bernardina
Moderator
Πριν βιαστεί κανείς να απαντήσει (όπως βιάστηκα εγώ) καλό θα ήταν να κάναμε μια μικρή βόλτα στον κήπο με τους λωτούς.
Όμως για ποιους λωτούς μιλάμε άραγε;
Μια πρώτη αναζήτηση μάλλον μπερδεύει τα πράγματα παρά τα ξεκαθαρίζει.
Μήπως έχουμε να κάνουμε με τον ζουμερό πορτοκαλή καρπό που τα τελευταία χρόνια κάνει όλο και πιο συχνή την παρουσία του στα καφάσια των... ψαγμένων μανάβικων; Που, όπως κάθε καινούργια μόδα, έτσι κι αυτός φαίνεται ότι έχει κακοποιηθεί από τους άσχετους κατοίκους των πόλεων όταν σπεύδουν να τον γευτούν άγουρο και παθαίνουν σοκ από τη στιφάδα του; Το επίσημο όνομά του είναι διόσπυρος και ανήκει στην οικογένεια των εβενοειδών.
Αν τον αναζητήσουμε σε άλλες γλώσσες, διαπιστώνουμε με κάποια έκπληξη ότι αυτός ο καρπός στα αγγλικά δεν λέγεται lotus, όπως ίσως θα περίμενε κανείς, αλλά persimmon
Βλέπουμε επίσης ότι με την ονομασία λωτός (lotus corniculatus) βρίσκουμε τριφύλλια αλλά και νούφαρα.
Αυτά τα τελευταία (Nelumbo nucifera) είναι που συναντάμε με την ονομασία lotus και με ισχυρότατους συμβολισμούς σε διάφορες κουλτούρες και θρησκείες.
Εδώ υπάρχουν κάμποσες ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Σταχυολογώ:
εκτός από το γενικό συμβολισμό που έχει σε κάθε θρησκεία ως άνθος, έχει και διαφορετική ερμηνεία αναλόγως το χρωματισμό. Έτσι λοιπόν :
• Λευκός λωτός : Αντιπροσωπεύει την κατάσταση της πνευματικής τελειότητας και την πλήρη πνευματική αγνότητα.
• Ροζ λωτός : Ο ιδανικός αυτός λωτός υποκαθιστά γενικά την υπέρτατη θεότητα. Επιπλέον σχετίζεται πολύ ρεαλιστικά με τον ίδιο το Βούδα.
• Κόκκινος λωτός : Συμβολίζει την αυθεντική φύση και αγνότητα της καρδιάς. Είναι ο λωτός της αγάπης, της ευσπλαχνίας, του πάθους και άλλων ιδιοτήτων της καρδιάς.
• Μπλε λωτός : Είναι το σύμβολο της νίκης του πνεύματος από τις αισθήσεις, και συμβολίζει τη σοφία της γνώσης.
Ωστόσο και το νούφαρο λωτός έχει μέρη που τρώγονται, όπως μας δείχνει αυτό το βιντεάκι.
Είναι οι σπόροι του. Και αν πληκτρολογήσετε lotus root θα βρείτε αρκετές συνταγές.
Λοιπόν, τι έτρωγαν τελικά οι λωτοφάγοι;
Τι θέλει να πει ο ποιητής εδώ;
οἱ δ᾽ αἶψ᾽ οἰχόμενοι μίγεν ἀνδράσι Λωτοφάγοισιν·
οὐδ᾽ ἄρα Λωτοφάγοι μήδονθ᾽ ἑτάροισιν ὄλεθρον
ἡμετέροις, ἀλλά σφι δόσαν λωτοῖο πάσασθαι.
τῶν δ᾽ ὅς τις λωτοῖο φάγοι μελιηδέα καρπόν,
οὐκέτ᾽ ἀπαγγεῖλαι πάλιν ἤθελεν οὐδὲ νέεσθαι,
ἀλλ᾽ αὐτοῦ βούλοντο μετ᾽ ἀνδράσι Λωτοφάγοισι
λωτὸν ἐρεπτόμενοι μενέμεν νόστου τε λαθέσθαι.
τοὺς μὲν ἐγὼν ἐπὶ νῆας ἄγον κλαίοντας ἀνάγκῃ,
νηυσὶ δ᾽ ἐνὶ γλαφυρῇσιν ὑπὸ ζυγὰ δῆσα ἐρύσσας.
