Σοβιετικά

Φανταστική ιστορία για την ελεύθερη, μη ολοκληρωτική, ανεξάρτητη δημοσιογραφία:
Κατηγορώ μια ωραία πρωία τον Χ ότι βίασε 12 κοριτσάκια. Έρχεται κάποιος και λέει ότι δεν έχω καμιά απόδειξη γι' αυτό κι ότι μάλιστα αυτά τα κοριτσάκια δεν υπάρχουν καν. Και όντως έτσι είναι και το ξέρω. Μετά, λοιπόν, έρχομαι και κατηγορώ τον «υπερασπιστή» του Χ ότι θέλει να καλύψει τον Χ, αφού δε λέει κουβέντα για τα εγκλήματα του Χ, τα αίσχη του Χ, τα έτσι και τα αλλιώς του Χ που θεωρούνται δεδομένα αν και σε μεγάλο βαθμό είναι προϊόν προγενέστερων παρόμοιων δικών μου ιστοριών. Πέτυχα τον στόχο μου: δεν ήθελα ν' αποδείξω ότι ο Χ βίασε τα 12 κοριτσάκια. Το ψέμα μου ήταν χονδροειδέστατο. Ήθελα να εμποδίσω την αποκάλυψη των προηγούμενων δικών μου συσσωρευμένων ψεμάτων, να επαληθεύσω την ισχύ τους. Στη σημερινή συγκυρία αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Άνεφ, προσωπικά δεν θέλω να συζητήσω επί ανεπιβεβαίωτων ειδήσεων. Ούτε για τα πιθανά κίνητρα εκείνων που τις διαδίδουν χωρίς να τις επιβεβαιώσουν (που μπορεί όντως να είναι αυτά που λες), ούτε για τα πιθανά κίνητρα εκείνων που σπεύδουν να τις διαψεύσουν, χωρίς να έχουν, ούτε εκείνοι από τη μεριά τους, αντικειμενική ενημέρωση για το υποτιθέμενο συμβάν.

Θα ήθελα, αντιθέτως, να συζητήσω επί συγκεκριμένων, απτών δεδομένων, όπως αυτά που αναφέρω στο #13. Έχεις να πεις κάτι για αυτά;
 
Ας διευκρινιστεί και από κάποιον τι ακριβώς είναι ο σταλινισμός: είναι ό,τι έγινε επί Στάλιν; Ας πούμε ο αντιφασιστικός πόλεμος της ΕΣΣΔ ανήκει στον σταλινισμό;

Ναι, ο αντιφασιστικός πόλεμος έγινε επί Στάλιν και ανήκει στα πεπραγμένα του σταλινισμού. Το ίδιο και --για να θυμηθώ ένα από πολλά-- η Σφαγή του Κατύν. Αναιρεί το ένα το άλλο;
 
