Υπάρχουν δύο τρόποι απασχόλησης με τη γεωργία:
α. επαγγελματική δραστηριότητα, όπως γίνεται από τους παραγωγούς στις αγροτικές περιοχές της Ελλάδας σήμερα
β. αγροτική ζωή για να καλύπτονται όσο γίνεται οι ανάγκες μιας οικογένειας, ως εναλλακτική λύση στην ανεργία
Με τον τρόπο που το θέτει στην εισαγωγή του άρθρου αναφέρεται στο δεύτερο, αλλά καθ'οδόν το ανακατεύει με το πρώτο. Το πρώτο είναι αδύνατο με τις υπάρχουσες συνθήκες. Το επάγγελμα του αγρότη έχει αυτορυθμιστεί και αν υπήρχε χώρος για περισσότερους αγρότες- επιχειρηματίες θα υπήρχαν περισσότεροι αγρότες- επιχειρηματίες. Το δεύτερο, ας το πούμε αγροτιά-λάιτ είναι αυτό που εννοούν όσοι σκέφτονται να γυρίσουν στο χωριό. Και τα παραδείγματα που έδωσα με τα μπαλκόνια και τους κήπους δείχνουν ότι ήδη γίνεται σε μικρή κλίμακα και στις πόλεις. Μπορεί να μην καλύπτει όλες σου τις ανάγκες, αλλά σίγουρα καλύπτει περισσότερες από την παραμονή στην πόλη χωρίς εισοδήματα.
Και επιπλέον, δεν είναι μόνο πατάτες η ζωή (εγώ π.χ. άμα είχα δυο στρέμματα ίσωμα δεν θα έβαζα πατάτες, θα έβαζα περιβόλι), και το άρθρο δεν αναφέρεται καθόλου στις οικιακές αγροτικές δουλειές: Από τα 300 κιλά λάδι που θα βγάλεις θα πουλήσεις τα 200 (φτηνά, γιατί φτηνό είναι κάθε αγροτικό προϊόν) και θα πάρεις μερικά σακιά αλεύρι για να ζυμώνεις. Τέρμα η βόλτα στο φούρνο να πάρεις τα πολύσπορα και τους άρτους πολυτελείας και τα κρουασάν και τις τυρόπιτες, άμα σ'αρέσουν μπορείς να τα φτιάξεις και μόνος σου, μια φορά το τόσο και μετά στον καταψύκτη (έχουμε την τεχνολογία). Μετά από κάθε βροχή, θα βγαίνεις στα χωράφια να μαζεύεις χόρτα για να συμπληρώσεις τα καλλιεργημένα σου. Θα βάλεις τα μήλα και τα πεπόνια στο υπόγειο να έχεις όλο το χειμώνα. Θα πας για κυνήγι ή για ψάρεμα. Θα φτιάξεις μαρμελάδες, παστά, τουρσιά, ελιές, σάλτσες. Αντί για το σούπερμάρκετ θα ψωνίζεις χοντρικής χαρτικά, καθαριστικά, ρύζι, ζάχαρη κλπ και θα αγοράζεις π.χ. γαλακτοκομικά και κρέατα από τους συχωριανούς, φτηνά. Και θα υπάρχουν και φορές που θα τη βγάζεις μόνο με ψωμί και όσπρια, ίσως με κανένα τηγανητό αυγό, και κοτόπουλο θα τρως μια φορά το μήνα, κρέας και ψάρι το πολύ δυο φορές την εβδομάδα. Θα γλυτώνεις και το έξοδο του φραπέ στην πλατεία, γιατί με τόση δουλειά θα έχεις χρόνο μόνο για έναν καφέ στο πόδι το πρωί. Μ'αυτόν τον τρόπο τα 500 ευρώ που θα πάρεις για το λάδι ή τα λεμόνια θα σου φτάνουν για τρεις μήνες, μέχρι να πουλήσεις τα λεμόνια και να πάρεις άλλα 500 ευρώ, μέχρι να έρθει η άνοιξη που θα ζεις από το περιβόλι.
Δεν είναι εύκολη ζωη και δε γίνεται από έναν άνθρωπο μόνο του, χρειάζονται χέρια. Αλλά αν η εναλλακτική λύση είναι να είσαι άνεργος στην πόλη και να πεινάς, καλύτερα να κάνεις κάτι στο χωριό για να μην πεινάσεις. Άλλωστε δεν είναι πρωτότυπη ιδέα. Η οικογένεια του πατέρα μου έφυγε από την Αθήνα στην κατοχή. Ζούσαν ήδη στην Αθήνα 30 χρόνια, αλλά πήγαν στο χωριό για να μην πεινάσουν.
Άσε που υπάρχει και η λύση των 