...ξανά. Το πίστευα και το έλεγα συχνά με τις παρέες μου, πριν από τις εκλογές στις 6 Μαΐου. «Θα έχουμε ξανά εκλογές, σύντομα. Τα προβλήματα είναι πολλά και μεγάλα, το σύστημα δεν αντέχει.» Αλλά αυτό το πράγμα, δεν το είχα φανταστεί.
Δεν το είχα φανταστεί ούτε στις 7 το απόγευμα, όταν στήθηκα όπως όλη η Ελλάδα στην τηλεόραση για να δω τα έξιτ πολ. Βέβαια, η μέθοδος με τα διαστήματα «από...έως» που είχαν επιλέξει, φρονίμως ποιούσες, οι εταιρείες δημοσκοπήσεων περιείχαν το τελικό αποτέλεσμα, αλλά το έδειχναν μασκαρεμένο, επηρεασμένο βέβαια από τις προεκλογικές δημοσκοπήσεις που γνώριζαν αυτοί και δεν γνωρίζαμε εμείς.
Όλοι γνωρίζαμε βέβαια πως δεν θα υπήρχε αυτοδυναμία και περιμέναμε να δούμε με αγωνία τη σειρά για τις διερευνητικές εντολές. Βέβαια, τα χρώματα στις στήλες πήγαιναν με τη μέση τιμή των διαστημάτων και, φυσικά, οι οπαδοί των πρώτων βγήκαν στους δρόμους πανηγυρίζοντας ενώ, εξίσου φυσικά, οι οπαδοί των δεύτερων προσπαθούσαν να κρατηθούν από τα μαθηματικά των αναλυτών: «Όπως βλέπετε, υπάρχει μια στατιστική επικάλυψη του κάτω ορίου του πρώτου με το πάνω όριο του δεύτερου, αλλά φυσικά, όπως ξέρουμε...» «Είναι σαν τις μαθηματικές ελπίδες που λέμε στο ποδόσφαιρο», αστειεύτηκε ένας άλλος. «Χάνεις στο γήπεδό σου από την Μπαρτσελόνα 5-0, αλλά έχεις τις μαθηματικές ελπίδες να κερδίσεις 6-0 στο Καμπ Νου και να προκριθείς», είπε, κάνοντας ακόμη και τις κυρίες του τραπεζιού να χαμογελάσουν με κατανόηση.
Το ενδιαφέρον της βραδιάς φαινόταν ότι θα συγκεντρωνόταν στη μάχη για την τρίτη θέση, όπου η επικάλυψη στο εύρος των διαστημάτων για τα τρία επόμενα κόμματα ήταν πολύ μεγαλύτερη. «Όπως γνωρίζουμε και από τα προεκλογικά γκάλοπ», είπε ο ένας «γνωστά και άγνωστα», συμπλήρωσε με νόημα ένας άλλος, «εδώ το σκηνικό ήταν εξαρχής ρευστό. Άλλες φορές το ενδιαφέρον ήταν λίγο-πολύ ακαδημαϊκό· ποιος θα βγάλει τον τρίτο αντιπρόεδρο της βουλής, τέτοια πράγματα.» «Τώρα όμως, όπως γνωρίζουμε», συμπλήρωσε ο παρουσιαστής που είχε σπουδάσει συνταγματολόγος από το πρωί, «το τρίτο κόμμα έχει σημασία επειδή ο αρχηγός του μπορεί να πάρει διερευνητική εντολή.»
Με κατανόηση είχαν σχολιάσει και οι παρευρισκόμενοι εκπρόσωποι μεγάλων και μεσαίων κομμάτων την προσπάθεια των μικρών να περάσουν το όριο. Έξι κόμματα έδειχναν να βρίσκονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, γύρω στο 3%. «Ο κόσμος κατανόησε τη δύναμη της ψήφου του και στράφηκε προς κόμματα που θα έμπαιναν με βεβαιότητα στη Βουλή», σχολίασε ο απερχόμενος Υπουργός Κήπων και Παρτεριών. «Το σύστημα δεν κατέρρευσε», σχολίασε κάτω από τα μουστάκια της η Υπουργός Παλαιοντολογίας και Δεινοσαυρικής.
«Φυσικά, είναι νωρίς να αποτολμήσουμε κατανομή εδρών», είπε ο συντονιστής. «Θα περιμένουμε τα επόμενα έξιτ πολ, αλλά σύμφωνα με αυτά που βλέπω, το πιθανότερο σενάριο είναι...»
Ούτε τα επόμενα έξιτ πολ μας έκαναν σοφότερους, όμως. Ναι μεν μίκρυναν τα διαστήματα, όπως είχαν ανακοινώσει οι στατιστικοί, αλλά οι επικαλύψεις παρέμεναν. Τα χρώματα στις μπάρες που ανεβοκατέβαιναν άλλαζαν ή έμεναν σταθερά αλλά, όπως έλεγαν με τυποποιημένο τρόπο οι πάντες: «Φυσικά, όσο υπάρχουν οι αμφιβολίες για την είσοδο των μικρών δεν θα μπορούμε να γνωρίζουμε την τελική κατανομή των εδρών στη Βουλή, ούτε τις ενδεχόμενες συμμαχίες. Μείνετε στο κανάλι μας, κυρίες και κύριοι, για μια συναρπαστική βραδιά που θα εξελιχτεί μπροστά στα μάτια σας χάρη στο επιτελείο των έγκυρων συνεργατών μας. Και τώρα, διαφημίσεις...»
Δεν μπορώ να πω ότι είχε αρχίσει να υπάρχει φανερή ανησυχία ούτε κατά τις εννέα το βράδυ. Υπήρχε όμως ολοφάνερη αμηχανία στα προσκαλεσμένα στελέχη όλων των τηλεοπτικών πάνελ. Οι εκπρόσωποι των δύο πρώτων ήταν πολύ προσεκτικοί, οι εκπρόσωποι των μεσαίων ένιωθαν ολοφάνερα άβολα (δεν είναι ίδιο τρίτος και πέμπτος), όσο για τα οριακά κόμματα, όποτε εμφανιζόταν κάποιος εκπρόσωπός τους, ήταν καρφωμένος στο κινητό του για να μαθαίνει τα νέα. Τα προγνωστικά όμως δεν άλλαζαν και όλοι περίμεναν την πρώτη επίσημη πρόβλεψη από την εταιρεία μηχανογράφησης. «Βέβαια, όπως μας έχουν πει από χτες κιόλας», εξηγούσαν οι παρουσιαστές, «θα πρέπει να έχουν επαρκές δείγμα, οπότε μπορεί και να είναι έτοιμοι λίγο πιο μετά από τις εννιάμισι.»
Όταν βγήκε επιτέλους ο εκπρόσωπος της εταιρείας στις έντεκα το βράδυ, και τα τελευταία χαμόγελα ολόκληρου του πολιτικού κόσμου έσβησαν. «Ζητούμε συγγνώμη από τον ελληνικό λαό», είπε ο εκπρόσωπος, «αλλά λόγω της οριακότητας των αποτελεσμάτων αποφασίσαμε να περιμένουμε να σχηματιστεί ακόμη μεγαλύτερο δείγμα από αυτό που είχαμε προβλέψει. Με περασμένα και καταμετρημένα, λοιπόν, στο σύστημά μας 27% των ψήφων, η πρόγνωσή μας είναι:»
Στην οθόνη εμφανίστηκε η ίδια εικόνα που έβλεπε πια ολόκληρη η υφήλιος από το απόγευμα. Δυο κόμματα, το ένα πιο μπροστά, αλλά όχι πολύ, μετά άλλα τρία κόμματα στο ίδιο ύψος και πιο κάτω, έξι κόμματα στο όριο. «Δυστυχώς», σχολίασε ο εκπρόσωπος, «δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τη στατιστική ασάφεια με μεγαλύτερη ακρίβεια. Αυτή τη στιγμή έχουμε απλώς ισχυρή ένδειξη αλλά όχι βεβαιότητα για το πρώτο κόμμα, δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι η κατάταξη για την τρίτη θέση και δεν γνωρίζουμε καν ποιο από τα έξι οριακά κόμματα θα καταφέρει τελικά την είσοδο στη Βουλή.»