Για μένα, αυτό που κάνει ένα κόμμα «σταλινικό», είναι η Γραμμή. Η γραμμή του πατερούλη που είναι σωστή. Και όποιος ξεφεύγει από τη γραμμή αποκηρύσσεται, διαγράφεται, λασπολογείται, μπαίνει στο περιθώριο. Η ιστορία του ΚΚΕ είναι, δυστυχώς, γεμάτη από τέτοιες αμαρτίες, από τέτοια θλιβερά περιστατικά. Με την ηγεσία του παράνομου ΚΚΕ χρόνια εξόριστη στο εξωτερικό, όλες οι αποφάσεις για την πολιτική και την ηγεσία του κινήματος έρχονταν απέξω. Από το ΚΚΣΕ. Ήταν αρκετό να πει ο «Σταθμός της Αλήθειας» ότι ο Πλουμπίδης ήτανε χαφιές και ότι ζει στην Αμερική με τα «αργύρια της προδοσίας» για να στιγματιστεί ένας άνθρωπος ως χαφιές και προβοκάτορας. Και η ηγεσία, πάλι, αποφάσισε την αποκατάστασή του το 58. Πλάκα δεν έχει, να αποφασίζει η κεντρική επιτροπή για το αν είσαι χαφιές ή ήρωας; Παρεμπιπτόντως, τις προάλλες είχα δει με αφορμή την επέτειο από την εκτέλεση του Μπελογιάννη μια αφίσα του ΚΚΕ που τον χαρακτήριζε «άξιο κουκουέ, αητό, πραγματικό μπολσεβίκο, οδηγητή και μπροστάρη». Σε απορία μου προς έναν παλιό του κόμματος πώς γίνεται να χαρακτηρίζεται μπολσεβίκος κάποιος που δεν έχει σχέση με το επαναστατικό κόμμα των μπολσεβίκων της Ρωσίας -και όχι σε φρασεολογία του 30 αλλά το 2000, ο φίλος μού απάντησε ότι ο χαρακτηρισμός είχε παρθεί αυτούσιος από επιστολή του Ζαχαριάδη το ’52 στον παράνομο Ριζοσπάστη για την εκτέλεση του Μπελογιάννη. Και αυτά, μου είπε, είναι σαν τα ευαγγέλια. Τα παίρνεις αυτούσια! Και αυτό είναι σταλινισμός. Η φρασεολογία του ’30. Για να μη μιλήσω για την ειρωνεία του πράγματος, με τον Ζαχαριάδη να κάνει τον επικήδειο του ανθρώπου που άφησε έκθετο. Κι άλλο. Πάμε. Το ’68 έγινε η διάσπαση εξωτερικού –εσωτερικού. Ο πατέρας μου ήταν στη Γυάρο τότε. Ε, λοιπόν, οι εξόριστοι χωρίστηκαν. Πλάκα δεν έχει; Να είσαι πίσω από τα ίδια κάγκελα και να είσαι εχθρός. Του εξωτερικού, που ήταν και η πλειοψηφία και είχαν και την ευλογία της Μόσχας, έκαναν κουμάντο. Να δώσω ένα παράδειγμα. Ήταν τότε, συνήθειο, οι εξόριστοι που μπορούσαν και ήθελαν, να παραδίδουν μαθήματα, ο καθένας ό,τι ήξερε. Αγγλικά, ιστορία, λογιστικά, διαφώτιση. Ε, λοιπόν, μετά τη διάσπαση, οι του εσωτερικού μπήκαν σε καραντίνα όσον αφορά τα μαθήματα. Γιοκ. Ο πατέρας μου, δε, ήταν του εσωτερικού, και έκανε μαθήματα ηλεκτρολογίας και ηλεκτροτεχνίας. Επειδή όμως ήταν και ο μοναδικός μάστορας ηλεκτρολόγος του στρατοπέδου-πόσο μάλλον που η Γυάρος είχε δική της μονάδα παραγωγής και δεν είχαν τεχνική υποστήριξη από ΔΕΗ-, και είχε και χαρτί από τη διοίκηση να πηγαινοέρχεται στους θαλάμους, δεν τόλμησαν να του κόψουν τα μαθήματα. Στη Λέρο, πάλι, υπήρχε υποσταθμός της ΔΕΗ και οι του «εξωτερικού» αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν τον δικό τους ηλεκτρολόγο που ήταν και αυτός του εξωτερικού. Όμως δεν ήταν μάστορας. Απλά ήξερε κάποια πράγματα. Ε, και ένα βράδυ έγινε έκρηξη και πώς δεν σκοτώθηκε ο άνθρωπος γιατί κάτι χαρχάλευε στον πίνακα (φανταστείτε κεντρικό πίνακα με καλώδια παροχής και τριφασικό). Και αυτό είναι σταλινισμός. Μετά τη μεταπολίτευση, ο φάδερ προσπάθησε να γραφτεί στον ΣΦΕΑ (Σύνδεσμο φυλακισμένων και εξορισμένων αντιστασιακών της περιόδου 67-74). Πήγε με τα χαρτιά του που έδειχναν 4 χρονάκια εξορία και δυό μήνες φυλακή στο Μπογιάτι μετά το Πολυτεχνείο. Ε, δεν τον άφησαν να γραφτεί. Γιατί, του είπαν, εσείς πήγατε ως «προληπτικώς εξορισθείς». Δεν καταλαβαίνω τη διαφορά. Τέλοσπάντων. Και καημό το έχει ακόμα, ότι κατηγορήθηκε από συντρόφους για οπορτουνισμό και δεν ξέρω ‘γω τι. Αυτά, για ανθρώπους που φάγαν τη ζωή τους είναι πολύ βαριά πράγματα. Και ακόμα και σήμερα, το ΚΚΕ παραμένει πιστό σε αυτή τη δομή, σε αυτή τη φιλοσοφία. Βασιλικότερο του βασιλέως, επιμένει στην προσωπολατρία του Στάλιν. Αυτά τα ολίγα, και συγγνώμη για τις προσωπικές αναφορές.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Όλι, επίτρεψέ μου ένα μεγάλο ευχαριστώ γι' αυτό το σημαντικό κομμάτι «μικρής» (αλλά και τόσο μεγάλης) προσωπικής ιστορίας που συνεισέφερες στο φόρουμ.
 
