Τηλεταινίες και ταινίες μικρού μήκους
- Thread starter nickel
- Start date
Τον Laersio Schneider Olkoski τον βρήκα να ντύνει οπτικά κάποια τραγούδια στο γιουτιούμπ, χωρίς άλλες πληροφορίες για το ποιος φτιάχνει τα συγκεκριμένα ανιμέισον (τα οποία όμως δεν τα βρήκα να κυκλοφορούν αλλού) — οπότε υποθέτω πως είναι δικά του. Να ένα του που ξεχώρισα:
Ναι, βρε παιδιά, αλλά ξέρετε ότι το 95% των παραμυθιών του Χόλιγουντ ενδιαφέρονται περισσότερο για την ψυχή και το συναίσθημα του θεατή και δεν χασομερούν με τις τεχνικές λεπτομέρειες. Έχω βαρεθεί να βλέπω περιπέτειες για προχωρημένες τεχνολογίες με τους υπολογιστές να δείχνουν το βασικό μενού του WordStar (για τους νεότερους, επεξεργαστής κειμένου για το DOS του 1985). Αλλά ποτέ δεν κόλλησα εκεί.
SBE
¥
Υπάρχει όριο στην αληθοφάνεια, όμως. Π.χ. αυτό που επισημαίνει η κριτική, ότι δηλαδή σε πανελλήνιο διαγωνισμό ρομποτικής επιτρέπεται σε μέλος της ομάδας να φύγει από το χώρο του διαγωνισμού με το ρομπότ, να πάει σπίτι του για δυο- τρεις ώρες και να επιστρέψει; Τί σόι διαγωνισμός είναι αυτός; Α, ναι, ξέχασα, είναι το είδος του διαγωνισμού που παίρνεις τον περσινό νικητή και τον ξαναϋποβάλλεις στο διαγωνισμό.
Αυτό δεν έχει να κάνει με τα τεχνικά είναι κάτι που όλοι οι θεατές θα το προσέξουν.
Σημ. επιπλέον οι γονείς ήταν τελείως καρικατούρες.
Αυτό δεν έχει να κάνει με τα τεχνικά είναι κάτι που όλοι οι θεατές θα το προσέξουν.
Σημ. επιπλέον οι γονείς ήταν τελείως καρικατούρες.
SBE
¥
Η ανάπτυξη χαρακτήρων είναι το μεγάλο πρόβλημα σε όλα αυτά. Ο πατέρας είναι ενας τυπος που το μόνο που τον ενδιαφέρει τίναι τα μελομακάρονα και να μην τον απασχολούν με τίποτα αλλο, κι η μητέρα είναι χωρίς καμιά εξήγηση στρίγγλα, απόμακρη (αφού δεν έχει ιδέα τί κα΄νουν τα παιδιά της) και εμφανώς ευνοεί τον κανακάρη της. Ο οποίος κανακάρης περιέργως δεν έχει καβαλλήσει καλάμι που έχει την έυνοια της μητέρας του, και παραμένει καλό παιδί, και στην αρχή μοιάζει να γνωρίζει ότι η μητέρα του είναι απαράδεκτη- πράγμα σχεδόν απίθανο για παιδί που είναι το χαιδεμένο του γονιού του. Θα μου πεις πολλά ψάχνω.