Σωστός τονισμός της γενικής πληθυντικού

[nickel]

Tων άθεων και των αντίχριστων, για να δίνουμε έμφαση στην άρνηση. Καλό το επιχείρημα, δεν το είχα σκεφτεί.

Καλό και το αντεπιχείρημα («ένωση προσώπων» — τα άλλα δεν ξέρω πού κολλάνε). Η διαφορά είναι ότι το πρόσωπο δεν είναι επίθετο ώστε να έχει προηγηθεί ιστορία αρκετών χρόνων όπου ο τόνος δεν ανεβοκατεβαίνει. Εκεί, στα ουσιαστικά, η συνήθεια (και επιμένω ότι πρόκειται πλέον απλώς για συνήθεια το ότι λέμε τα πρόσωπα - των προσώπων· τώρα που δεν έχουμε βραχέα και μακρά δεν υπάρχει πρακτικό αντίκρισμα) είναι πολύ πιο ισχυρή από ό,τι είναι στα επίθετα και τα ουσιαστικοποιημένα επίθετα. Δείτε, π.χ., πόσοι λένε «άγνωστων που».

Την ερώτηση για τους άθεους στις άλλες γλώσσες δεν την κατάλαβα. Στα αγγλικά πάντως υπάρχει godless και, για τον αθεϊστή, υπάρχει atheist.

....................................................................................................
Νήμα για τις αποδόσεις τού άθεος σε άλλες γλώσσες:
http://www.lexilogia.gr/forum/showthread.php?t=6709

 

[tsiros]

Δούλευα σ' ένα εργοστάσιο που είχε πάρα πολύ θόρυβο.
Οι συνάδελφοι μου 'παν ότι θα το συνηθίσω.
Πράγματι μετά από καιρό, έπαψε να μ' ενοχλεί. Είχα συνηθίσει !
Ο γιατρός όμως είπε οτι είχα κουφαθεί.

μου το θύμισε η συνήθεια που αναφέρεις.

 

[nickel]

Δούλευα σ' ένα εργοστάσιο που είχε πάρα πολύ θόρυβο.
Οι συνάδελφοι μου 'παν ότι θα το συνηθίσω.
Πράγματι μετά από καιρό, έπαψε να μ' ενοχλεί. Είχα συνηθίσει !
Ο γιατρός όμως είπε οτι είχα κουφαθεί.

μου το θύμισε η συνήθεια που αναφέρεις.

Πείτε μου αν θέλετε να κάνουμε ανταλλαγή επιχειρημάτων ή σοφιστειών, ώστε να οπλιστώ με την κατάλληλη φαρέτρα, προς χάριν των αναγνωστών και μόνο. Προφανώς τα επιχειρήματα, όταν έχουν ουσία και ενδιαφέρον, πλουτίζουν το νήμα και τον αναγνώστη. Η ανταλλαγή σοφιστειών και ειρωνειών θα μας δροσίσει όλους μέσα στη ζέστη. Χρήσιμα και τα δύο, αρκεί να συντονιστούμε. Διότι δεν είναι ωραίο ο ένας να (πιστεύει ότι) επιχειρηματολογεί και ο άλλος να (πιστεύει ότι) λέει πράγματα έξυπνα μεν, αλλά συχνά ακατανόητα ή άσχετα με το θέμα: είναι σαν να παίζει ο ένας πινγκ πονγκ και ο άλλος μπάντμιντον, σίγουρα όχι το ίδιο παιχνίδι.

 

[tsiros]

επειδή θά 'μαι μεγαλύτερος τουλάχιστον κατά είκοσι χρόνια,
και πιθανόν να μήν το ξέρεις,

τω καιρώ εκείνω, όταν το παιδί έλεγε "εσύ" ή "εσείς" ή "εχθές", τρέχανε να του βάλουν πιπέρι στο στόμα για να μήν το ξαναπεί. Περί συνηθείας ο λόγος.

Και οι μεγάλοι άνθρωποι, που θά 'χαν δεν θά 'χαν τελειώσει δημοτικό, ντρέπονταν να μιλήσουν -για γράψιμο δεν το συζητώ- εκτός του κύκλου των, μήπως και πούν κάτι που θ' αποδείκνυε την αγραμματοσύνη τους.

Τώρα "οι πολιτικές", "οι πρακτικές" , "οι συμπεριφορές" και τα "σε εξέλιξη", σφυρίζουν πάνω από το κεφάλι μου.

Γι αυτό τώρα έχω την εντύπωση ότι ξεσηκώθηκαν και οι πέτρες.
Συγγνώμην, ενδεχομένως έχω παραξενέψει.