Τα εφήμερα

Ευτυχώς έιχα παντα την τυχη να μενω σε σχετικά καλά διαμερίσματα κυρίως γιατί δε μετακόμιζα αν δεν έβρισκα κατι πολύ καλό.

Μερικοί συμφοιτητές μου όμως ήταν θύματα της έλλειψης στέγης της τότε εποχής, τωρα έχει γεμισει ο τόπος γκαρσονιέρες στις πανεπιστημιουπόλεις, με αποτέλεσμα να μένουν ξενοίκιαστα πολλά, αλλά τοτε πρόσφεραν για ενοικίαση το πλυσταριό, την αποθήκη, το πατάρι κλπ.

Τα ίδια προσφέρουν και σήμερα! Νοικιάζουν τις αποθήκες τους και τα γκαράζ τους κι ο κόσμος πάει, τα παίρνει και λέει ευχαριστώ! Δυστυχώς, πολλές φορές το κακό μασκαρεύεται ως καλό. Ο μόνος τρόπος να δεις τι λέει το σπίτι είναι να φωνάξεις ειδικό (που μέχρι να έρθει το σπίτι θα έχει νοικιαστεί).

Πιστεύω ότι τα χειρότερα προς ενοικίαση τα έχω δει στο Λονδίνο. Όχι προσφατα αλλά μεχρι πριν μια δεκαετία. Έχω δει διαμερίσματα με εξωτερικό μπάνιο, με ντους στην αυλή, με ταπετσαρία ξεφλουδισμένη, με μοκέτα πάνω σε ακανόνιστο πατωμα (μέχρι και το σκαλοπάτι έιχαν ισιώσει οι αθεόφοβοι κι αν δεν πρόσεχες σκοτωνόσουνα) κλπκλπ.

Δεν έχεις δει όμως σπίτι με την εξής διάταξη:

Στην κουζίνα ο νεροχύτης στη μέση και αριστερά και δεξιά από ένα κουβούκλιο πλαστικό. Το ένα για WC, το άλλο για μπανιέρα. Α, παρεμπιπτόντως, η βεράντα σας είναι το πέρασμα του γείτονα για να πάει στο δικό του σπίτι. Πάντως, έχει θέα Ακρόπολη-Λυκαβηττό (τουλάχιστον σε αυτή την περίπτωση, η ιδιοκτήτρια ήταν έντιμη και είπε από την αρχή όλα τα κρυφά προβλήματα του σπιτιού, να είναι καλά η γυναίκα, όσο για τα φανερά...) :D
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Ο Φ. Γεωργελές στην Athens Voice:

Edito
Πριν λίγο καιρό, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης αντιμετώπιζαν προβλήματα με τις καθαρίστριες των διδακτικών χώρων. Δούλευαν με το σύστημα της ενοικιαζόμενης εργασίας, με άθλιες συνθήκες, ωράρια εξοντωτικά, μειωμένους μισθούς. Οι φοιτητές ζητούσαν να μπει μια τάξη, να σταματήσει η εκμετάλλευση. Κάποιοι πάρα πολύ επαναστατημένοι, όμως, ζητούσαν πλήρη πρόσληψη, μόνιμη δουλειά και τα γνωστά. Είχε βγει τότε κάποιος, ο Πάγκαλος αν θυμάμαι καλά, και είχε πει, είναι αστείο, αυτοί που φωνάζουν περισσότερο και είναι αδιάλλακτοι, στ’ αλήθεια είναι εναντίον των εργαζομένων. Γιατί όταν ζητάνε κανονικές προσλήψεις και μονιμότητες ζητάνε κι άλλους δημόσιους υπαλλήλους. Και οι καθαρίστριες, οι οποίες είναι μετανάστριες στη μεγάλη τους πλειοψηφία, δεν είναι βέβαια αυτές που θα περάσουν από ΑΣΕΠ και θα γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι του κράτους. Στην πραγματικότητα, οι πολύ επαναστάτες ήταν αυτοί που ήθελαν απλώς ακόμα περισσότερους δημόσιους υπαλλήλους.

Η συνέχεια εδώ.