Να είσαι καλά, Ντοκ μου. Είναι χαρά μου και τιμή μου, το μόνο όμως που φοβάμαι είναι ότι συνήθως αυτές οι προσωπικές ιστορίες αγγίζουν περισσότερο το θυμικό και δεν αποτελούν, πώς να το πω, ψυχρή παράθεση επιχειρημάτων, οπότε βάζω ντισκλέιμερ ότι πρόκειται για προσωπικές απόψεις και βιώματα και feel free να πειτε ό,τι ενάντιο θέλετε. :)
 
Σε σχέση με τον αντιφασιστικό πόλεμο (που δεν τον πολέμησε μόνο η ΕΣΣΔ):
Αντίστοιχα, τσαρική ιστορία είναι το ότι κατέστρεψαν τη Μεγάλη Στρατιά του Ναπολέοντα. Αυτό δεν αλλάζει τον κοινωνικό χαρακτήρα της τσαρικής Ρωσίας, όπως το ότι οι ΗΠΑ και η Βρετανία νίκησαν τους ναζί στο δυτικό μέτωπο δεν αλλάζει τον ιμπεριαλιστικό τους χαρακτήρα.

Θα το πάω παραπέρα: το ότι η ύπαρξη της ΕΣΣΔ μεταπολεμικά συνέβαλε στο να γίνουν παραχωρήσεις στα λαϊκά στρώματα από τις κατέχουσες τάξεις στη Δύση, και το ότι μόλις κατέρρευσε η ΕΣΣΔ οι κατέχοντες θεώρησαν ότι μπορούσαν να συνεχίσουν με περισσότερη δύναμη την επίθεση στα λαϊκά στρώματα τώρα που δεν υπήρχε το αντίπαλο δέος, δεν αλλάζει το χαρακτήρα της ίδιας της ΕΣΣΔ. Αυτά είναι πράγματα που συμβαίνουν σε όλες τις διεθνείς αντιπαραθέσεις, δηλ. το τι ρόλο μπορεί να παίξει ο εχθρός του αντιπάλου σου στον δικό σου αγώνα εναντίον του αντιπάλου σου.

Για μένα σταλινισμός και λενινισμός είναι όχι τόσο οι εμπειρίες του φάδερ (ο φανατισμός και η μικροψυχία ευδοκιμούν και σε άλλους χώρους, αν και συνήθως σε λιγότερο οργανωμένο βαθμό), αλλά το πολιτικό δόγμα του επαναστατικού μονοκομματικού κράτους. Τα άλλα είναι μικρής σημασίας μπροστά σ' αυτό τον ογκόλιθο. Άπαξ και είσαι υπέρ του μονοκομματικού κράτους, είσαι απέναντί μου, τελείωσε. Δεν μ' ενδιαφέρει πόσο ατσάλι παρήγαγες και αν προήγαγες ή όχι τις επιστήμες και αν κέρδισες πολέμους, γιατί όλα αυτά τα έκανες για να καθίσεις ακόμα καλύτερα στο σβέρκο του λαού. Άλλωστε τα ίδια αυτά επιτεύγματα (επιστημονικά, τεχνολογικά κλπ.), όταν είναι του καπιταλιστικού κόσμου, τα χλευάζουν οι αντίπαλοί του ως ισάριθμες βαρύτερες αλυσίδες πάνω στους εργαζόμενους, έτσι δεν είναι; Όχι λοιπόν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Για να κρίνω τον σταλινισμό θα κοιτάξω όχι το αν κέρδισε τον πόλεμο με τη Γερμανία αλλά τι καθεστώς επέβαλε μετά τη νίκη του στην ίδια του τη χώρα και σ' εκείνες που κατέκτησε. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υποτιμάω την ήττα της Γερμανίας από την ΕΣΣΔ. Σίγουρα η ναζιστική Γερμανία υπήρξε ο πάτος του βαρελιού της ευρωπαϊκής ιστορίας.

Όσο για τα σπέρματα του ολοκληρωτισμού μέσα στο μαρξισμό και στον ίδιο τον Μαρξ, ναι, υπάρχουν, αλλά τα είχε επινοήσει ένας ψευδολόγος πράκτορας της διεθνούς καπιταλιστικής αντίδρασης ονόματι...Μιχαήλ Μπακούνιν. Πώς να το κάνουμε, υπάρχουν κομμάτια στο έργο του Μπακούνιν, της δεκαετίας του 1870, που τα διαβάζεις και βλέπεις σαν σε καθρέφτη τη σταλινική Ρωσία. Φυσικά και η κριτική του Μαρξ ενάντια στο συνωμοτισμό του Μπακούνιν ήταν σωστή σε πολλά. Και φυσικά ο Μαρξ δεν είναι υπεύθυνος για τον λενινιστικό εφιάλτη, όπως ο Ιησούς δεν είναι υπεύθυνος για τον...υπαρκτό χριστιανισμό. Σπέρματα όμως υπάρχουν, γιατί να το κρύψομε άλλωστε; :)
 
