Τα καλύτερα μουσικά γιουτιουμπάκια

Χορωδία-αστραπή στην Times Square τραγουδά μια σύνθεση του Philip Glass, που έγινε 75 χρονώ. Δεν είναι ο αγαπημένος μου συνθέτης, ωστόσο το βιντεάκι έχει ενδιαφέρον και για την πανταχόθεν περικύκλωση της τέχνης των ήχων από τις φωτεινές διαφημίσεις, καθώς και για την πολυεθνοτική φατσολογία. (npr music)
 

nickel

Administrator
Staff member
Δεν τους παρακολουθώ επί 50 χρόνια. Τους άφησα κάπου ανάμεσα στο 1972 και το 1974. Είχαν όμως ήδη βγάλει αρκετή μουσική για να είναι η πιο σπουδαία μπάντα ροκ-εντ-ρολ. Και στην πρώτη ντουζίνα από τα άλμπουμ τους υπάρχουν διαμάντια που ακούγονται και ξανακούγονται και μένουν ολόφρεσκα. Όμως και μόνο που έμειναν μαζί όλα αυτά τα χρόνια, αυτό και μόνο θα μπορούσε να είναι το καλύτερο μήνυμα. Διάλεξα για εδώ ένα σεμνό ημιωράκι, αλλά πάω να θυμηθώ His Satanic Majesty.

 

Zazula

Administrator
Staff member
Ξαναθυμήθηκε το Σταρ τις Ιατρικές Υποθέσεις (House, M.D.) —καλοκαίρι, γαρ—, ξαναθυμηθήκαμε κι εμείς το τραγουδάκι που παίζει στο τρέιλερ:
ΥΓ Αυτός απ' το κανάλι που το διάλεξε πρέπει να 'χει και γαμώ τα χιούμορ. :D
 
Των Αγίων Πατέρων της Δ' Οικουμενικής Συνόδου σήμερα, και στον Όρθρο ψάλανε το Δοξαστικό των Αίνων το αφιερωμένο στους Πατέρες της Α' εν Νικαία, που πάει για όλους. Το παρακάτω γιουτουμπάκι (με μπόλικο echo) προβάλλει το γραπτό μουσικό κείμενο σε παρασημαντική, κι έτσι μπορεί κανεί να παρακολουθήσει γραπτά το μέλος (του Γ. Βινάκη), με τις απαραίτητες βέβαια ελευθερίες του παλιού ερμηνευτή Λεωνίδα Σφήκα και με πλήρη ελευθερία στο καλοφωνικό μέρος "τα πυρίπνοα άνθη του Παραδείσου, τα πάγχρυσα στόματα του Λόγου".

Τών αγίων Πατέρων ο χορός, εκ τών τής οικουμένης περάτων συνδραμών, Πατρός και Υιού καί Πνεύματος αγίου μίαν ουσίαν εδογμάτισε καί φύσιν καί τό μυστήριον τής θεολογίας τρανώς παρέδωκε τή Εκκλησία· ούς ευφημούντες εν πίστει μακαρίσωμεν, λέγοντες: "Ω θεία παρεμβολή, θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου, αστέρες πολύφωτοι τού νοητού στερεώματος, τής μυστικής Σιών οι ακαθαίρετοι πύργοι, τά μυρίπνοα άνθη τού Παραδείσου, τά πάγχρυσα στόματα τού Λόγου, Νικαίας τό καύχημα, οικουμένης αγλάϊσμα, εκτενώς πρεσβεύσατε υπέρ τών ψυχών ημών".

 

nickel

Administrator
Staff member
Μα τι ξενέρωτη χώρα κι αυτή, να τηρούνται έτσι αυστηρά οι νόμοι για την κοινή ησυχία... :)

Springsteen and McCartney silenced at long London gig

Rock stars Bruce Springsteen and Sir Paul McCartney had the plug pulled on them after over-running at a concert in London's Hyde Park.

More at http://www.bbc.co.uk/news/entertainment-arts-18845542


Εγώ θα τους είχα κόψει και μόνο που δεν μπορούσαν να βγάλουν τη σωστή κλασική στριγκλιά (εδώ στο 1:34).
 

daeman

Administrator
Staff member
Δεν τους παρακολουθώ επί 50 χρόνια. Τους άφησα κάπου ανάμεσα στο 1972 και το 1974. Είχαν όμως ήδη βγάλει αρκετή μουσική για να είναι η πιο σπουδαία μπάντα ροκ-εντ-ρολ. Και στην πρώτη ντουζίνα από τα άλμπουμ τους υπάρχουν διαμάντια που ακούγονται και ξανακούγονται και μένουν ολόφρεσκα. Όμως και μόνο που έμειναν μαζί όλα αυτά τα χρόνια, αυτό και μόνο θα μπορούσε να είναι το καλύτερο μήνυμα. Διάλεξα για εδώ ένα σεμνό ημιωράκι, αλλά πάω να θυμηθώ His Satanic Majesty. [...]

