Στο ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου μιλούσαν προχτές (Δευτέρα 23/4) για τη διαφαινόμενη είσοδο της Χρυσής Αυγής στη Βουλή και ειπώθηκε το εξής σχόλιο:
Ppan
Ο αδερφός μου που δουλεύει σε λύκειο --κι όχι στον Άγιο Παντελεήμονα-- έχει φρικάρει. Οι περισσότεροι 17άρηδες, που ψηφίζουν κιόλας, γέρνουν κατακεί.
Επειδή κάτι μου θύμησε αυτό, ανέτρεξα στα χαρτιά μου και βρήκα ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό
Έψιλον της
Ελευθεροτυπίας αρκετό καιρό πριν (πάνω από δύο χρόνια). Είναι μεγάλο και το βάζω εδώ, γιατί στου Σαραντάκου θα πρόσθετε δυσανάλογο βάρος.
Ο φασίστας του διπλανού θρανίου ...
και ο κύκλος των μπερδεμένων μαθητών
ΕΨΙΛΟΝ 982, 7 Φεβρουαρίου 2010
κείμενο Ντίνα Δασκαλοπούλου, φωτογραφίες Δημήτρης Μιχαλάκης
Όταν στο μυαλό ενός δεκαπεντάρη ο Τσε συναντά... τον Χίτλερ, η παλαιστινιακή κουφίγια τη σβάστικα, ο χουλιγκανισμός της κερκίδας την εθνική ιδεολογία και η πανκ μουσική συναντά τον εθνικό ύμνο· όταν τα Ίμια γίνονται Μαραθώνας, ο μετανάστης εχθρός της πατρίδας και το ρόπαλο του τραμπούκου αξεσουάρ στο μαθητικό σακίδιο..., τότε το αβγό του φιδιού έχει σπάσει μες στις αυλές των σχολείων! Το ρεπορτάζ στους Αμπελοκήπους, μετά τη σύλληψη 13 μαθητών από την πρόσφατη επίθεση ακροδεξιών, αποκάλυψε το πρόσωπο ενός νέου τύπου φασισμού που προσπαθεί να τρυπώσει στις τάξεις των εφήβων. Κάτω από τα άλλοτε αδιάφορα και άλλοτε έκπληκτα μάτια όλων μας.
«Είναι τιμή να είσαι Έλληνας». Οι 240 μαθητές του 16ου Λυκείου των Αμπελοκήπων καθημερινά αντίκριζαν τη σβάστικα και τα συνθήματα της Χρυσής Αυγής στην είσοδο του σχολείου τους. Αλλά δεν έδιναν σημασία. «Αυτόνομη δράση με ταυτότητα». Οι καθηγητές του ίδιου σχολείου έβλεπαν το κτήριο να γεμίζει με στένσιλ των Αυτόνομων Εθνικιστών. Αλλά ούτε κι εκείνοι έδιναν σημασία. Και οι γονείς μάθαιναν για ξυλοδαρμούς και μικροκλοπές μεταναστών. Ούτε κι εκείνοι έδιναν σημασία. Μέχρι που στις 23 του Γενάρη η πραγματικότητα τους ξεπέρασε.
Μετά την επίθεση σε αντιρατσιστική εκδήλωση στην Πανόρμου, η ΕΛ.ΑΣ. προβαίνει σε μαζικές συλλήψεις φασιστών. Από τους 44 συλληφθέντες, οι 13 είναι ανήλικοι. Το κατηγορητήριο είναι βαρύ: στον ανακριτή παραπέμπονται με τις κατηγορίες για διατάραξη κοινής ειρήνης, σωματική βλάβη και βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη (με τις επιβαρυντικές διατάξεις του κουκουλονόμου), παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία και απειλή και εξύβριση. Οι τρεις φοιτούν στο ίδιο σχολείο, το 16ο Αμπελοκήπων. Οι υπόλοιποι προέρχονται από σχολεία όπου το Δίκτυο Αυτόνομων Εθνικιστών έχει συγκροτήσει πυρήνες εδώ και καιρό. Από τη Λυκόβρυση ώς τον Κολωνό κι από την Παλλήνη ώς τη Ν. Σμύρνη, διακριτικά και αθόρυβα, οι εθνικιστές μπήκαν στα σχολεία και στρατολόγησαν τα μέλη τους.