@oliver: Εγώ δεν έβγαλα συμπέρασμα απ' την ιστορία σου. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι όντως το ΚΚΕ (και μάλιστα διαχρονικά, λες και δεν αλλάζει) έχει τα χαρακτηριστικά που περιγράφεις, ωστόσο κανένα από αυτά δεν αποτελούν ίδιον του ΚΚΕ. Το ΠΑΣΟΚ που διέγραψε την Τζάκρη προχτές είναι σταλινικό; Για λασπολογίες ας μη μιλήσουμε καλύτερα: το ΚΚΕ έχει μετοχές στον Γερμανό, κάνει εμπόριο όπλων και ναρκωτικών και ό,τι θέλεις. Σταλινικές ήταν οι εφημερίδες που τα γράφαν αυτά, τα ΝΕΑ και το Βήμα; Οι σημερινές κυβερνήσεις που κάνουν ό,τι ακριβώς επιτάσσει η ΕΕ ή η τρόικα, ας πούμε, είναι σταλινικές; Ή τους προκύπτουν αυθόρμητα, χωρίς γραμμή; Η κυρία Βακαλοπούλου που γράφει για τον χαρισματικό ηγέτη Αλέξη, σταλινικιά κι αυτή; (Παρόμοιο άρθρο στον Ριζοσπάστη θα είχε τουλάχιστον δικό του νήμα στη Λεξιλογία).

@Paradiper: Όχι, και οι «ελεύθερες εκλογές», ας πούμε, δεν αναιρούν τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ούτε τη Δρέσδη. Δε σε βλέπω όμως να κατηγορείς την Αμερική για ολοκληρωτισμό και σταλινισμό.
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Ας πούμε ο αντιφασιστικός πόλεμος της ΕΣΣΔ ανήκει στον σταλινισμό;
Για να δούμε, ανήκει; Το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης υπεγράφη με τις ευλογίες του, έσπασε με πρωτοβουλία του Χίτλερ (δηλαδή με την εισβολή της Γερμανίας στην ΕΣΣΔ) και φυσικά όλο αυτό αποτελούσε ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες και χάλκευση της ιστορίας. Βέβαια, είναι πιο εύκολο να είσαι αντιφασίστας όταν ο Χίτλερ εισβάλει στην ΕΣΣΔ και τη θέτει αυτομάτως σε θέση άμυνας, νομίζω. Παράλληλα, είναι αξιοσημείωτη και η οπτική γωνία: προκαλεί έκπληξη να θεωρείς την Πολωνία φασιστική και βάζεις το Μολότοφ να στείλει συγχαρητήρια στο Τρίτο Ράιχ για την εισβολή στη Βαρσοβία αλλά μετά να δηλώνεις αντιφασίστας. Βέβαια αναγνωρίζω τη σταθερότητα στις απόψεις: και το '40 που έπεσε το Παρίσι, ξανάστειλε συγχαρητήρια στη Βέρμαχτ ο Πατερούλης που κατατρόπωσε το γαλλικό ιμπεριαλισμό.
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Παρόμοιο άρθρο στον Ριζοσπάστη θα είχε τουλάχιστον δικό του νήμα στη Λεξιλογία.
Αν θέλεις, όπως έχουμε ξαναπεί αμέτρητες φορές, μπορείς να ανοίγεις δικά σου νήματα και να γράφεις ό,τι θέλεις. Δεν μπορείς να επιβάλλεις στους άλλους να μην ανοίγουν εκείνοι τα δικά τους και να γράφουν κι εκείνοι ό,τι θέλουν - στη συγκεκριμένη μάλιστα περίπτωση, ο Κώστας άνοιξε το παρόν λέγοντας ότι το κάνει για να ξεδίνει, πράγμα στο οποίο τον προέτρεψες εσύ. Καταλαβαίνω ότι δεν σου αρέσει και πολύ που δεν υπάρχει ομοφωνία προς τα εκεί που θα ήθελες, αλλά έτσι είναι αυτά: χωρίς Υπουργείο Αγάπης, λέει ο καθένας ό,τι θέλει. Τι να πεις.
 

bernardina

Moderator
Να δω το Πασόκ να ανοίγει γκουλάγκ για τους διαγραμμένους του και τι στον κόσμο...

Όποιος δεν θέλει να λασπολογούν τις πηγές των οικονομικών του, ας μην απαγορεύει τον έλεγχο. Το επιχείρημα ότι "προστατεύει" τους χρηματοδότες του που είναι τάχαμου απλοί άνθρωποι του λαού και κινδυνεύουν να στιγματιστούν στην Ελλάδα του 21ου αιώνα είναι επιεικώς γελοίο και απευθύνεται σε κρετίνους.
 
χωρίς Υπουργείο Αγάπης, λέει ο καθένας ό,τι θέλει.

