Την ίδια ώρα, στην Κίνα...

nickel

Administrator
Staff member
Ναι, ξέρουμε ότι τα αυταρχικά καθεστώτα διώκουν καμιά φορά τα καλύτερα παιδιά τους. Συμφωνώ με την πρώτη μεγάλη ενότητα, και θα είναι ένα συναρπαστικό στοιχείο της αυτοβιογραφίας αν μπαίνει σε λεπτομέρειες. (Τα δεύτερο που με θέλγει είναι, βέβαια, η σχέση με τις γλώσσες.) Στη ράχη του βιβλίου αναφέρεται στις «surreal experiences» που είχε στη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης.

Δεν συμφωνώ ωστόσο με τη δεύτερη μεγάλη ενότητα, αν και δεν θα ήταν σωστό να αναπτύξουμε αυτό το θέμα στο ίδιο νήμα. Δεν έχουμε αυτό το φαινόμενο στη Δύση όταν δεν έχουμε αντικαθεστωτικούς. Ωστόσο, αντικαθεστωτικό ανεβοκατεβάζανε τον Χάβελ, αντικαθεστωτικοί είναι κατά κάποιον τρόπο ο Μάικλ Μουρ ή ο Όλιβερ Στόουν.
 
Συμφωνώ να μην το αναπτύξουμε. Με δυο λόγια, αυτό που θέλω να πω είναι ότι, όταν κάποιος, ιδίως "διανοούμενος", ζει σ' ένα πολιτικά αυταρχικό καθεστώς, αναρωτιόμαστε πιο συχνά (ανοιχτά ή από μέσα μας): "τι έκανες εσύ όταν αυτά κι αυτά συνέβαιναν γύρω σου;". Όταν, αντιθέτως, ζει σ' ένα πολιτικά πιο φιλελεύθερο καθεστώς, δεν τον ρωτάμε το ίδιο συχνά (ανοιχτά ή από μέσα μας) το ίδιο πράγμα, παρά μόνο αν αυτός/ή αποφασίσει να θέσει το ζήτημα. Αν πάλι είναι π.χ. ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος, θέτουμε πιο σπάνια το ίδιο ερώτημα. Αυτά όμως είναι εν πολλοίς δύο μέτρα και δύο σταθμά. (Over)

Υ.Γ. Και μόλις τώρα πήγα στη Γουικιπήντια και είδα πως He narrowly escaped being labeled a "rightist" in 1957-58 for his frank speaking.
 
35 νεκροί, 58 λαδωμένοι

Δηλαδή, σε κάθε 1 νεκρό αντιστοιχούν 1,65 λαδωμένοι για το κουκούλωμα: τοπικοί άρχοντες, επιθεώρηση εργασίας, αστυνομία, δημοσιογράφοι. Μιλάμε για διαφθορά! Ποια Ελλάδα;...

Από τη New York Times.

Μια ταινία που εξέταζε αυτό το ζήτημα από μιαν άλλη σκοπιά (αρκετά μακιαβελική) ήταν το 盲井 (Máng jǐng, Μανγκ τζινγκ, Τυφλή γαλαρία, Blind shaft, 2003), του αξιόλογου σκηνοθέτη 李扬 Lǐ Yáng, Λι Γιανγκ.
 
Τοπικές εκλογές στην Ταϊβάν: το (φιλοανεξαρτησιακό) Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα (DPP) ξαναπαίρνει τα πάνω του. Από την Taiwan News.
 
Δικάστηκε μέσα σε μια μέρα (ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε) ο συγγραφέας, αγωνιστής των ανθρώπινων δικαιωμάτων, συντάκτης της Χάρτας 08 και όμηρος του κινεζικού κράτους Liu Xiaobo (βλ. αναρτήσεις #1, #7, #17, #27). Στη γυναίκα του δεν επιτράπηκε να παραστεί στη δίκη (έχει να τον δει από την Πρωτοχρονιά του 2009). Μάξιμουμ προβλεπόμενη ποινή: 15 χρόνια. Είναι 55 χρονώ.
 