Κανείς δεν ξέρει πόσοι ακριβώς είναι και, κυρίως, ποιοι ακριβώς είναι οι Αυτόνομοι Εθνικιστές. Ντυμένοι σαν φρικιά, με παλαιστινιακές κουφίγιες και μαύρες σημαίες --θα μπορούσες να τους περάσεις και για αναρχικούς. Δεν είναι μόνο το ντύσιμο, είναι η ορολογία και τα σύμβολα που χρησιμοποιούν, κλεμμένα από την κουλτούρα των αντιεξουσιαστών: η μαύρη γάτα των καταλήψεων του Βερολίνου, η ιδέα για τις Ζώνες Αυτονομίας των καταστασιακών, ο Τσε και η Χαμάς. Όλα αυτά στο μπλέντερ, μαζί με τον αντικαπιταλισμό και την αντιπαγκοσμιοποίηση, συνθέτουν ένα ιδεολογικό συμπίλημα που φαίνεται γοητευτικό όταν είσαι 15 χρονών. Εύπλαστος και εύπιστος τόσο ώστε να πιστεύεις πως ο Χίτλερ διέσωσε την πατρίδα σου από τους κομμουνιστές και πως η σφαγή των Καλαβρύτων ήταν... μια κακή στιγμή στην ιστορία του.
«Σήμερα για να μπορέσουν οι λευκοί άνθρωποι να γυρίσουν τον τροχό της Ζωής χρειάζονται άμεσα και χειροπιαστά μέτρα. Πρώτη προτεραιότητα είναι η στοιχειώδης βιολογική προστασία της φυλής μας. Ιδιαίτερα οι μικρές ηλικίες είναι απαραίτητο να καταλάβουν την ομορφιά που μεταφέρουν στις φλέβες τους». Εφημερίδα Χρυσή Αυγή, 6/1/2010
Η Ρένα είναι μαθήτρια στο 16ο, συμμαθήτρια των 3 κατηγορουμένων του σχολείου της. «Δεν είναι εύκολο να πιστέψεις ότι έφτασαν σ' αυτό το σημείο. Γιατί μέχρι τώρα ερχόντουσαν στο σχολείο και κοκορευόντουσαν στα διαλείμματα πως έδειραν έναν Πακιστανό ή πως έκλεψαν το κινητό από έναν μαύρο, αλλά αυτό που έγινε στις 23 του Γενάρη ήταν εντελώς διαφορετικό. Χτύπησαν τους γονείς των συμμαθητών τους και τους γείτονές τους, ανθρώπους που τους ήξεραν από παιδιά. Αυτό είναι το σοκαριστικό. Ώς τώρα δεν χτυπούσαν ποτέ μετανάστες από το ίδιο σχολείο, γιατί οι μετανάστες έχουν και Έλληνες φίλους, ήξεραν πως δεν τους παίρνει. Χτύπαγαν περαστικούς ή παιδιά από άλλα σχολεία. Πώς πωρώθηκαν τόσο πολύ; Ποιος τους πώρωσε τόσο; Αυτό προσπαθώ να καταλάβω!»