Κι ένα twit σε κάποια σελίδα της ίδιας εφημερίδας:
Αν μεν προσλήφθηκαν για stage, λογικό δεν είναι να αποχωρούν μόλις τελειώσει η περίοδος της μαθητείας τους; Αν διαμαρτύρονται και ζητάνε μονιμοποίηση στο Δημόσιο, δεν είναι σαν να παραδέχονται ότι προσλήφθηκαν παράνομα εκτός ΑΣΕΠ;
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Και τώρα, ο πραγματικός λόγος που μπήκα στα Εφήμερα:

το μακρύτερο τοπωνύμιο του κόσμου: με 85 γράμματα!

Ενδιαφέρον εύρημα, αλλά αν είχες κοιτάξει και πιο κάτω στο άρθρο, θα έβλεπες ότι το μεγαλύτερο όνομα πόλης, όπως αποδίδεται με λατινική γραφή, είναι αυτό εδώ, που όμως, λέει, δεν αναγνωρίζεται από το Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες, επειδή έχει κι άλλο γνωστότερο όνομα: Μπανγκόκ!
 
Όπερ εστί μεθερμηνευόμενον:

Ville des anges, grande ville, résidence du Bouddha d'émeraude, ville imprenable du dieu Indra, grande capitale du monde ciselée de neuf pierres précieuses, ville heureuse, généreuse dans l'énorme Palais Royal pareil à la demeure céleste, règne du dieu réincarné, ville dédiée à Indra et construite par Vishnukarn

Ενώ το Μαορίδικο σημαίνει:

Le sommet où Tamatea, l'homme aux gros genoux, qui dévalait, avalait et grimpait des montagnes, le marcheur invétéré, joua de sa flûte à un être cher

Προτιμώ σαφώς το δεύτερο, για το μυθικό του αρχαϊσμό αλλά και για τη συντομία του (!)
 

daeman

Administrator
Staff member
Ρωτώντας, μπορεί κάποτε να πάμε σ' αυτή την πόλη· αν θα φτάσουμε σ' αυτή τη ζωή αναρωτιέμαι.
-Συγγνώμη, πώς πάμε στην Taumata­whakatangihanga­koauau­o­tamatea­turi­pukaka­pikimaungah­oronuku­pokai­whenuaki­tanatahu;
-Στην Taumata­whakatangihanga­koauau­o­tamatea­turi­pukaka­pikimaungah­oronuku­pokai­whenuaki­tanatahu ή στην Taumata­whakatangihanga­koauau­o­tamatea­turi­pukaka­pikimaungah­oronuku­pokai­whenuaki­tanatοhu;
-:eek:...

Όλο μετριοφροσύνη η πρώτη ονομασία! Κι εμείς λέμε κλεινό νάστυ.
Αλλά των Μαορί, εκτός από σύντομο, είναι και πολύ μουσικό, λέω εγώ τώρα, Κώστα. :)
 

daeman

Administrator
Staff member
Α, ναι! Το εντελώς εφήμερο.
Το τελευταίο σπαμ που μου έκοψε το gmail είχε θέμα Open or get testicles cut :D
Επιθετικός ο σπαμεράς.
 
Στο σάιτ που δίνει ο Δόκτωρ έγραψα το παρακάτω σχόλιο, που ίσως σας ενδιαφέρει:

H Guardian στην (μονοσέλιδη και όχι μεγάλη, όπως λέτε) ανταπόκρισή της μιλάει όντως για "30.000 τετρ. μέτρα", αλλά το βίντεο (το δεύτερο) λέει 300-400 τετρ. μέτρα που βρέθηκαν το 1967. Στη συνέχεια η Guardian βάζει στο στόμα του αρχαιολόγου Henderson, ότι βρήκε "9.000 τετρ. μέτρα νέους χώρους", όμως και πάλι, στο δεύτερο βίντεο εγώ τον ακούω να λέει ότι βρήκε 150 τετρ. μέτρα νέους χώρους. Τι από τα δύο ισχύει; Προσωπικά, μου φαίνονται πολύ λογικότερα τα δεύτερα, τα μικρά δηλαδή νούμερα, αλλά υπάρχουν αντιφάσεις. Το πρώιμο "μέγαρο", ας πούμε, που εικάζει ότι βρήκε, τον ακούω στο βίντεο να λέει ο ίδιος πως είναι 30x50 μέτρα (thirty by fifty ακούω καθαρά εγώ, και όχι thirteen by fifteen), άρα έχει εμβαδόν 1500 τετρ. μέτρα. Και σκέφτεται πως ίσως αποτελεί "πρώιμη εκδοχή μυκηναϊκού μεγάρου". Οι διαστάσεις όμως ενός όχι πρώιμου αλλά ώριμου μυκηναϊκού μεγάρου (όπως στις Μυκήνες, για παράδειγμα, ή στην Πύλο) είναι 10 φορές μικρότερες. Αν έλεγε 13x15, θα το καταλάβαινα.
Επίσης, όταν λέει για "τέλος της νεολιθικής περιόδου", είναι υπερβολή, με βάση τουλάχιστον το 2800 π.Χ. που αναφέρει ο ίδιος. Γιατί η εποχή του Χαλκού αρχίζει γύρω στο 3200 π.Χ.


