Σονέτο 54 του Σαίξπηρ
- Thread starter Anni
- Start date
Αν λες αυτό, αυτή είναι η μετάφραση του Βασίλη Ρώτα:
O! how much more doth beauty beauteous seem|Ω πόσον ωραιότερο τ’ Ωραίο θα φανεί
By that sweet ornament which truth doth give.|με το έξοχο στολίδι που η αλήθεια δίνει!
The rose looks fair, but fairer we it deem|Το ρόδο ωραίο φαντάζει, μια πιο ωραίο πολύ
For that sweet odour, which doth in it live.|το νιώθουμε απ’ το μύρο που η καρδιά του χύνει.
The canker blooms have full as deep a dye|Τ’ αγριόροδα έχουνε και χρώμα κι ευωδιά
As the perfumed tincture of the roses,|και με κομψή αγκαθένια χάρη όχι πιο λίγη
Hang on such thorns, and play as wantonly|από τα ρόδα παίζουνε όταν η αναπνιά
When summer's breath their masked buds discloses:|του θέρου τα ματοφυλλάκια τους ανοίγει.
But, for their virtue only is their show,|Αλλ’ όμως θέαμα μόνο είν’ όλη τους η αξία,
They live unwoo'd, and unrespected fade;|κι αγύρευτα, άχρηστα, μαραίνονται, πεθαίνουν
Die to themselves. Sweet roses do not so;|έρημα, αλλά τα ήμερά ’χουν άλλη ουσία
Of their sweet deaths are sweetest odours made: |και μύρα γλυκά απ’ τη γλυκιά θανή τους βγαίνουν.
And so of you, beauteous and lovely youth,|Κι εσύ, νιότη όμορφη, όταν θα ’σαι μαραμένη
When that shall vade, my verse distills your truth.|θα ζει στον στίχο μου η ουσία σου αποσταγμένη.
By that sweet ornament which truth doth give.|με το έξοχο στολίδι που η αλήθεια δίνει!
The rose looks fair, but fairer we it deem|Το ρόδο ωραίο φαντάζει, μια πιο ωραίο πολύ
For that sweet odour, which doth in it live.|το νιώθουμε απ’ το μύρο που η καρδιά του χύνει.
The canker blooms have full as deep a dye|Τ’ αγριόροδα έχουνε και χρώμα κι ευωδιά
As the perfumed tincture of the roses,|και με κομψή αγκαθένια χάρη όχι πιο λίγη
Hang on such thorns, and play as wantonly|από τα ρόδα παίζουνε όταν η αναπνιά
When summer's breath their masked buds discloses:|του θέρου τα ματοφυλλάκια τους ανοίγει.
But, for their virtue only is their show,|Αλλ’ όμως θέαμα μόνο είν’ όλη τους η αξία,
They live unwoo'd, and unrespected fade;|κι αγύρευτα, άχρηστα, μαραίνονται, πεθαίνουν
Die to themselves. Sweet roses do not so;|έρημα, αλλά τα ήμερά ’χουν άλλη ουσία
Of their sweet deaths are sweetest odours made: |και μύρα γλυκά απ’ τη γλυκιά θανή τους βγαίνουν.
And so of you, beauteous and lovely youth,|Κι εσύ, νιότη όμορφη, όταν θα ’σαι μαραμένη
When that shall vade, my verse distills your truth.|θα ζει στον στίχο μου η ουσία σου αποσταγμένη.