Από την
Καθημερινή:
«Η ομάδα των πέντε δικαστών που συνεδρίασε στις 1 και 2 Μαρτίου 2010 δέχθηκε το αίτημα της έφεσης από την ιταλική κυβέρνηση, στις 28 Ιανουαρίου 2010, στην υπόθεση Λάουτσι κατά της Ιταλίας. Η υπόθεση θα εξεταστεί από το δικαστήριο, το οποίο θα δώσει την τελική απόφαση», ανέφερε στην ανακοίνωση του το Δικαστήριο του Στρασβούργου. Η διαδικασία αναμένεται να διαρκέσει αρκετούς μήνες.
Εννοείται ότι θα το τραβήξουν όσο μπορούν σε μάκρος, και κατά πάσα πιθανότητα θα δικαιώσουν την Ιταλία στην επιλογή της να έχει εσταυρωμένους στην τάξη. Ίδωμεν.
Εντωμεταξύ στην Ελλάδα οκτώ γονείς έχουν υποβάλει στο Συνήγορο του Πολίτη μέσω του ΕΠΣΕ αίτημα κατάργησης των θρησκευτικών συμβόλων και της προσευχής στα σχολεία όπου φοιτούν τα παιδιά τους (ενημέρωση
εδώ και
εδώ, το πιο πρόσφατο δελτίο τύπου μιλά μόνο για τέσσερις γονείς αλλά στη συνέχεια υπέβαλλαν άλλοι τέεσερις) και η νεοσύστατη Ένωση Ουμανιστών Ελλάδος απηύθυνε
ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό σχετικά με το θέμα των θρησκευτικών συμβόλων σε σχολεία και δικαστήρια.
Ευκαιρείας δοθείσης, ενημερώνω ότι η συζήτηση που έγινε με σκοπό την ίδρυση φορέα κατέληξε σε διάσπαση των ενδιαφερόμενων λόγω αδυναμίας συνενόησης. Η πρωτοβουλία είχε προέλθει από δύο διαφορετικούς χώρους (την ομάδα
Αθεΐα και το
ΕΠΣΕ), και παρά την πεποίθηση αρκετών ότι θα μπορούσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, δεν το κατορθώσαμε.
Το αποτέλεσμα ήταν η ομάδα που προήλθε από το ΕΠΣΕ να ιδρύσει την
Ενω.Ουμ.Ε, στην οποία προσχώρησαν και αρκετά άτομα από την ομάδα Αθεΐα (μεταξύ άλλων κι εγώ), προκειμένου να στηρίξουμε την προσπάθεια αυτή, έστω και αν δεν ήμασταν απόλυτα σύμφωνοι με τον τρόπο που ιδρύθηκε.
Ενδεχομένως όσοι είμαστε στο Αθεΐα να προχωρήσουμε σύντομα στην ίδρυση μιας άλλης οργάνωσης, με παρόμοιο σκεπτικό και στόχους αλλά διαφορετικό τροπο λειτουργίας και δράσης. Αρχικά μας απωθούσε η ιδέα της ύπαρξης δύο οργανώσεων τόσο συναφών και η διάσπαση των ελάχιστων ατόμων που κινούμαστε στο χώρο αυτό, ωστόσο από μια άλλη άποψη ίσως είναι και θετικό: πολλές οργανώσεις έχουν παρόμοιους στόχους αλλά διαφορετικό τρόπο λειτουργίας και δράσης (η WWF και η Greenpeace, για παράδειγμα), η μία συμπληρώνει την άλλη. Άλλωστε τίποτα δεν μας εμποδίζει να ανήκουμε σε δύο (τρεις, τέσσερις...) οργανώσεις παράλληλα, αν έχουμε δύο οργανώσεις θα μοιάζουμε περισσότεροι
.
Αραία αραία, να φαινόμαστε καμμιά σαρανταρέα, που έλεγε η μακαρίτισσα η γιαγιά μου.