αὐτὰρ τοὺς ἄλλους κελόμην ἐρίηρας ἑταίρους
σπερχομένους νηῶν ἐπιβαινέμεν ὠκειάων,
μή πώς τις λωτοῖο φαγὼν νόστοιο λάθηται.
Ποιος ήταν ο λωτός που τους πρόσφερε την ευδαιμονία της λησμονιάς;
Ποιοι ήταν οι γλυκείς καρποί που έκαναν τους συντρόφους του Οδυσσέα να μη θέλουν να φύγουν από κει;
Ο γλυκός σαν μέλι διόσπυρος; Οι τραγανοί σπόροι του νούφαρου που παραπέμπουν στη νιρβάνα, την αγνότητα, την αναγέννηση;
Πιθανότατα τίποτα από τα δύο. Και, κυρίως, όχι το τριφύλλι! Σιγά μη μασούσαν κουτόχορτο. :)
Ε, λοιπόν, καταπώς φαίνεται, οι λωτοφάγοι έτρωγαν... τζίτζιφα!
Ναι, τζίτζιφα. Και πριν βιαστείτε να γελάσετε, δείτε τι λέει εδώ:
The lotus of the Greeks was the species Ziziphus lotus of the buckthorn family (Rhamnaceae), a bush native to southern Europe. It has large fruits containing a mealy substance that can be used for making bread and fermented drinks. In ancient times the fruits were an article of food among the poor, and a wine made from the fruit was thought to produce contentment and forgetfulness.
Και εδώ:
The mythological lotus tree which occurs in Homer's Odyssey is often equated with Z. lotus...
Κι εδώ: Derivation of the botanical name:
Ziziphus, the ancient Greeks called the tree zizyphon, from the Arabic zizouf, a name for the mythical lotus. This was taken into Latin as zizyphum, or zizypha for the fruits.
lotus, lotos, λωτός; a small Mediterranean tree or shrub whose fruit was eaten by the lotus-eaters.
Εδώ αρκετά στοιχεία για τη τζιτζιφιά.
Λοιπόν, εγώ τείνω να πειστώ. ;)
Βέβαια.... υπάρχουν και κάτι άλλοι λωτοί, αλλά αυτοί είναι, κυριολεκτικά, από άλλο παραμύθι, γι' αυτό καλύτερα ας τους ξεχάσουμε.
Όμως για ποιους λωτούς μιλάμε άραγε;
Μια πρώτη αναζήτηση μάλλον μπερδεύει τα πράγματα παρά τα ξεκαθαρίζει.
Μήπως έχουμε να κάνουμε με τον ζουμερό πορτοκαλή καρπό που τα τελευταία χρόνια κάνει όλο και πιο συχνή την παρουσία του στα καφάσια των... ψαγμένων μανάβικων; Που, όπως κάθε καινούργια μόδα, έτσι κι αυτός φαίνεται ότι έχει κακοποιηθεί από τους άσχετους κατοίκους των πόλεων όταν σπεύδουν να τον γευτούν άγουρο και παθαίνουν σοκ από τη στιφάδα του; Το επίσημο όνομά του είναι διόσπυρος και ανήκει στην οικογένεια των εβενοειδών.
Αν τον αναζητήσουμε σε άλλες γλώσσες, διαπιστώνουμε με κάποια έκπληξη ότι αυτός ο καρπός στα αγγλικά δεν λέγεται lotus, όπως ίσως θα περίμενε κανείς, αλλά persimmon
Βλέπουμε επίσης ότι με την ονομασία λωτός (lotus corniculatus) βρίσκουμε τριφύλλια αλλά και νούφαρα.
Αυτά τα τελευταία (Nelumbo nucifera) είναι που συναντάμε με την ονομασία lotus και με ισχυρότατους συμβολισμούς σε διάφορες κουλτούρες και θρησκείες.
Εδώ υπάρχουν κάμποσες ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Σταχυολογώ:
εκτός από το γενικό συμβολισμό που έχει σε κάθε θρησκεία ως άνθος, έχει και διαφορετική ερμηνεία αναλόγως το χρωματισμό. Έτσι λοιπόν :
• Λευκός λωτός : Αντιπροσωπεύει την κατάσταση της πνευματικής τελειότητας και την πλήρη πνευματική αγνότητα.