Υπουργείο Αλήθειας θέλει εδώ ;)


Οι «ελεύθερες εκλογές», ας πούμε, δεν αναιρούν τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ούτε τη Δρέσδη. Δε σε βλέπω όμως να κατηγορείς την Αμερική για ολοκληρωτισμό και σταλινισμό.

Πάντως, αγαπητή μου άνεφ, συνέχεια πετάς την μπάλα στην εξέδρα. Ναι, έχει τα κακά του ο καπιταλισμός. Προφανώς και τα έχει. Και κοινωνικές ανισότητες έχει, και ανεργία έχει, και εκμετάλλευση έχει. Ναι, έχουν κάνει ένα κάρο εγκλήματα οι ΗΠΑ. Και τις βόμβες στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα τις έριξαν, και τα ναπάλμ στο Βιετνάμ τα έριξαν, και στο Ιράκ εισέβαλαν, και ένα κάρο στρατιωτικές δικτατορίες υποστήριξαν. Δεν βλέπω να τα αρνείται κανείς όλα αυτά, ή τουλάχιστον δεν τα αρνούμαι εγώ. Θες να κατηγορήσω τις ΗΠΑ για όλα αυτά; Να τις κατηγορήσω ευχαρίστως. Ποτέ δεν υποστήριξα και ποτέ δεν θα υποστηρίξω τον ιμπεριαλισμό κανενός, ούτε της Αμερικής ούτε της Ρωσίας ούτε κανενός άλλου.

Τα παραπάνω βέβαια δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τον ολοκληρωτισμό. Ολοκληρωτισμός δεν είναι η ανεργία και η κοινωνική καταπίεση, ούτε ο ιμπεριαλισμος. Ολοκληρωτισμός είναι η καταστολή των ατομικών ελευθεριών, η κατάπνιξη της διαφορετικής άποψης, η κατάργηση του ατόμου με την υποταγή του στο σύνολο. Να δεχθώ ότι συμβαίνουν τέτοια πράγματα και στις ΗΠΑ; Ναι, περιστασιακά μπορεί να συμβαίνουν. Σίγουρα έχουν συμβεί σε κάποιες μελανές στιγμές του παρελθόντος της, όπως στην περίοδο του μακαρθισμού. Να δεχθώ ότι χαρακτηρίζουν την αμερικανική κοινωνία συνολικά; Όχι, δεν τη χαρακτηρίζουν.

Θα μου κάνεις όμως και εσύ τη χάρη να απαντήσεις στο #13; Έχει ή δεν έχει η Βόρεια Κορέα τα χαρακτηριστικά που γράφω; Τα είχε ή δεν τα είχε η Σοβιετική Ένωση;
 
@palavra: Α, ναι, φυσικά, το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης! Τίποτα για τη Συμφωνία του Μονάχου; Για το άνσλους, τίποτα; Και τα δύο πριν το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο. Για τις διμερείς συμφωνίες Τσάμπερλεν-Χίτλερ και Νταλαντιέ-Χίτλερ; Επίσης πριν το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο. Εκείνα ήταν «πολιτική κατευνασμού», το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο σύμπλευση φασισμού-κομμουνισμού, ε; Για το τάισμα της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας από τις δυτικές χώρες τη δεκαετία του '30 μετά την επέμβαση Γερμανών και Ιταλών φασιστών στην Ισπανία; Τίποτα; Για τον Χάλιφαξ του 1937 (Herr Chancellor, on behalf of the British Government I congratulate you on crushing communism in Germany and standing as a bulwark against Russia). Τίποτα;

Και, για να καταλάβω δηλαδή, πώς ακριβώς επέβαλα ή θέλησα να επιβάλω (!!!) στους άλλους να μην ανοίγουν τα δικά τους νήματα;

@panadeli: A, οπότε με την καταστολή των ατομικών ελευθεριών (π.χ. στρατόπεδα μεταναστών: δηλαδή άνθρωποι που έχουν στερηθεί την προσωπική τους ελευθερία χωρίς δίκη, με αβέβαιο μέλλον και υπό άθλιες συνθήκες) η Ελλάδα έχει ολοκληρωτικό καθεστώς υποθέτω, ε; Χούντα, χούντα! Το Γουαντάναμο μετράει για καταστολή ατομικών ελευθεριών ή είναι κι αυτό εξαίρεση; Η κατάργηση του ατόμου με την υποταγή του στο σύνολο; Όπως στην «καταναλωτική κοινωνία»; Όπως στην «κοινωνία του θεάματος», ας πούμε; Μπάλα στην εξέδρα είναι αυτά ή τεράστιες τρύπες στα ιδεολογικά εργαλεία που χρησιμοποιείς;
 
Μπάλα στην εξέδρα είναι.
Για τρίτη φορά σε κάλεσα να απαντήσεις στο #13 και πάλι αρνείσαι πεισματικά να το κάνεις. Προφανώς προσπαθείς σκόπιμα να αλλάξεις το θέμα για να μην απαντήσεις.
 
