Στη γλώσσα των κατοίκων της Γης του Πυρός, περιοχής που ανήκει στη Χιλή, υπάρχει μια λέξη που περιγράφει μονολεκτικά την κατάσταση κατά την οποία δύο πρόσωπα βρίσκονται αντιμέτωπα, κατέχονται από την ίδια επιθυμία, μαντεύουν και τα δυο τι πρόκειται να συμβεί, κι όμως κανείς δεν κάνει το πρώτο βήμα, γιατί περιμένει από τον άλλο να το κάνει.
mamihlapinatapai
“that shared look of longing where both parties know the score yet neither is willing to make the first move”
Επιχειρηματίες σε τραπέζι σκληρών διαπραγματεύσεων· ερωτευμένοι, ή άνθρωποι που πρόκειται να ερωτευθούν, τη στιγμή αμέσως προτού πέσουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου· συνωμότες που δεν γνωρίζουν ότι είναι κάτοχοι του ίδιου μυστικού…
Με αφορμή τη συζήτηση για τον Καβάφη, θυμήθηκα ένα ποίημά του που ανήκει στα «ατελή», και είναι ν' απορεί κανείς τι είδους ατέλεια ενοχλούσε στον ποιητή και το κράτησε έξω από τον κανόνα.
Δεν νομίζετε ότι μια τέτοια κατάσταση περιγράφει ο ποιητής; Μοιάζει σαν να του έλειπε αυτή ακριβώς η λέξη…
mamihlapinatapai
“that shared look of longing where both parties know the score yet neither is willing to make the first move”
Τη διάβασα αρκετά χρόνια πριν στο σημείωμα που ανάρτησα εδώ και δεν έχει πάψει να ασκεί επάνω μου μια γλυκιά εξωτική μαγεία. Πόσες φορές δεν θα τη χρειαζόμασταν στη ζωή μας αυτή τη λέξη!Επιχειρηματίες σε τραπέζι σκληρών διαπραγματεύσεων· ερωτευμένοι, ή άνθρωποι που πρόκειται να ερωτευθούν, τη στιγμή αμέσως προτού πέσουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου· συνωμότες που δεν γνωρίζουν ότι είναι κάτοχοι του ίδιου μυστικού…
Με αφορμή τη συζήτηση για τον Καβάφη, θυμήθηκα ένα ποίημά του που ανήκει στα «ατελή», και είναι ν' απορεί κανείς τι είδους ατέλεια ενοχλούσε στον ποιητή και το κράτησε έξω από τον κανόνα.
Ο επίσκοπος Πηγάσιος
Εισήλθαν στον περικαλλή ναό της Αθηνάς
ο Χριστιανός επίσκοπος Πηγάσιος
ο Χριστιανός ηγεμονίσκος Ιουλιανός.
Εκύτταζαν με πόθον και στοργή τ’ αγάλματα
όμως συνομιλούσανε διστακτικώς.
με υπαινιγμούς, με λόγια διφορούμενα,
με φράσεις πλήρεις προφυλάξεως,
γιατί δεν ήσαν βέβαιοι ο ένας για τον άλλον
και συνεπώς φοβούνταν να μη εκτεθούν,
ο ψεύτης Χριστιανός επίσκοπος Πηγάσιος
ο ψεύτης Χριστιανός ηγεμονίσκος Ιουλιανός.
Μάιος 1920
The Bishop Pegasius
They entered the exquisite temple of Athena:
the Christian bishop Pegasius
the Christian princeling Julian.
They looked with longing and affection at the statues—
still, they spoke to one another haltingly,
with innuendos, with double-meaning words,
with phrases full of cautiousness,
since neither could be certain of the other
and they were constantly afraid they’d be exposed,
the false Christian bishop Pegasius
the false Christian princeling Julian.
Μετάφραση Daniel Mendelsohn (C.P. Cavafy, The Unfinished Poems, New York: Knopf, 2009).
Δεν νομίζετε ότι μια τέτοια κατάσταση περιγράφει ο ποιητής; Μοιάζει σαν να του έλειπε αυτή ακριβώς η λέξη…