• Ροζ λωτός : Ο ιδανικός αυτός λωτός υποκαθιστά γενικά την υπέρτατη θεότητα. Επιπλέον σχετίζεται πολύ ρεαλιστικά με τον ίδιο το Βούδα.
• Κόκκινος λωτός : Συμβολίζει την αυθεντική φύση και αγνότητα της καρδιάς. Είναι ο λωτός της αγάπης, της ευσπλαχνίας, του πάθους και άλλων ιδιοτήτων της καρδιάς.
• Μπλε λωτός : Είναι το σύμβολο της νίκης του πνεύματος από τις αισθήσεις, και συμβολίζει τη σοφία της γνώσης.
Ωστόσο και το νούφαρο λωτός έχει μέρη που τρώγονται, όπως μας δείχνει αυτό το βιντεάκι.
Λοιπόν, τι έτρωγαν τελικά οι λωτοφάγοι;
Τι θέλει να πει ο ποιητής εδώ;
οἱ δ᾽ αἶψ᾽ οἰχόμενοι μίγεν ἀνδράσι Λωτοφάγοισιν·
οὐδ᾽ ἄρα Λωτοφάγοι μήδονθ᾽ ἑτάροισιν ὄλεθρον
ἡμετέροις, ἀλλά σφι δόσαν λωτοῖο πάσασθαι.
τῶν δ᾽ ὅς τις λωτοῖο φάγοι μελιηδέα καρπόν,
οὐκέτ᾽ ἀπαγγεῖλαι πάλιν ἤθελεν οὐδὲ νέεσθαι,
ἀλλ᾽ αὐτοῦ βούλοντο μετ᾽ ἀνδράσι Λωτοφάγοισι
λωτὸν ἐρεπτόμενοι μενέμεν νόστου τε λαθέσθαι.
τοὺς μὲν ἐγὼν ἐπὶ νῆας ἄγον κλαίοντας ἀνάγκῃ,
νηυσὶ δ᾽ ἐνὶ γλαφυρῇσιν ὑπὸ ζυγὰ δῆσα ἐρύσσας.
αὐτὰρ τοὺς ἄλλους κελόμην ἐρίηρας ἑταίρους
σπερχομένους νηῶν ἐπιβαινέμεν ὠκειάων,
μή πώς τις λωτοῖο φαγὼν νόστοιο λάθηται.
Ποιος ήταν ο λωτός που τους πρόσφερε την ευδαιμονία της λησμονιάς;
Ποιοι ήταν οι γλυκείς καρποί που έκαναν τους συντρόφους του Οδυσσέα να μη θέλουν να φύγουν από κει;
Ο γλυκός σαν μέλι διόσπυρος; Οι τραγανοί σπόροι του νούφαρου που παραπέμπουν στη νιρβάνα, την αγνότητα, την αναγέννηση;
Πιθανότατα τίποτα από τα δύο. Και, κυρίως, όχι το τριφύλλι! Σιγά μη μασούσαν κουτόχορτο. :)
Ε, λοιπόν, καταπώς φαίνεται, οι λωτοφάγοι έτρωγαν... τζίτζιφα!
Ναι, τζίτζιφα. Και πριν βιαστείτε να γελάσετε, δείτε τι λέει εδώ:
The lotus of the Greeks was the species Ziziphus lotus of the buckthorn family (Rhamnaceae), a bush native to southern Europe. It has large fruits containing a mealy substance that can be used for making bread and fermented drinks. In ancient times the fruits were an article of food among the poor, and a wine made from the fruit was thought to produce contentment and forgetfulness.
Και εδώ:
The mythological lotus tree which occurs in Homer's Odyssey is often equated with Z. lotus...
Κι εδώ: Derivation of the botanical name:
Ziziphus, the ancient Greeks called the tree zizyphon, from the Arabic zizouf, a name for the mythical lotus. This was taken into Latin as zizyphum, or zizypha for the fruits.
lotus, lotos, λωτός; a small Mediterranean tree or shrub whose fruit was eaten by the lotus-eaters.
Εδώ αρκετά στοιχεία για τη τζιτζιφιά.
Λοιπόν, εγώ τείνω να πειστώ. ;)
Βέβαια.... υπάρχουν και κάτι άλλοι λωτοί, αλλά αυτοί είναι, κυριολεκτικά, από άλλο παραμύθι, γι' αυτό καλύτερα ας τους ξεχάσουμε.
Attachments
-
persimmon.jpg -
8585403764_742ef8cff9_m.jpg