Τρίτη φορά με κάλεσες κι εγώ δεν συμμορφώθηκα; Τι λες; Έχετε αραδιάσει εδώ ό,τι αντικομμουνιστικό τσιτάτο κυκλοφορεί πηδώντας απ' το ένα θέμα στο άλλο (στο νήμα 'Σοβιετικά', τι για τα οικονομικά του ΚΚΕ, τι για Βόρεια Κορέα, τι για τη γκόμενα του στυγερού δικτάτορα) και θέλεις να απαντάω και στους ρυθμούς σου; Συγνώμη, τ' ομολογώ, είμαι απαράδεκτη.
 
North Korean inmates described 'unspeakable atrocities': U.N.
By Stephanie Nebehay
GENEVA Tue Sep 17, 2013 2:08pm EDT

(Reuters) - Inmates in North Korea's prison camps suffered starvation and torture and described "unspeakable atrocities" comparable with Nazi abuses uncovered after the Second World War, U.N. investigators said on Tuesday.
Evidence in their report, swiftly rejected by Pyongyang, showed a disturbing pattern of human rights violations, said Michael Kirby, who chairs the independent inquiry.
The U.N. set up the inquiry into reports of abuses in March, following pressure by Japan, South Korea and Western powers to begin building a case for possible criminal prosecution.
Kirby said the preliminary findings were based on testimony from dozens of North Korean exiles, including former political prison camps inmates, given at public hearings in Seoul and Tokyo last month.
They were also backed up by satellite imagery of labor camps, he added. The team did not get permission to visit the country despite repeated requests.
"I believe you will be very disturbed and distressed by it and that you will have reaction similar to those of (U.S.) General Eisenhower and the others who came upon the camps in post-war Europe," Kirby told reporters.
The situation in North Korea was not "exactly analogous" with Nazi Germany, he said. But "an image flashed across my mind of the arrival of Allied soldiers at the end of the Second World War and the discovery of prison camps ... in the countries that had been occupied by the Nazi forces."
The independent inquiry would seek to determine which North Korean institutions and officials were responsible, he added.
"The commission listened to political prison camp survivors who suffered through childhoods of starvation and unspeakable atrocities," he told the U.N. Human Rights Council earlier.
Some were being punished for alleged crimes committed by relatives from past generations under a policy of "guilt by association" he said.
The report did not say what kind of prosecution might be considered. North Korea is not a member of the International Criminal Court, but the U.N. Security Council can ask the Hague-based court to investigate alleged abuses by non-signatories.

"POLITICISED ACCUSATIONS" - CHINA

North Korean diplomat Kim Yong Ho dismissed the inquiry as a "political plot" to force regime change in North Korea. It had been politicized by the European Union and Japan, "in alliance with the U.S. hostile policy", Kim told the Geneva forum.
"We will continue to oppose any attempt of regime change and pressure under pretext of 'human rights protection'," he said.
North Korea's main ally China, joined by Belarus and Syria, were among countries defending it during the 90-minute debate.
"Politicized accusations and pressures are not helpful to improving human rights in any country. On the contrary they will only provoke confrontation and undermine the foundation and atmosphere for international human rights cooperation," said Chinese diplomat Chen Chuandong.
Navi Pillay, U.N. High Commissioner for Human Rights, said in January that North Korea's political prison camps may hold 200,000 or more inmates.
Kirby told reporters on Tuesday that there appeared to have been "some degree of consolidation" of the camps, estimating that they may now hold at 100,000 inmates or so, but it was too soon to say why or what had happened to some of them.
"There does appear to be a fall-off in the number of camps. There may be a fall-off in the number of prisoners. But why exactly that is not entirely clear," he said.
One North Korean witness testified that he had been forced to "load the many corpses of prisoners who died of starvation, put them in a pot and burn them, scattering their ashes and remains on the nearby vegetation fields", he said.
Kirby, a former justice of Australia's top court, told the council: "I have been a judge for a very long time and I'm pretty hardened to testimony. But the testimony that I saw in Seoul and in Tokyo brought tears to my eyes on several occasions, including testimony of Mr. And Mrs. Yokota."
Their daughter Megumi Yokota, 13, vanished on her way home from school in Japan in 1977. She was one of 13 Japanese that Kim Jong-il, the late father of the current leader Kim Jong-un admitted in 2002 to having kidnapped in the 1970s and 1980s to help train spies. Pyongyang has said eight of them are dead, including Megumi. <άρθρο Wikipedia>
One North Korean woman testified how she "witnessed a female prisoner forced to drown her own baby in a bucket," Kirby said.
U.S. ambassador Eileen Chamberlain Donahoe said in statement that the report's had "begun to shed light on the horrifying realities of life in North Korea and raise international awareness of the ongoing tragedy and barbaric conditions there".