Οι Αυτόνομοι Εθνικιστές πρωτοέκαναν την εμφάνιση τους στα σχολεία πριν από περίπου δύο χρόνια. Οι πρώτες τους «δράσεις» ήταν παιδαριώδεις: κολλούσαν αυτοκόλλητα της Χρυσής Αυγής στα παγκάκια, ζωγράφιζαν στένσιλ στους τοίχους, διακινούσαν την εφημερίδα της οργάνωσης. Ο Γιάννης τους συνάντησε με άγριο τρόπο στο δρόμο τον Νοέμβρη. Με την παρέα του είχαν βγει βόλτα στα μπαράκια της Πανόρμου. Ένα από τα παιδιά είχε τα μαλλιά του μοϊκάνα. Αυτό ήταν αρκετό ώστε οι εθνικιστές να τους ορμήξουν. «Τους είδαμε σαν ταινία, σαν να μιμούνται τα Μαθήματα Αμερικάνικης Ιστορίας. Ξύριζαν τα κεφάλια τους, φορούσαν στενά παντελόνια κι αλυσίδες. Στην αρχή ήταν διακριτικοί, δεν εκδήλωναν τα πιστεύω τους ούτε στο μάθημα. Τώρα που έχουν ξεθαρέψει λένε τις χαζομάρες τους, ότι το Ολοκαύτωμα δεν έγινε ποτέ».
Παρότι οι ίδιοι οι Αυτόνομοι Εθνικιστές διατρανώνουν πως ουδεμία σχέση έχουν με τη Χρυσή Αυγή, γνώστες του χώρου της Άκρας Δεξιάς επιμένουν πως οι καθοδηγητές τους είναι πρώην μέλη της οργάνωσης. Πρόκειται για μία ακόμα διάσπαση ή ένα εναλλακτικό σχήμα που αποτελεί τον προθάλαμο της Χ.Α.; Σίγουρα πάντως η αισθητική των Αυτόνομων Εθνικιστών με τις μάσκες ηρώων από ταινίες, η μουσική και τα βιντεοκλίπ στο YouTube είναι πολύ διαφορετικά από την«παλιακή» αισθητική της Χ.Α. Η Έλενα, πρωτοετής φοιτήτρια πια, γνωρίζει τους Αυτόνομους Εθνικιστές από τα πρώτα βήματά τους. Κυριολεκτικά, αφού με κάποιους από αυτούς ήταν συμμαθήτρια από το νηπιαγωγείο. «Δεν έχουν καμιά σχέση με τον παραδοσιακό Χρυσαυγίτη. Είναι οι δημοφιλείς του σχολείου. Κάνουν παρέα με τις πιο ωραίες γκόμενες, σε βάζουν στα καλύτερα μαγαζιά, στα μπουζούκια... Δηλαδή, σου λένε πως αν γίνεις μέλος τους και καλά θα περνάς και θα σώσεις την πατρίδα που απειλείται».
Οι Αυτόνομοι Εθνικιστές είναι μέσα σ' όλα: επιδιώκουν να εκλέγονται στα πενταμελή και δεκαπενταμελή μαθητικά συμβούλια, είναι αθλητές, αναλαμβάνουν να μεσολαβήσουν στον καθηγητή που σου έβαλε απουσία τις πρώτες ώρες και να σ’ τη σβήσουν. Πάνε στο γυμναστήριο και κάνουν πολεμικές τέχνες, πρόσφατα δε καθάρισαν το ερειπωμένο σπίτι του Κωστή Παλαμά (δράση για την οποία τους εξήραν τηλεοπτικοί αστέρες της δημοσιογραφίας).
Στον μαθητόκοσμο έχουν σεβασμό, κυρίως γιατί ήταν παρόντες τον Δεκέμβρη. Όπως εξηγεί η Ρένα, «για τον 16άρη είναι τίτλος τιμής να έχει κατέβει στο δρόμο τον Δεκέμβρη. Ήταν λοιπόν κι εκείνοι μαζί μας· πέταγαν πέτρες στους μπάτσους μαζί μας. Άλλωστε χρησιμοποιούν το A.C.A.B. (σ.σ.: αρκτικόλεξο που σημαίνει «όλοι οι μπάτσοι είναι μπάσταρδοι») το ίδιο συχνά με τους αναρχικούς».
