Χαιρετισμούς από το Λιγγρονήσι

[sarant]

Και συγκεκριμένα από ένα καφενείο κοντά σεκείνο το σιντριβάνι (Ριμόντι το λένε;) στο Ρέθυμνο. Μια βδομάδα στα Χανιά δεν είχα ακουμπήσει ιντερνέτι, οπότε μπήκα λίγο να ξεχαρμανιάσω ενώ οι γυναίκες κάνουν επιδρομή στα μαγαζιά.

Να είστε καλά όλοι!

νίκος

 

[Alexandra]

Να περνάς καλά! Ελπίζω να τρως αχινοσαλάτα :)

 

[sarant]

Ευχαριστώ -τώρα στον Αγιο το ξενοδοχείο έχει γουήφι και θα μπαίνω συχνότερα :)

 

[nickel]

Έλεγα στην παρέα προχτές ότι, αν δουν βέροι Κρητικοί αυτό το νήμα, ότι έγινε αποτετοιονήσι η ηρωική μεγαλόνησος, θα πάθουμε χειρότερα από την Πιπιλή...

 

[nickel]

Και επειδή δεν είναι πρέπον να πηγαίνει ο συνονόματος στο αποτετοιονήσι και να ξεσηκώνει από τους σύντεκνους ποιήματα του Λαπαθιώτη και να περνάει το γεγονός απαρατήρητο, ιδού δυο διαχρονικά ποιήματα του Λαπαθιώτη που ανέβηκαν εδώ:

(Ταυρομάχος ξακουστός)

Ταυρομάχος ξακουστός, μοχθήσας δε τα μάλα,
Κι ελπίσας ότι θα γενούν τα πάντα μέλι-γάλα,
Μόλις εκείνο το βαρύ το καθεστώς εκλείψει,
Προς φίλον του κι ομόφρονα μουρμούριζε με θλίψη:
«Εμείς ετσακιστήκαμεν, ιδρώσαμεν, ερρέψαμε,
πασκίσαμε, νικήσαμε, πηδήξαμε, χορέψαμε,
και ποια τ' αποτελέσματα των τόσων μας αγώνων;
Όλα του κόσμου τα κακά, κι όλες οι πίκρες μόνον!...»
Κι ο φίλος του τ' απήντησε: «Τι νόμισες, βρε πόντε,
Τι νόμισες; Και τα κακά, κ' εκείνα κόποις κτώνται...»

(Δημόσιον ταμείον)

Κατόπιν όσων βλέπουμε συμβαίνοντα στο κράτος,
Όπου οι πάντες έγιναν καταχραστές εσχάτως,
Κι ο όρος ο ελληνικός «δημόσιον ταμείον»
Σημαίνει –πράγματι– λεπτά που βαίνουν προς τα... μείον.

(Συνονόματε, ελπίζω να μη σε πειράζει η αντιγραφή. Κι αν σε πειράζει, σφύρα.)