Καταδικάστηκε ο Liu Xiaobo σε 11 χρόνια. Δύο άρθρα από τη New York Times, ένα πριν από την έκδοση της απόφασης [1] και ένα μετά [2].
Ο συνδυασμός του πιο μακρόβιου ασιατικού δεσποτισμού με την ιδεολογία του μονοκομματικού κράτους που δώρισε στην οικουμένη ο κ. Ουλιάνοφ είναι, προς το παρόν, αχτύπητος. Ο κόσμος χρωστάει πάντως ένα άγαλμα στον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.
 
Υπεράσπιση της πολιτικής του ενός παιδιού ανά γυναίκα της Κίνας, από νεοσυντηρητικούς, με μαλθουσιανά επιχειρήματα, με την ευκαιρία της συνόδου της Κοπεγχάγης (η συντάκτρια προτείνει υιοθέτηση του μέτρου απ' όλα τα κράτη του κόσμου).

Έχει κάποιες αδυναμίες το συγκεκριμένο άρθρο, αλλά η βασική ιδέα είναι αναμφίβολα σωστή. Το πιο φλέγον ζήτημα της εποχής μας είναι ο υπερπληθυσμός και η απουσία του από την ατζέντα της Κοπεγχάγης είναι κραυγαλέα. Και δεν βοηθάει καθόλου να βαπτίζουμε "νεοσυντηρητικούς" όσους στρέφουν την προσοχή στον μεγάλο ροζ ελέφαντα που όλοι οι υπόλοιποι δεν θέλουμε να βλέπουμε.

Η τρέχουσα αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού σε παγκόσμιο επίπεδο δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα. Με τους τρέχοντες ρυθμούς ο πληθυσμός διπλασιάζεται κάθε 35-40 χρόνια περίπου. Με άλλα λόγια, αν ο τρέχων ρυθμός διατηρηθεί, το 2050 ο πληθυσμός της Γης θα φτάνει τα 10-12 δισεκατομμύρια, το 2100 θα ξεπερνά τα 20, και το 2200 θα ξεπερνά τα 100. Αυτό πολύ απλά δεν μπορεί να συμβεί, οπότε η αύξηση του πληθυσμού θα μηδενιστεί, κατά πάσα πιθανότητα μέσα στον αιώνα που διανύουμε.

Το μοναδικό θέμα είναι πώς θα μηδενιστεί. Με μείωση του ρυθμού γεννήσεων (δηλ. με "τεχνητούς" τρόπους όπως ο έλεγχος γεννήσεων που εφαρμόζει η Κίνα); Ή με αύξηση του ρυθμού θανάτων (δηλ. με "φυσικούς" τρόπους όπως οι θάνατοι από πείνα, ασθένειες και πολέμους);

Για όσους δεν αποδέχονται την πολύ απλή μαθηματική αλήθεια που κρύβεται πίσω από όλα αυτά, προτείνω μια διάσημη διάλεξη του Albert A. Bartlett

Η διάλεξη είναι κομμένη σε 8 μέρη στο youtube. Για τη συνέχεια ανατρέξτε εκεί.
 
Αμέλησα να βάλω και τον αντίλογο ή, αν θες, την αρνητική όψη της κινεζικής λύσης, δηλ. τα φοβερά προβλήματα που έχει δημιουργήσει η πολιτική αυτή στην ίδια τη χώρα, με πρώτο-πρώτο έναν εφιαλτικό υπερπληθυσμό των αντρών σε σχέση με τις γυναίκες. Ιδού ένα άρθρο (με ανακρίβειες, πάντως, bon pour les Etats-Unis), από το Far Eastern Economic Review:

China's family planning goes awry

Υ.Γ. Μήπως η λύση θα έρθει με τη φυσική μείωση των γεννήσεων δια του εκσυγχρονισμού; "Βλέπετε περισσότερη τηλεόραση / περνάτε περισσότερες ώρες στο κομπιούτερ"; :D Ή μήπως με τη μαζική μετανάστευση σε άλλα ουράνια σώματα; :eek:
 