Με πυρήνες στην Αττική και στην επαρχία, επικοινωνούν κυρίως μέσω του διαδικτύου και είναι τόσο πιτσιρικάδες που στις σελίδες τους στο Facebook γράφουν συχνά με τα αληθινά τους ονόματα, αναρτούν φωτογραφίες τους, δίνουν στοιχεία για την καθημερινότητά τους.
Δεν είναι δύσκολο να γίνεις Αυτόνομος Εθνικιστής· αντιθέτως, το Δίκτυο εντάσσει χαλαρά νέα μέλη στους πυρήνες του. Πλησιάζουν συνήθως τα ντροπαλά, μοναχικά παιδιά. Κάποιος που έχει ανάγκη από φίλους και είναι το παιδί της σφαλιάρας στην οικογένειά του, στους Αυτόνομους Εθνικιστές θα βρει τα πάντα: φίλους, γκόμενες και, κυρίως, μια ταυτότητα που (επειδή εδράζεται στη βία) από έσχατο θα τον κάνει πρώτο. Ο Γιάννης περιγράφει την τελετή μύησης: «Πρώτα σου ξυρίζουν το κεφάλι. Κάποιες φορές φέρνουν την ξυριστική μηχανή στο σχολείο· άλλοτε πάτε όλοι μαζί στον κουρέα. Μετά πάτε μαζί κι αγοράζεις τα ίδια ρούχα. Ακούνε ναζιστικό πανκ και διαβάζουν τα ίδια βιβλία. Κι όταν πια είσαι έτοιμος, θα βγείτε παρέα να χτυπήσετε έναν μετανάστη».
Με ιντερνετικές ραδιοφωνικές εκπομπές, με εκδρομές και κάμπινγκ το καλοκαίρι, με δικά τους βιβλιοπωλεία και γυμναστήρια, με τα δικά τους σιντί και τα μπλουζάκια, ο χώρος της Ακροδεξιάς είναι μια πλήρης υποκουλτούρα. Κανένα από τα παιδιά που συμμετέχουν σε τέτοιες οργανώσεις δεν έχει την αίσθηση ότι κάνει κάτι κακό. Όμως όλα ξέρουν πως κάνουν κάτι παράνομο --το οποίο νομιμοποιείται, αφού στην κοσμοαντίληψη που τους περνάνε η πατρίδα τους είναι υπό κατοχή από τους σιωνιστές, οι οποίοι επιδιώκουν να αφανίσουν το έθνος με μίσθαρνα όργανά τους «τους ΣΥΡΙΖΑίους και τους δημοσιογράφους». Όλοι οι πολιτικοί είναι ξεπουλημένοι και εθνοπροδότες, η Δικαιοσύνη έχει αλωθεί• το μόνο που απομένει είναι το αντάρτικο. Στο παράλληλο σύμπαν το οποίο κατασκευάζουν οι καθοδηγητές τους γι' αυτά τα παιδιά, ο ξυλοδαρμός ενός μετανάστη ή ενός αριστερού είναι μια αξιέπαινη πράξη αντίστασης.
Ο Κώστας είναι καθηγητής στο λύκειο των Αμπελοκήπων. Έχει διδάξει πολλούς από τους Αυτόνομους Εθνικιστές. «Είμαι θυμωμένος με τον εαυτό μου, γιατί τους πήρα στην πλάκα. Η γειτονιά μας έχει παράδοση στο φασισμό, αφού πάντα εδώ, στου Γκύζη και στην Κυψέλη υπήρχαν ισχυροί πυρήνες. Οι οργανωμένοι χούλιγκαν του ΠΑΟ και της Εθνικής Ελλάδος ήταν πάντα ένα φυτώριο που εξέθρεφε φασίστες ήδη από την εποχή της ΝΟΠΟ (Ναζιστική Οργάνωση Παναθηναϊκών Οπαδών). Όφειλα να είμαι πιο προσεκτικός, αλλά τους υποτίμησα. Το 16ο είναι ένα καλό σχολείο, με διευθυντές που το φροντίζουν: αλλάξαμε τις τουαλέτες, βάλαμε τριπλά τζάμια για να μην ενοχλεί ο θόρυβος του δρόμου τα παιδιά, έχουμε αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες, μέχρι και ομάδα επιχειρηματολογίας φτιάξαμε. Νόμιζα πως όλα αυτά είναι αρκετά για να αποτρέψουν το φαινόμενο. Δεν ήταν».
