Σήμερα οι χομπίστικες ώρες της ημέρας (περισσότερες απ’ όσες έπρεπε, ξέφυγε το πράγμα) ήταν αφιερωμένες, εκτός από τη Λεξιλογία, και στους
Αθλίους (
Les Mis). Ο λόγος: έγινε στις 3/10/2010 στην Αρένα του Ο2 στο Λονδίνο
παραστασάρα για τα 25 χρόνια του μιούζικαλ (με ειδικό καστ — λεπτομέρειες
εδώ). Έκανα τις συγκρίσεις με την αγαπημένη μου βερσιόν (τα 10 χρόνια στο Άλμπερτ Χολ), άκουγα, διάβαζα αποδώ, ανασκάλευα αποκεί, και πάνω που άρχισα να πιστεύω ότι το ’χω παρακάνει, καθώς κοίταζα σε μια σελίδα του BBC (
Bon anniversaire! 25 facts about Les Mis), διάβασα για την κυρία που τον Οκτώβιο του 2006, όταν το μιούζικαλ έκανε το ρεκόρ στο Γουέστ Εντ και έγινε το μιούζικαλ με τις περισσότερες παραστάσεις (πριν από ένα χρόνο ξεπέρασε τις 10.000),
το παρακολούθησε για 740ή φορά. Μετά απ' αυτό ηρέμησα — είμαι ακόμα σε διψήφια νούμερα, από την καρέκλα μου. Και η παράσταση του 1995 μού αρέσει περισσότερο, νομίζω, στους δεύτερους ρόλους. Δυο βιντεάκια της είχα ανεβάσει
εδώ.