Τα ήτα του τίτλου διαβάζονται με υπογεγραμμένη.
Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι Ἡ Καλλίστη των Ὀτεντόντοι (sic, τῷ ὄντι). Η Καλλίστη (ντε λα Γραμμάτικα), αν δεν το γνωρίζετε ήδη, είναι η κυρία (ή μήπως κύριος;) που υπογράφει την πολυτονισμένη στήλη στο Πρώτο θέμα της Κυριακής. Κάποιοι που είμαστε πιο μέσα στα πράγματα υποψιαζόμαστε ότι πρόκειται για γνωστό μονοτονιστή, ο οποίος, με υπερβολές όπως καταῤῥίψει, δῆλα δὴ, μή πως (για την ακρίβεια, «μὴ πὼς» γράφει, χωρίς λόγο, αλλά εκεί θα κολλήσουμε;), επιδιώκει να τρομάξει τους ελάχιστους νοσταλγούς του πολυτονικού.
Στην επιφυλλίδα της (ένθετο Η ζωή μας) της Κυριακής 27/4/08 (σελ. 19), η Καλλίστη θυμήθηκε τον Γιάννη Χάρη, που της τα είχε σούρει τον περασμένο Γενάρη, και μαζί μ’ αυτόν θυμήθηκε τους 10 μύθους για την ελληνική γλώσσα (θα ανοίξω με την ευκαιρία χωριστό νήμα). Και κλείνει τη σχετική αναφορά ως εξής: «Λίγο παρακάτω, ἐκθειάζεται ἡ λεκτικὴ ὑπεροχὴ —ἄκουσον, ἄκουσον— τῶν Κάφρων, τῶν Ὀτεντόντοι καὶ τῶν Παπούα».
Διαβάζοντας σήμερα την επιφυλλίδα, με κατέκλυσε χείμαρρος ερωτημάτων:
1. Γιατί ονομαστική του πληθυντικού; Γιατί όχι έστω Οτεντόντι, ας πούμε;
2. Γιατί Οτε-;
3. Γιατί –ντοι;
4. Γιατί ψιλή;
5. Πού γράφει τέτοιο πράγμα το άρθρο της Κακριδή-Φερράρι; (Αυτό είναι το σοβαρό παράπτωμα κι ας σχολιάζω άλλα για το φαιδρό της υπόθεσης.)
Οι Οτεντότοι, αν δεν τους ξέρετε, είναι μια φυλή πυγμαίων της Νότιας Αφρικής που τους ονόμασαν έτσι (Hottentot στα αγγλικά) από την ολλανδική λέξη Huttentut — λέξη που, σύμφωνα με τους χρονικογράφους του 17ου αιώνα, χρησιμοποιούσαν οι Ολλανδοί για τους τραυλούς, επειδή οι Χοϊχόι (έτσι τους λένε σήμερα) μιλούν με εκείνο το περίεργο πλατάγισμα της γλώσσας (click language, σχετικό βιντεάκι στο τέλος, αλλά ας μην το δουν όσοι πιστεύουν ότι ο πρώτος άνθρωπος ήταν Έλληνας).
Η ορθογραφία της λέξης, πριν από την απλοποίηση, ήταν Ὁττεντότοι, με μια δασεία νά! Και καθώς την επιβεβαίωνα στον Δρανδάκη έπεσα πάνω στο αριστουργηματικό (φροϊδικό) λήμμα οτττεντοτισμός για είδος τραυλισμού. Ναι, έτσι, με τρία ταυ (και δασεία, πάντα).
Παρακαλούνται οι κύριοι που γράφουν τα προγράμματα πολυτονισμού να προσθέσουν στη βάση τους τη λέξη Ὁττεντότος και, με την ευκαιρία, ας βάλουν και το ἱστολόγιο και την ἱστοσελίδα (επιφυλλίδα της 27/1/08) να μην εκθέτουν το φίλο μας τον κρυπτομονοτονιστή με το όνομα Καλλίστη.
Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι Ἡ Καλλίστη των Ὀτεντόντοι (sic, τῷ ὄντι). Η Καλλίστη (ντε λα Γραμμάτικα), αν δεν το γνωρίζετε ήδη, είναι η κυρία (ή μήπως κύριος;) που υπογράφει την πολυτονισμένη στήλη στο Πρώτο θέμα της Κυριακής. Κάποιοι που είμαστε πιο μέσα στα πράγματα υποψιαζόμαστε ότι πρόκειται για γνωστό μονοτονιστή, ο οποίος, με υπερβολές όπως καταῤῥίψει, δῆλα δὴ, μή πως (για την ακρίβεια, «μὴ πὼς» γράφει, χωρίς λόγο, αλλά εκεί θα κολλήσουμε;), επιδιώκει να τρομάξει τους ελάχιστους νοσταλγούς του πολυτονικού.
Στην επιφυλλίδα της (ένθετο Η ζωή μας) της Κυριακής 27/4/08 (σελ. 19), η Καλλίστη θυμήθηκε τον Γιάννη Χάρη, που της τα είχε σούρει τον περασμένο Γενάρη, και μαζί μ’ αυτόν θυμήθηκε τους 10 μύθους για την ελληνική γλώσσα (θα ανοίξω με την ευκαιρία χωριστό νήμα). Και κλείνει τη σχετική αναφορά ως εξής: «Λίγο παρακάτω, ἐκθειάζεται ἡ λεκτικὴ ὑπεροχὴ —ἄκουσον, ἄκουσον— τῶν Κάφρων, τῶν Ὀτεντόντοι καὶ τῶν Παπούα».
Διαβάζοντας σήμερα την επιφυλλίδα, με κατέκλυσε χείμαρρος ερωτημάτων:
1. Γιατί ονομαστική του πληθυντικού; Γιατί όχι έστω Οτεντόντι, ας πούμε;
2. Γιατί Οτε-;
3. Γιατί –ντοι;
4. Γιατί ψιλή;
5. Πού γράφει τέτοιο πράγμα το άρθρο της Κακριδή-Φερράρι; (Αυτό είναι το σοβαρό παράπτωμα κι ας σχολιάζω άλλα για το φαιδρό της υπόθεσης.)
Οι Οτεντότοι, αν δεν τους ξέρετε, είναι μια φυλή πυγμαίων της Νότιας Αφρικής που τους ονόμασαν έτσι (Hottentot στα αγγλικά) από την ολλανδική λέξη Huttentut — λέξη που, σύμφωνα με τους χρονικογράφους του 17ου αιώνα, χρησιμοποιούσαν οι Ολλανδοί για τους τραυλούς, επειδή οι Χοϊχόι (έτσι τους λένε σήμερα) μιλούν με εκείνο το περίεργο πλατάγισμα της γλώσσας (click language, σχετικό βιντεάκι στο τέλος, αλλά ας μην το δουν όσοι πιστεύουν ότι ο πρώτος άνθρωπος ήταν Έλληνας).
Η ορθογραφία της λέξης, πριν από την απλοποίηση, ήταν Ὁττεντότοι, με μια δασεία νά! Και καθώς την επιβεβαίωνα στον Δρανδάκη έπεσα πάνω στο αριστουργηματικό (φροϊδικό) λήμμα οτττεντοτισμός για είδος τραυλισμού. Ναι, έτσι, με τρία ταυ (και δασεία, πάντα).
Παρακαλούνται οι κύριοι που γράφουν τα προγράμματα πολυτονισμού να προσθέσουν στη βάση τους τη λέξη Ὁττεντότος και, με την ευκαιρία, ας βάλουν και το ἱστολόγιο και την ἱστοσελίδα (επιφυλλίδα της 27/1/08) να μην εκθέτουν το φίλο μας τον κρυπτομονοτονιστή με το όνομα Καλλίστη.