Γιατί αποφάσισαν με τη νέα χρονιά οι εθνικιστές να κάνουν δυναμικές εμφανίσεις --μία στο Πολιτιστικό Κέντρο, όπου βίαια διέκοψαν αντιρατσιστική συνάντηση, και την άλλη με τα ρόπαλα στην Πανόρμου; Σαφώς τους ενόχλησε που στη γειτονιά τους οργανώνεται αντιρατσιστικό κίνημα, αυτό όμως που τους έχει εξοργίσει είναι ότι χάνουν τον έλεγχο των σχολείων, στα οποία πλέον βλέπουν τους αλβανικής καταγωγής συμμαθητές τους να κερδίζουν τα πενταμελή και δεκαπενταμελή συμβούλια. Η άνοδος του ΛΑΟΣ στις ευρωεκλογές έδωσε αέρα στα πανιά τους και το επερχόμενο νομοσχέδιο για την ιθαγένεια τους προσέφερε τη «Νέα Μεγάλη Ιδέα» για να συσπειρωθούν.
«Δεν είναι εύκολο να πιστέψεις ότι έφτασαν σ’ αυτό το σημείο. Ώς τώρα έρχονταν στο σχολείο και κοκορευόντουσαν πως έδειραν έναν Πακιστανό ή έκλεψαν το κινητό από έναν μαύρο. Αλλά στην Πανόρμου χτύπησαν γονείς συμμαθητών τους, γείτονες, ανθρώπους που ήξεραν από παιδιά. Πώς πωρώθηκαν τόσο; Ποιος τους πώρωσε τόσο;»
Ρένα, 16 χρονών, συμμαθήτρια συλληφθέντων
Πόσα είναι τα μέλη τους; Σε πόσα σχολεία; Ουδείς μπορεί να υπολογίσει με ασφάλεια· είναι ωστόσο διεσπαρμένοι σε όλη την Αττική και διατηρούν ισχυρούς πυρήνες στην επαρχία, όπως στη Ρόδο και στη Λάρισα. Επικοινωνούν κυρίως μέσω διαδικτύου και είναι τόσο πιτσιρικάδες, που στις σελίδες τους στο Facebook γράφουν πολλές φορές με τα αληθινά ονόματα τους, αναρτούν τις φωτογραφίες τους, δίνουν στοιχεία για την καθημερινότητά τους. Εκτός από τους μαθητές του 16ου: τα στοιχεία της δικής τους σελίδας ήταν κλειδωμένα για όποιον δεν είναι φίλος τους. Το μόνο που μπορούσες να δεις ήταν μια αφίσα που προειδοποιούσε δημοσιογράφους, ΣΥΡΙΖΑίους, μετανάστες «κάτω τα ξερά σας από τα σχολεία μας». Μέχρι που, μυστηριωδώς, η σελίδα του 16ου κατέβηκε εντελώς από το διαδίκτυο μια μέρα πριν από το... Μεγάλο Σάββατο. Την 1η Φεβρουαρίου είχε εξαφανιστεί και η σελίδα του Λυκείου Λυκόβρυσης.
