Έτσι, Στέλλα! :up: Τουλάχιστον για τη Θεσσαλία που το έχω δει.
Ιδίως στον κάμπο, η γκλαμουριά γκλαμουριά - τι πισίνες, τι σκάλες να κατεβαίνει η νύφη κι ο γαμπρός απ' το ταβάνι ή να ξεπροβάλει φάντης μπαστούνι απ' το πάτωμα σαν από μηχανής θεός, τι Πόρσε, τι καμπριολέμε, τι κρεασιόν γαλλικές, τι κομμώσεις μαριαντουανετικές, τι πυροτεχνήματα, τι να πρωτοπείς; - και το κρέμασμα κρέμασμα. Νομίζω όμως πως τελευταία έχει χαλαρώσει το έθιμον, όχι μόνο λόγω κρίσης. Έχω βέβαια και πολύ καιρό να πάω σε γάμο στο Καμπιστάν.
Ευτυχώς, μόνο σε δυο γάμους που ήμουν καλεσμένος έτυχε να το δω, γιατί το θέαμα (της νύφης κυρίως, αλλά και του γαμπρού) να καμαρώνουν με αρμαθιές χαρτονομισμάτων καρφιτσωμένες πάνω τους - λες και είναι περίπτερα με κρεμασμένες τις εφημερίδες με τα μανταλάκια - για μένα είναι τουλάχιστον αποκρουστικό. Στον ένα γάμο μάλιστα, όταν σηκώθηκε πρώτος σαν επίτιμος καλεσμένος ένας δήμαρχος να καρφιτσώσει το πεντοχίλιαρο (τότε), ακούστηκε και το ωραίο: «Ποιος ξέρει σε ποιο κονδύλι του δημοτικού προϋπολογισμού θα το χώσει κι αυτό...»
)
