Κι όμως, η εικόνα αυτή είναι ένα σχόλιο στη σύγχρονη Ελλάδα.
Θα πρόσθετα επίσης ότι οι μπότες είναι κατευθείαν από το Ρομπέν των Δασών, με μια μικρή αλλαγή στο χρώμα. Την εποχή της οικονομικής κρίσης η Ελλάδα χρειάζεται έναν Ρομπέν, γι'αυτό το στυλ έχει επιστρέψει στη μόδα, αλλά η μεταπήδηση από το δασικό στο αστικό περιβάλλον επιβάλλει επαναχρωματισμό. Το σορτς παραλλαγής δείχνει το δρόμο στον Έλληνα του 2011- πάρε τ'όπλο σου και πήγαινε να κυνηγήσεις καμιά μπεκάτσα γιατί η κατσαρόλα είναι άδεια. Τα χαϊμαλιά, η ζώνη και τα βραχιόλια από πλεξιγκλάς είναι σχόλιο ότι ξεπουλιούνται οι εθνικοί θησαυροί για χάντρες και καθρεφτάκια. Η παρατημένη πετσέτα δείχνει ότι πασάτα λα φιέστα, μαζί τα φάγαμε και τώρα πάμε για πλύση στομάχου. Το λαϊκό γκρίζο μπουφάν στην καρέκλα δείχνει πιο έντονα το "μαζί", ο λαός πιθανόν να ζητήσει πλέον στυλιστικές και πολιτικές λύσεις σαν αυτές του Αχμαντινετζάντ, που λανσάρισε και πάλι τη μόδα του μπουφάν πριν μερικά χρόνια. Το λαμέ παραπέτασμα πέρα από το ότι θυμίζει καταπέτασμα (βλ. φάγαμε), βρίσκεται εκεί, απομεινάρι των περασμένων μεγαλείων της ελληνικής κοινωνίας. Το γυαλιστερό καλσόν και το πορτοκαλί μαλλί με τη γαλάζια σκιά στα μάτια δείχνουν το μέλλον. Ο Έλλην, αλλά κυρίως η Ελληνίδα νοικοκυρά, θα πρέπει να βγει στο πεζοδρόμιο (και να κάνει πεζοδρόμιο) για να τα φέρει βόλτα.
Ναι, αγαπητοί αναγνώστες, η εικόνα της κυρίας Λιάνη, χήρας (και συνταξιολήπτριας) πρωθυπουργού, είναι η εικόνα της Ελλάδας του σήμερα.
ΥΓ Αν κάποιος θίγεται που θεωρώ το συνδυασμό λαμέ καλσόν, μαλλί άχυρο και μπλε μπογιά στα μάτια δείγμα επαγγελματικής απασχόλησης όχι του γούστου του, chill out, man.