Γενικότερα, η ανταπόκριση της Guardian είναι κλασικά (και βαρετά) εντυπωσιοθηρική:

The secrets of a lost city that may have inspired one of the world's most enduring myths – the fable of Atlantis – have been brought to light from beneath the waters,
όταν παρακάτω λέει πως, απλώς, μάλλον ανέβηκε η στάθμη της θάλασσας ή βούλιαξε από σεισμό το έδαφος της πόλης.

the sunken settlement dates back some 5,000 years to the time of Homer's heroes,
λες και ο Τρωικός πόλεμος έγινε (αν έγινε) το 3000 π.Χ.!

It is the first time a sunken city has been found in Greece that predates the time that Plato wrote his allegorical tale of the sunken continent of Atlantis.
Now what do you make of this sentence? Είναι η πρώτη, λέει, βυθισμένη πόλη που βρίσκεται στην Ελλάδα η οποία να χρονολογείται πριν από τον καιρό που ο Πλάτωνας έγραψε την αλληγορική του ιστορία για τη βυθισμένη ήπειρο της Ατλαντίδας! Δηλαδή, που να χρονολογείται πριν από το 380-371 π.Χ., οπότε έγραψε ο Πλάτωνας την Πολιτεία του! Για φαντάσου! Έλεος πια με την Ατλαντίδα, Κα Helena Smith! Αρχαιολογικό άρθρο γράφετε, όχι διαφημιστικό της Σαντορίνης ή του Bimini!

Για να σοβαρευτούμε: το πιο κοντινό παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό (δεν είμαι αρχαιολόγος, απλώς ξεναγός), είναι ο οικισμός στην Αγία Ειρήνη στη Τζιά. (Σημ. στο λινκ αυτό, μην παραξενευτείτε: είτε κλικάρετε "Ιστορικό" είτε κλικάρετε "Περιγραφή", το ίδιο κείμενο θα δείτε...)
 

daeman

Administrator
Staff member
Ρωτώντας, μπορεί κάποτε να πάμε σ' αυτή την πόλη· αν θα φτάσουμε σ' αυτή τη ζωή αναρωτιέμαι. [...]

Μόνο εσύ;............

Ε, χμ, ναι, κι εγώ αδιάβαστος, αφού είναι λόφος, όχι πόλη... when whisky talks, reason walks; keep walking, but stop posting! Αλλά μη με βάλετε να γράψω εκατό φορές το όνομά του, σας ικετεύω! :eek:
 
Ποίημα του Καβάφη σε τοίχο κτιρίου στο Λέιντεν της Ολλανδίας.



Εντύπωση μου κάνει η επιτοίχια διόρθωση. (είναι από το χειρόγραφο;)
Χρησιμοποιεί άλλο είδος βήτα στο δεύτερο στίχο και άλλο στον δέκατο.

Moderator's Note: Παρακαλείστε να μικραίνετε τις φωτογραφίες πριν τις ανεβάσετε στο imageshack. Οι moderators είναι στη διάθεσή σας για να βοηθήσουν.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Ποίημα του Καβάφη σε τοίχο κτιρίου στο Λέιντεν της Ολλανδίας.
Εντύπωση μου κάνει η επιτοίχια διόρθωση. (είναι από το χειρόγραφο; )
Χρησιμοποιεί άλλο είδος βήτα στο δεύτερο στίχο και άλλο στον δέκατο.

