Νομίζω ότι, ως προς το ερώτημα του τίτλου, ο Inachus έδωσε τη σολομώντεια λύση, Νεότερη και σύγχρονη ιστορία.
Ως προς την ορθογραφία του νεότερος, πράγματι υπήρξε κάποια αναποφασιστικότητα αμέσως μετά την απλοποίηση, αλλά αποσαφηνίστηκε γρήγορα και η γραμματική είναι πια σαφής: –ώτερος και –ώτατος μόνο για παραθετικά των τοπικών επιρρημάτων σε –ω (ανώτερος, κατώτερος). Εκεί που επικρατεί λεξικογραφική σύγχυση είναι στους νεωτερισμούς κ.τ.ό. (Μείζον και Κριαράς προτιμούν νεοτερισμούς), αλλά η γκουγκλοπιάτσα παραμένει σαφώς υπέρ της παλιάς ορθογραφίας (νεωτερισμοί) ενώ είναι μοιρασμένη στα νεότερος / νεώτερος. Θα διόρθωνα το νεώτερος σε νεότερος σε έναν υπότιτλο; Ναι. Όταν η γραμματική είναι σαφής και ο κανόνας λογικός, δεν έχω λόγο να θεωρήσω ότι υπάρχει διπλοτυπία. Υπάρχει μια μεταβατική κατάσταση που για κάποιες λέξεις κρατάει περισσότερο. Εκεί που δεν συντάσσομαι με τη λογική της πολυτυπίας, δεν θεωρώ σκόπιμο να την ενθαρρύνω. Η πολυτυπία είναι χρήσιμη εκεί που είμαστε περίεργοι να δούμε πού θα κάτσει η μπίλια, όχι γιατί θέλουμε να βλέπουμε τις λέξεις να κυκλοφορούν με άλλο φόρεμα κάθε μέρα μήπως και τις βαρεθούμε. Στην περίπτωση του νεότερος η μπίλια έχει κάτσει. Όλα τα λεξικά και οι γραμματικές έτσι τη θέλουν τη λέξη (μοναδική διαφοροποίηση: ΛΝΕΓ «μέχρι νεωτέρας», επειδή είναι λόγιο, άρα το διατηρεί σαν απολίθωμα, ενώ το ΛΚΝ έχει «μέχρι νεοτέρας»). Οπότε, αφού το θυμάμαι το σωστό, αυτό θα γράψω. (Άμα ξεχνιέμαι, μου ξεφεύγει καμιά *μαιτρέσα, καμιά *δοκτορέσσα. Τα βλέπω, μου τα λένε, τα διορθώνω.) Εκεί που περιμένω να δω πού θα κάτσει η μπίλια είναι στα νεωτερικός / νεοτερικός κ.λπ. Θα προτιμούσα να αλλάξουν όλα, να γίνουν με «ο». Αλλά μπορώ να ζήσω και με τα διαφορετικά, όπως ρωμαϊκός αλλά ρομανικός.