Μια που και με το αποπάνω έπιασες τους κλασικούς (κι εκεί ματώνει η καρδιά μας νεφοκυριακάτικα ;-\), Let Ιt Βleed:


We can't always get what we want, but if we try sometimes, we just might find we get what we need

01 00:00 "Gimme Shelter"
02 04:29 "Love in Vain"
03 08:47 "Country Honk"
04 11:54 "Live with Me"
05 15:26 "Let It Bleed"
06 20:52 "Midnight Rambler"
07 27:44 "You Got the Silver"
08 30:34 "Monkey Man"
09 34:43 "You Can't Always Get What You Want"
 

nickel

Administrator
Staff member
Πάει ένας ακόμα μεγάλος, ο Jon (από Jonathan) Lord, ο ιδρυτής των Deep Purple, σπουδαίος συνθέτης και κιμπορντίστας. Κάποια από τα λιγότερο γνωστά κομμάτια του: δύο από το άλμπουμ Sarabande και η ροκ σουίτα Gemini Suite.







 

Earion

Moderator
Staff member
Για καλοκαιρινή διάθεση (τώρα που μας στέλνουν να ξαναμετρήσουμε τα φωνήεντα):

Στο Άλα Κάλα Κούμπα. Τραγουδά η Ρένα Βλαχοπούλου. Μουσική και στίχοι Γιώργου Μουζάκη (1952)

 

nickel

Administrator
Staff member
Στην ταινία που έβλεπα χτες έβαλαν κάποια στιγμή να ακούσουν την Γυναίκα από το Γκουαντάναμο, την Guantanamera, στην εκτέλεση από τον Πιτ Σίγκερ. Είναι ίσως ένα από τα πιο γνωστά του τραγούδια και το είχαμε ακούσει άπειρες φορές τότε που ακούγαμε Τζόαν Μπαέζ και Μπομπ Ντίλαν και άλλες τέτοιες περίεργες φωνές από την Αμερική. Τι να κάνει αυτή η ψυχή σκέφτηκα; Όπως φαίνεται ζει, είναι 93, και δραστήριος. Τον βρήκα να τραγουδάει την Γκουανταναμέρα σε κάποια κατασκήνωση τον περασμένο μήνα. Ορίστε λοιπόν η κλασική εκτέλεση της κλασικής Γουνταναμέρας (πρέπει να είναι από τη συναυλία στο Κάρνεγκι Χολ το 1963) και το Forever Young που ηχογράφησε πρόσφατα προς τιμήν του Μπομπ Ντίλαν.



 

nickel

Administrator
Staff member
Πρωτοανέβηκε εδώ πριν από ένα χρόνο, αλλά εγώ δεν θα είχα αντίρρηση να ανέβαινε και κάθε εβδομάδα.
 

Zazula

Administrator
Staff member
Μια και πιάσαμε τη ρωσική σκηνή, πάμε σε DJ Smash pres. Fast Food και το Волна (Κύμα). Περιττό να πούμε ότι το κομμάτι τα σπάει και στα ελληνικά κλαμπ:

Φυσικά ένα τόσο κουλό βιντεοκλίπ δεν μπορούσε να μείνει για πολύ χωρίς την παρωδία του: http://www.youtube.com/watch?v=G3CUkF0wpAI
Κι επειδή το Βαλνά ποτέ δεν πεθαίνει, επανεμφανίζεται σαμπλαρισμένο στο τελευταίο κομμάτι της Alexandra Burke: :drool:
 

SBE

¥
Κι επειδή το Βαλνά ποτέ δεν πεθαίνει, επανεμφανίζεται σαμπλαρισμένο στο τελευταίο κομμάτι της Alexandra Burke: :drool:

Σε τόση έκταση δεν λέγεται πλέον σαμπλινγκ αλλά διασκευή.
 

daeman

Administrator
Staff member
...
Για όσους εύχονται από Αύγουστο «καλό χειμώνα»* :down: :

Long hot summer - Tom Robinson Band


Καλό καλοκαίρι σε όλους! :D
Το θέρος καλά κρατεί, ο τρύγος έχει στην ουρά του καζανέματα, πίσω έχει ο γάιδαρος την ουρά και το θέρος το μικρό καλοκαιράκι...

*Όσοι εύχεστε από Μάρτη «καλό καλοκαίρι», πείτε μου τι πίνετε να κεράσω κι όσοι το Σεπτέμβρη «καλή χρονιά», χίλιες χρονιές να ζήσετε!
 

nickel

Administrator
Staff member
Άκουγα την εκτέλεση τού Rainy Night in Georgia από τον Ροντ Στιούαρτ. Είναι τόσο καλό το τραγούδι που αντέχεται. Αλλά συνήθως δεν μπορώ να αποφασίσω ποια από τις δύο κλασικές είναι η καλύτερη:

Με τον Μπρουκ Μπέντον...



ή με τον Ρέι Τσαρλς;

 
Top