Ποίηση σε τοιχογραφία --ή μήπως είναι άραγε κρεμασμένο φωτοπανό; Κ. Π. Καβάφης. Στα ελληνικά...
Πολύ ψύχραιμο σε βρίσκω, Κώστα, ως προς το τι σου κάνει εντύπωση. :) :)

(Τα μπλε στο quote δικά μου βεβαίως...)
 
Ε καλά, εννοείται ότι μου έκανε εντύπωση το ίδιο το γεγονός της ανάρτησης —γι' αυτό και το ποστάρισα! :)
 
Και μια υποσημείωση που να εξηγεί ότι ο Καβάφης ήταν γκέι;
 
Διαβάζω στα σημερινά ΝΕΑ για την μελέτη που έγινε από το Εργαστήριο Κλιματολογίας και Ατμοσφαιρικού Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών αυτές τις μέρες για τις βροχές:

«Είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τόσο επικίνδυνα βαρέα μέταλλα να πέφτουν με τη βροχή στην Αττική. Ούτε το νέφος της Αθήνας ούτε η σκόνη από τη Σαχάρα δεν μεταφέρουν τέτοια τοξικά μικροσωματίδια σαν το αντιμόνιο, το βισμούθιο και το νικέλιο. Το σίγουρο είναι ότι στα βουνά της περιοχής κάποιοι πετούσαν επικίνδυνα σκουπίδια εδώ και πολλά χρόνια...».

Παρεμπιπτόντως, η μόλυνση έφτασε μέχρι την Πελοπόννησο.

Η συνέχεια εδώ.
 
Και ένα ωραίο σημείωμα του Σταύρου Θεοδωράκη:

Σλάλομ στα σκουπίδια

Χθες το βράδυ παρακολούθησα σε κεντρική αίθουσα των Αθηνών την «Λευκή Κορδέλα». Ασπρόμαυρη ταινία από αυτές που θα μπορούσε κανείς να ονομάσει «κουλτουριάρικες». (Προσοχή δεν κάνω κριτική κινηματογράφου, αλλού το πάω). Όταν άναψαν τα φώτα και σηκώθηκα είδα ότι ήμουν κυκλωμένος από σκουπίδια. Χυμένα ποπ κορν, χάρτινες συσκευασίες από μπισκότα, κυπελάκια αναψυκτικών, αποκόμματα εισιτηρίων, χαρτομάντιλα. Η μπλε σκούρα μοκέτα του διαδρόμου ήταν για λύπηση.Για μια στιγμή τα έχασα. Πίστεψα ότι είχα γυρίσει στα 15 μου και περπατούσα σε διάδρομο συνοικιακού τσοντοσινεμά. Και όμως ήμουν στο 2009 σε μια απογευματινή προβολή μιας «ποιοτικής» ταινίας σε έναν «κινηματογράφο τέχνης».

Προχώρησα προς την έξοδο κοιτώντας γύρω μου καχύποπτα. Ο κύριος με το κουστούμι; Η μαντάμ με το ταγέρ; Το ζευγαράκι με τα μέλια; Οι δεσποινίδες με τα δωδεκάποντα; Και όμως κάποιοι από όλους αυτούς είχαν μετατρέψει την κινηματογραφική αίθουσα σε ΧΥΤΑ.


Η συνέχεια εδώ.
 
Όταν άναψαν τα φώτα και σηκώθηκα είδα ότι ήμουν κυκλωμένος από σκουπίδια. Χυμένα ποπ κορν, χάρτινες συσκευασίες από μπισκότα, κυπελάκια αναψυκτικών, αποκόμματα εισιτηρίων, χαρτομάντιλα. Η μπλε σκούρα μοκέτα του διαδρόμου ήταν για λύπηση.
Πολύ κλασική εικόνα στους κινηματογράφους, που κάνει κοντράστ τόσο με την προσεγμένη αισθητική της αίθουσας (στις περισσότερες περιπτώσεις τουλάχιστον) όσο και με τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις επί της οθόνης, όπως λέει και ο Θεοδωράκης. Οι φιλότεχνοι δεν είναι πάντα καλλιεργημένοι, με τον ίδιο τρόπο που οι αριστεροί, π.χ., δεν είναι πάντα προοδευτικοί.
 
Top