήθος θηλές ετοιμόσκαστες, πετυχημένο!

Σχετικό, νομίζω, με το πνεύμα του νήματος: το ΛΚΝ έχει ενικό ερινύα (αντί του αρχαίου Ερινύς), με σχηματισμό του ενικού από τον πληθυντικό.

 

[nickel]

Την ξέχασα τη Διδώ στο #17, αλλά μου τη θύμισαν τα μεζεδάκια του Σαραντάκου (πολύ γέλιο σήμερα):

[...] ένας άλλος φίλος διάβασε το ρεπορτάζ για την όπερα “Διδώ και Αινείας” και, εκνευρισμένος από τα πολλά “Διδούς” του άρθρου, αποφάσισε τελικά να μην πάει να τη δει!

:)

 

[Costas]

Στα αρχαία ονόματα δε με χαλάει τόσο, αν πρόκειται για αρχαίο προσωπο όπως η Διδώ. Ας μην ξεχνάμε την ύπαρξη στη νεοελληνική κοινών ονομάτων όπως τα αιδώς και πειθώ, και ποιες είναι οι γενικές τους.

 

[Earion]

Τη γενική της αιδούς θα προσπαθήσω να την αποφύγω, αλλά η πειθώ κάνει στη γενική της πειθώς.

 

[Earion]

Εξαιρετικό.
Η μόνη άμυνα πάντως, είναι να αρχίσουμε να μιλάμε για την Αργυρού, την Ερατού, τη Μυρτού.
Όπως στο παλιό:
-- Ας ακούσω την επιθυμίαν της αγαπητής μου Μαριγούς…
-- Δεν με λένε Μαριγού, Μαριγώ με λένε!
-- Ναι, καλή μου, αλλά κλίνεσαι!
-- Και γιατί να κλείνομαι; Καμιά ασκημομούρα είμαι;

Από τα 1935 προειδοποιούσε ο Τζάρτζανος! Πού να 'ξερε....

Πηγή: Αχιλλέας Α. Τζάρτζανος. "Δημοτική και νεοδημοτική" (1935). Στο Άρθρα και μελετήματα (Αθήνα: Κακουλίδης, 1957), σ. 44.