«Μεγάλο Σάββατο» ήταν για τους εθνικιστές η 30ή του Γενάρη. Κάθε χρόνο διοργανώνουν μια εκδήλωση «μνήμης και τιμής για τους πεσόντες των Ιμίων». Φέτος, όμως, η εκδήλωση είχε μια στόχευση παραπάνω: να πιέσουν την πολιτική ηγεσία να προβεί σε δημοψήφισμα για το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια. Από τις 6 το απόγευμα άρχισαν να μαζεύονται στη μικρή πλατεία Ιμίων, στην οδό Ρηγίλλης. Κοντοκουρεμένοι, μαυροντυμένοι, αγριεμένοι, στήθηκαν στρατιωτικά στην άκρη του δρόμου, ανεμίζοντας ελληνικές και ναζιστικές σημαίες, τραγουδώντας εμβατήρια και ουρλιάζοντας «έξω οι ξένοι από την Ελλάδα». Τρεις ώρες αργότερα πορεύτηκαν προς τη Βουλή. Με τύμπανα, αναμμένους πυρσούς και στρατιωτικό βήμα έφτασαν έξω από το Κοινοβούλιο, βρίζοντας τους πουλημένους πολιτικούς και κραδαίνοντας πανό που ζητούσαν «τσεκούρι και φωτιά» για το νομοσχέδιο. Η πορεία τους κατέληξε στην Ομόνοια, όπου έδειραν όποιον ατυχή μετανάστη περνούσε από εκεί, ενώ τα ΜΑΤ φρουρούσαν τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην οδό Σωκράτους. Στη συγκέντρωση, φυσικά, ήταν και οι καθοδηγητές των Αυτόνομων Εθνικιστών, παρόλο που πολλοί «συναγωνιστές» τους τους απειλούσαν νωρίτερα ότι θα τους δείρουν, διότι δεν τους θεωρούν αρκετά σκληρούς.
«Πρόκειται κυρίως για παλιούς συμμαθητές, οι περισσότεροι από τους οποίους προέρχονται από ακροδεξιές οικογένειες. Οι πατεράδες τους ήταν μέλη κάποιας γκρούπας και ακολούθησαν τα παιδιά. Είναι δυστύχημα ότι τους γνωρίζουμε από χρόνια. Αυτό μας έκανε πιο συναισθηματικούς και ανεκτικούς απέναντι τους». Η κυρία Παναγιώτα είναι γέννημα θρέμμα των Αμπελοκήπων, μητέρα μαθητών του 16ου. «Όταν ξέρεις ένα παιδάκι από μικρό, δυσκολεύεσαι να αποδεχτείς πως έχει γίνει φασίστας. Γνωρίζω τις μητέρες των κατηγορουμένων: είναι σοκαρισμένες. Όμως, εκτός από την εποχή που προκαλεί φασιστικά φαινόμενα, πρέπει να κοιτάξει κανείς με μεγάλη προσοχή και τις ίδιες τις οικογένειες --που, ενδεχομένως, να δυσλειτουργούν».
Αυτές τις μέρες οι Αυτόνομοι Εθνικιστές έχουν εξαφανιστεί από τους δρόμους των Αμπελοκήπων. Δεν συζητούν, δεν προκαλούν, δεν κοκορεύονται --δεδομένου ότι τα μέλη τους αντιμετωπίζουν βαρύτατες κατηγορίες. Στο διαδίκτυο όμως ξεσαλώνουν, αφού το κίνημά τους απέκτησε τον δικό του ήρωα, τον προφυλακισμένο δημοσιογράφο της «Ελεύθερης Ώρας» Δημήτρη Παπαγεωργίου. «Οι ιδέες δεν φυλακίζονται» ρίχνουν τη γραμμή οι καθοδηγητές τους -- και οι πιτσιρικάδες το επαναλαμβάνουν σε αμέτρητα ποσταρίσματα.
Όλοι οι κατηγορούμενοι της 23ης του Γενάρη δηλώνουν αθώοι και, φυσικά, όλοι οι ανήλικοι ισχυρίζονται πως τυχαία πέρασαν από την Πανόρμου.
