Ενήλικας σκεφτόταν να δώσει τέλος στη ζωή του με υδράργυρο θερμομέτρου και τηλεφώνησε στο Κέντρο για να ρωτήσει πόσα θερμόμετρα έπρεπε να πάρει...
Και έρχομαι να ρωτήσω: δηλαδή αυτός ο κόσμος είχε το άκουα φόρτε δίπλα στο λεμόνι, το γύψο δίπλα στο αλεύρι, το λίπασμα και το Gramoxon μες στην κουζίνα; [...]
Ε βέβαια, ο γύψος δεν τρώγεται με τίποτα!
Από τότε, η γιαγιά δεν ξαναμαγείρεψε χωρίς (διακριτική) επιτήρηση.
Κάπα, το διάβασα στα πολύ βιαστικά «πιο πολλές είναι οι μπίρες από τα καθαρτικά».
Μαμά φίλης μου έχει βιομηχανικό ασετόν σε μπουκάλι κόκα κόλας δίπλα σε ίδιο μπουκάλι με τσίπουρο. Κι εγώ την ίδια απορία έχω...Και έρχομαι να ρωτήσω: δηλαδή αυτός ο κόσμος είχε το άκουα φόρτε δίπλα στο λεμόνι, το γύψο δίπλα στο αλεύρι, το λίπασμα και το Gramoxon μες στην κουζίνα;
[...]Προσωπικά, εκτός από αλάτι στον καφέ, έχω μπερδευτεί και με παγωμένο νερό (σε μπουκάλι κόκα κόλας) και ρακή (λίγο βαρούσε αυτό το νερό, αλλά εντάξει, άμα διψάς πολύ... )
Ξέχασα: επίσης, έχω βάλει ζάχαρη αντί για αλάτι στη μπεσαμέλ. Βέβαια, το πήρα χαμπάρι και το παστίτσιο δεν έγινε γαλακτομπούρεκο, ωστόσο γλύκιζε λίγο όσο να πεις...
είχα φτιάξει τσάι με το νερόξιδο που είχε βάλει στο βραστήρα του νερού για να αφαιρέσει τα άλατα.
Μήπως μπορείς να θυμηθείς λίγο καλύτερα; Γενικά δεν κυκλοφορεί στα σπίτια κιτρικό οξύ, χρησιμοποιείται μόνο ως "ξινό" αντί για λεμόνι, άρα σε κίτρινα μπουκαλάκια διαλυμένο σε νερό, όχι για να διαλύουν τα άλατα.
Με πείσατε. Θα το ομολογήσω. Για το τσάι που ήπια πέρυσι, με έντονη γεύση ξιδιού. Και αναρωτιόμουν τι περίεργη μάρκα τσαγιού ψώνισε πάλι η κουβαλήτρα του σπιτιού (μα δεν μπορείτε να φανταστείτε τι περίεργες ποικιλίες πάει και ανακαλύπτει) — μέχρι που εξέφρασα την ένστασή μου και ανακάλυψα ότι είχα φτιάξει τσάι με το νερόξιδο που είχε βάλει στο βραστήρα του νερού για να αφαιρέσει τα άλατα. (Θέλεις κανείς τη συνταγή; )