Υ.Γ. Μήπως η λύση θα έρθει με τη φυσική μείωση των γεννήσεων δια του εκσυγχρονισμού; "Βλέπετε περισσότερη τηλεόραση / περνάτε περισσότερες ώρες στο κομπιούτερ"; :D Ή μήπως με τη μαζική μετανάστευση σε άλλα ουράνια σώματα; :eek:

Το πρώτο εφαρμόζεται ήδη. Για το δεύτερο δεν βλέπω να προλαβαίνουμε.

Η λύση της Κίνας έχει τις (σοβαρές) δυσκολίες της, αλλά τουλάχιστον είναι μια χώρα που έχει σταματήσει πια να αγνοεί το πρόβλημα. Εδώ εξαντλούνται και όσα καλά έχω να πω για το κινέζικο καθεστώς.

Ως λύση, ο έλεγχος των γεννήσεων δημιουργεί προφανή βραχυπρόθεσμα προβλήματα, όπως η μείωση του εργατικού δυναμικού και η επακόλουθη ανάγκη τροποποίησης των ορίων συνταξιοδότησης, που τόσο συζητείται στις μέρες μας. Αν θεωρούμε όμως αυτά τα προβλήματα τόσο σοβαρά, τότε τι άποψη έχουμε για τις εναλλακτικές επιλογές της πείνας, της λειψυδρίας, των ασθενειών και των πολέμων;
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
...σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, εγκαινιάστηκε η ταχύτερη σιδηροδρομική σύνδεση στον κόσμο...

 
Ο Gao Zhisheng νεκρός;

Ο αυτοδίδακτος δικηγόρος Gao Zhisheng (Γκάο Τζ-Σενγκ), 44 χρονών, άλλοτε κατά την κινεζική κυβέρνηση "ένας από τους 10 καλύτερους δικηγόρους της χώρας", που είχε απαχθεί από την κινεζική ασφάλεια στις αρχές του 2009 και που ως το Σεπτέμβρη ήταν ζωντανός, ενδέχεται να είναι πια νεκρός.

ChinaAid
Economist
Independent

Βιογραφία του, από τη Wikipedia.
 
Η έφεση του Liu Xiaobo (βλ. παραπάνω αναρτήσεις #1, 7, 17, 27, 29, 30) απορρίφθηκε και το δικαστήριο διατήρησε την πρωτόδικη ποινή (11 χρόνια). Άρθρο της New York Times.
 
Η δήλωση του Liu Xiaobo στην πρώτη του δίκη, και ταυτόχρονα μήνυμα αγάπης προς την απούσα από την αίθουσα γυναίκα του. Από την Guardian.
 
Συνέντευξη με τη γυναίκα του εγκάθειρκτου Liu Xiaobo, ποιήτρια Liu Xia, από την Guardian.

"I'm not so interested in politics and I don't have much hope of changing society… I seldom read what he writes. But when you live with such a person, even if you don't care about politics, politics will care about you."

"After so many years of reading, I had already experienced other lives – more extreme experiences, such as that of the Jews [in the Holocaust]. I have come across disappearance, worries and pain in other lives. So when it happened, I simply considered it another book to read."

Despite her fears, she chose to say nothing when he became more involved [with Charter 08]. "Later I thought, people have only one chance at their life. That's what he chose, so let him live by his choice," she says.

Others, including former dissident and Czech president Vaclav Havel – a principal drafter of Charter 77, which inspired Liu Xiaobo — have supported his nomination for the Nobel peace prize.

"China has no 'dissidents'," said foreign ministry spokesman Ma Zhaoxu when asked about the case. "There is only the difference between criminals and those who are not criminals."

[Σ.Σ.: Όπως το Ιράν δεν έχει ομοφυλόφιλους, κατά τον πρόεδρο Αχμαντινετζάντ...]
 
Top