(Reporting by Stephanie Nebehay; Additional reporting by Tom Miles; Editing by Andrew Heavens)
 
The boy who grew up in North Korea's labour camp 14
Shin Dong-hyuk was born in a North Korean punishment camp, where he endured appalling brutalities until he escaped, aged 23. Now his story is told in a harrowing documentary
Stephen Applebaum
The Guardian, Thursday 19 September 2013 17.01 BST

Documentary-makers generally tackle torture at a distance. Joshua Oppenheimer's The Act of Killing, for instance, introduced us to a charismatic killer from Indonesia's anti-communist genocide who dances the cha-cha on the rooftop where he murdered hundreds of victims almost 50 years earlier. Camp 14: Total Control Zone is different. The German film-maker Marc Wiese's film tells of horrors that could be happening as you read this, in North Korea, in prison camps so vast that they show up on Google Earth.

Camp 14: Total Control Zone
Production year: 2012
Country: Rest of the world
Cert (UK): 12A
Runtime: 104 mins
Directors: Marc Wiese
More on this film

Some are "re-education" facilities, where the inmates can hope to be released after a period of hard labour and immersion in revolutionary doctrine. The "total control zone", however, is a life sentence, with death the only exit. Other, that is, than escape. Shin Dong-hyuk was born in the camp and fled, aged 23, in 2005. Wiese's film gives a harrowing account of life in a world where people like him are regarded as lower than worms or flies.

Shin, who recently gave testimony before a UN commission, would rather not talk about the past, but he cannot be free of it. Physically, in the film, he is in Seoul. Mentally and emotionally, he is still back in camp 14. To date, he is the only known person to have been born in a total control zone camp and escaped, and some have questioned his story. "We made something like 15 lie detector tests with him," says Wiese, who first read about the young Korean in the Washington Post. By now there can be little doubt of his veracity, or that his experiences weigh heavily on him.

The producers wanted to shoot him talking in a studio, but that was "impossible". "I had to build him a setting where he felt comfortable," says Wiese. Instead, they worked in Shin's home, in a bare space with bedding on the floor, similar to the way he lived with his mother, as a child, in the camp. Even then, "it was complicated for him".

They talked for two hours a day, with long pauses, for two weeks. At one point, having described how, at 14, he was tortured with fire, Shin went missing for two or three days.

Wiese's work has taken him from the Bosnian war to Palestine, Belfast and South Africa; he has talked to war criminals and people who have ordered suicide bombings. Even he was shocked, though, by Shin's reply when, hoping to start the film with an upbeat story, he asked him for a memory from when he was four. "So he told me, 'I have a memory; it was a public execution.' I said, 'Did your mother talk to you about that? Did she try to help you?' He looked at me and was shaking his head, and he said, 'No. For what? It was happening every week.' And just for me, personally, I said, 'Shin, what did your mother teach you?' and he said, 'Only one thing: how to survive.'"

Survival meant living by the rules, which included informing on anyone in breach of camp regulations. When Shin overhead his mother apparently plotting to help his brother escape, he told his teacher. Later, he had to watch as his mother was publicly hanged and his brother killed by firing squad. He felt nothing. If he hadn't informed, he and his father would probably have been executed, he says. This revelation takes Camp 14: Total Control Zone into the area of Primo Levi's "grey zone", where the distinction between victim and perpetrator becomes disturbingly blurred. "For me, this was never a victim story," says Wiese. "That would be, honestly, boring. Camp 14 is, for me, a film which is showing how a system is able to condition three people. In the beginning, Shin and the two guards are very opposite. But in the middle, as he is talking about his mother's execution and they are talking about torture, they are very parallel. Shin is saying, 'Well, she did something wrong.' And the perpetrators are saying, 'Well, of course we tortured. Of course we executed. They told us we have to, so we did.'"
Shin Dong-Hyuk 'It's happening right now, in this moment' … Shin Dong-Hyuk in the film. Ohotograph: film company handout

Able to act with impunity, the guards beat, killed and raped prisoners on a whim. While Oh Yang-nam, a former secret service policeman also interviewed for the film, questions what he did, Hyuk Kwon, a former commander in camp 22, shows no remorse. "I'm convinced he has a sadistic side, because he's smiling," says Wiese. "He's talking about rape. It's impossible to smile. Around 50% of the material with him was simply not usable. It was too tough. It made a freak show out of Camp 14." Still, it may yet serve a purpose: "If ever a human rights court is established for North Korea, they can have my raw material, and it's enough to sentence them both."

