Και εξίσου σημαντικό είναι ότι κάνει τις διασκευές να ακούγονται σαν να είχαν γραφτεί εξαρχής για το συγκεκριμένο μουσικό είδος στο οποίο προσαρμόζει τα τραγούδια — γεγονός που δηλώνει βαθύτατη γνώση των μουσικών συμβάσεων πολυποίκιλων μουσικών ειδών.
Την Τζόρτζια (Giorgia Todrani) την ξέρει κανείς στην Ελλάδα; Στην Ιταλία είναι από τις πιο αγαπημένες τραγουδίστριες. Είχε κάνει την πρώτη της εμφάνιση στο Σαν Ρέμο του 1994 (όπου κέρδισε ο Μποτσέλι) και την πρόσεξε ο Παβαρότι και την επόμενη χρονιά τη φώναξε να τραγουδήσει μαζί του στο Pavarotti & Friends 2 στη Μοδένα. Αν ψάξετε στα γιουτιουμπάκια, θα τη βρείτε να τραγουδάει, την ίδια βραδιά, Who Wants to Live Forever μόνη της και Traviata με την υπόλοιπη παρέα. Εδώ με τον Παβαρότι στη Σάντα Λουτσία είναι χάρμα ώτων και οφθαλμών.
Από μια ωραία βραδιά στο Κύτταρο. Περάσαμε καλά και φαντασιωθήκαμε ότι όλα ήταν όπως παλιά.
Απερίγραπτη η αίσθηση να έχεις μπροστά σου έναν πενηντάρη κυριούλη με κοιλίτσα, να κλείνεις τα μάτια και να ακούς την ίδια εκείνη αυθάδικη φωνή να τραγουδάει σα δεκαεξάρικο σκολιαρόπαιδο.
Άλλοι τρέχουν στα λάιβ (πληροφορούμαι ότι τρεις φορές το γέμισε το γήπεδο ο Ρότζερ Γουότερς, και ήταν καταπληκτικός και τις τρεις φορές) και άλλοι αρκούνται στα ντιβιντιά. Τη συναυλία τους στην Αθήνα (του 2010) έγραψαν σε DVD και οι Archive. Έκλεισαν με το Again, που θα το βρείτε εδώ, αν και προτιμώ το ορίτζιναλ με το τραγούδι του Craig Walker. Οπότε κάτι ακόμα πιο παλιό, το Londinium, του πρώτου δίσκου. Αλλά έχει στο YouTube για όλα τα γούστα.
Έχω ανακηρύξει τη σημερινή μέρα σε «Διεθνή Ημέρα Αφιερωμένη στο Break My Stride», και ακούω ασταμάτητα διάφορες εκτελέσεις. :woot: Αρχικά ποπ (από τους Unique II):
Στη συνέχεια ρέγκε (από τους Blue Lagoon):
Και μετά τα bpm ανεβαίνουν... :woot::woot::woot:
Ντανς:
Τέκνο:
Κλαμπ άνθεμ (a must-hear! :clap:):
Ειδική μνεία στο Can't Nobody Hold Me Down από Puff Daddy feat. Mase: