Αχ αυτές οι μανάδες!
Όταν είναι μικρά, τα αφήνουν να ενοχλούν όλο τον κόσμο και σου λένε «παιδί είναι», ή —ακόμα χειρότερα— σφυρίζουν αδιάφορα όταν ο μικρός διάβολος χαλάει τον κόσμο.
Τα παίρνουν στα μαγαζιά και τα αφήνουν να μας πάρουν τα αυτιά με τις απαιτήσεις τους στις οποίες αυτές υποχωρούν κι ο θεατής ονειρεύεται τον Ηρώδη.
Στο σχολείο, όποτε κάνουν ζημιές τα θηρία, λένε στους δασκάλους ότι φταίνε αυτοί, που δεν αφήσανε το παιδάκι τους να εκφραστεί σωστά κλπ κλπ.
Ντύνουν τα κορίτσια τους λες και θα βγούνε στην πίστα, ή —ακόμα χειρότερα— στη Συγγρού, κι όταν τις καλεί ο γυμνασιάρχης να τους πει για το μήκος της φούστας της κορούλας τους, η απάντηση είναι «μα έχει ωραία πόδια το άτιμο» (αληθινό περιστατικό).
Παίρνει αποβολή η κορούλα γιατί άνοιξε το στόμα της και απευθύνθηκε στους πάντες λες και ήταν λιμενεργάτισσα, πάει η μαμά στο σχολείο και απειλεί να τους φέρει τον εισαγγελέα (αληθινό περιστατικό).
Ο γιόκας συλλαμβάνεται για βιασμό και η μανούλα λέει «δε φταίει ο γιος μου, αυτές οι σουρλουλούδες φταίνε που κυκλοφορούν με μίνι στις δώδεκα τη νύχτα» (αληθινό περιστατικό από την ειδησεογραφία, κοπιράιτ μαμά βιαστή).
Η κολώνα του σπιτιού τους (ο γιος, ντε!) αυτοπυρπολείται έξω από το γήπεδο στο Παρίσι, λέει η μανούλα «το είχε φάει το στρες το παιδί μου!» (κοπιράιτ μαμά τζιχαντιστή).
Ληστεία μετά φόνου ο κανακάρης, «είναι ευαίσθητο παιδί» λέει η μαμά του.
Ποτέ δεν ακούμε κανέναν γονιό —ειδικά τις χαζοχαρούμενες μανούλες που κατά τ’ άλλα είναι δραστήριες στα ΜΚΔ— να λέει «έβγαλα έναν σκάρτο άνθρωπο στην κοινωνία, φταίω και ντρέπομαι που δεν έκανα σωστά τη μόνη σοβαρή δουλειά που είχα στη ζωή μου». Αυτογνωσία μηδέν.
Μη μου πείτε μετά όσοι έχετε παιδιά ότι απορείτε που σας αποφεύγουν όσοι δεν έχουν.
(Τα ’πα και ξεθύμανα).