As for Shin, Wiese had hoped he was improving. Then they went to the Hague, where the film was feted at a film festival. "He went on stage and said he's very happy, and then suddenly he began to cry like hell. I mean, an Asian person crying in public is a total no-go. You never do that. So, he was crying, and then he said into the microphone, 'The chance that my father is living is 1% or less. But if he's still alive, and so are all the other people, it's happening right now, in this moment, and that makes me terribly sad.' So, if you go down into deeper levels in his personality, he's still totally traumatised."

So much so, in fact, that he expresses nostalgia for his old life and a desire to be back in camp 14. Can he ever escape his past? Wiese isn't convinced. "He has a mass of work to do," says Wiese. "I'm not sure he will ever be like you and me. I'm really not sure."

• Camp 14: Total Control Zone is released in the UK on 4 October.

Shin Dong-hyuk <άρθρο στη Wikipedia>
 
Τρίτη φορά με κάλεσες κι εγώ δεν συμμορφώθηκα; Τι λες; Έχετε αραδιάσει εδώ ό,τι αντικομμουνιστικό τσιτάτο κυκλοφορεί πηδώντας απ' το ένα θέμα στο άλλο (στο νήμα 'Σοβιετικά', τι για τα οικονομικά του ΚΚΕ, τι για Βόρεια Κορέα, τι για τη γκόμενα του στυγερού δικτάτορα) και θέλεις να απαντάω και στους ρυθμούς σου; Συγνώμη, τ' ομολογώ, είμαι απαράδεκτη.

Μπάλα στην εξέδρα και πάλι.
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Υπουργείο Αλήθειας θέλει εδώ ;)
Φτου, μπερδεύτηκα!
Όποιος δεν θέλει να λασπολογούν τις πηγές των οικονομικών του, ας μην απαγορεύει τον έλεγχο. Το επιχείρημα ότι "προστατεύει" τους χρηματοδότες του που είναι τάχαμου απλοί άνθρωποι του λαού και κινδυνεύουν να στιγματιστούν στην Ελλάδα του 21ου αιώνα είναι επιεικώς γελοίο και απευθύνεται σε κρετίνους.
Άσε που θα μπορούσε να πει «ελέγξτε τις εισφορές από Χ και πάνω», όπου «Χ» ποσό που δεν μπορεί να δώσει ο απλός άνθρωπος. Αλλά τι να λέμε, εδώ πούλησε τον 902 σε οφσόρ...
@palavra: Α, ναι, φυσικά, το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης! Τίποτα για τη Συμφωνία του Μονάχου; Για το άνσλους, τίποτα; Και τα δύο πριν το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο. Για τις διμερείς συμφωνίες Τσάμπερλεν-Χίτλερ και Νταλαντιέ-Χίτλερ; Επίσης πριν το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο. Εκείνα ήταν «πολιτική κατευνασμού», το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο σύμπλευση φασισμού-κομμουνισμού, ε; Για το τάισμα της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας από τις δυτικές χώρες τη δεκαετία του '30 μετά την επέμβαση Γερμανών και Ιταλών φασιστών στην Ισπανία; Τίποτα; Για τον Χάλιφαξ του 1937 (Herr Chancellor, on behalf of the British Government I congratulate you on crushing communism in Germany and standing as a bulwark against Russia). Τίποτα;
Νόμιζα πως μιλούσαμε για τον «αντιφασισμό» του Στάλιν, συγγνώμη, δεν ήξερα ότι έπρεπε να γράψω και για τους υπόλοιπους. Γράψε εσύ, όμως, ελεύθερα.
Και, για να καταλάβω δηλαδή, πώς ακριβώς επέβαλα ή θέλησα να επιβάλω (!!!) στους άλλους να μην ανοίγουν τα δικά τους νήματα;
Να επιβάλεις δεν μπορείς, τα είπαμε αυτά. Ωστόσο, επανειλημμένα και κάθε φορά που η συζήτηση πηγαίνει κάπου που δεν σου αρέσει, κατηγορείς τη Λεξιλογία συνολικά ότι έχει υπερβολικά πολλά νήματα που κατακρίνουν το ΚΚΕ, ότι για το ένα λέει αλλά για το άλλο δεν λέει, και άλλα τέτοια διάφορα, υπονοώντας σαφέστατα ότι αυτό γίνεται σκοπίμως. Ε, δεν ισχύει κάτι τέτοιο, όσες εμβόλιμες τάχα μου δήθεν αθώες παρατηρήσεις αυτού του είδους και να κάνεις. Γράψε τα δικά σου επιχειρήματα, άνοιξε τα δικά σου νήματα, φέρε εδώ άρθρα, γράψε ό,τι θέλεις, να εξισορροπήσει το πράγμα.
 
Top