Δεν χρειάζεται νομίζω να συνεχίσω να περιγράφω τη συνέχεια, που δεν άλλαξε άλλωστε μέχρι τα ξημερώματα. Όλοι θυμόμαστε την έντονη αμηχανία αρχικά, την αγωνία στη συνέχεια, την αβεβαιότητα όταν τη Δευτέρα το πρωί, με καταμετρημένο το 99,8% των ψήφων, η διαφορά των δύο πρώτων κομμάτων ήταν στις 17 ψήφους, το τρίτο κόμμα απείχε από το πέμπτο 52 ψήφους και τα έξι οριακά κόμματα είχαν ποσοστό 2,97% μέχρι 3,02%. Τα ξένα κανάλια είχαν αρχίσει να μεταδίδουν ανταποκρίσεις για το πολλαπλό θανάσιμο αδιέξοδο από την Αθήνα, οι συνταγματολόγοι να αναλύουν τα κενά του Συντάγματος και τις δυνατότητες του προέδρου.
Το μεσημέρι, η Προεδρία της Δημοκρατίας ανακοίνωσε ότι, φυσικά, ο Πρόεδρος θα δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης με βάση τα επίσημα αποτελέσματα των Πρωτοδικείων, ότι αναγκαστικά οι εξελίξεις θα πρέπει να περιμένουν λίγο και ότι θα καλούσε σε διαβούλευση τους επικεφαλής και των πέντε πρώτων κομμάτων. Μετά από τις οργίλες ανακοινώσεις των αρχηγών των οριακών κομμάτων, η Προεδρία ανακοίνωσε ότι ο Πρόεδρος θα καλέσει στη συνέχεια και τους αρχηγούς τους για να τους ενημερώσει και να τους συμβουλευτεί.
Στο τέλος της εβδομάδας η κατάσταση παρέμενε, ουσιαστικά, αμετάβλητη. Οι καταμετρήσεις και επανακαταμετρήσεις οδηγούσαν σε μικροαλλαγές στον αριθμό των ψήφων, με μεγάλες συνέπειες όμως. Κάθε πρωί υπήρχε νέο δελτίο αποτελεσμάτων από το Υπουργείο Εσωτερικών· την Τετάρτη ήταν νικητής των εκλογών το προεκλογικό αουτσάιντερ και έμπαιναν έντεκα κόμματα στη Βουλή· την Παρασκευή ήταν νικητής το φαβορί και στη Βουλή έμπαιναν εφτά.
Την Κυριακή, ο πρόεδρος ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να δώσει ταυτόχρονα διερευνητική εντολή διάρκειας έξι ημερών στους αρχηγούς των δύο πρώτων κομμάτων, με το σκεπτικό ότι το μπόνους των πενήντα εδρών θα πήγαινε σε ένα από τα δύο κόμματα και επομένως, αν σκόπευαν να συνεργαστούν, μπορεί να μην ήξεραν τη σύνθεση, αλλά ήξεραν το άθροισμα των εδρών τους. Ταυτόχρονα, ανακοίνωσε ότι επειδή υπάρχει συνταγματική δέσμευση να μη δοθεί εντολή σε πέντε κόμματα, δεν θα έδινε τρίτη εντολή αν αποτύγχανε η συνδυαστική πρωτοδεύτερη, αλλά θα πήγαινε στη λεγόμενη τέταρτη εντολή, όπου θα προσκαλούσε τα πρώτα πέντε κόμματα για να διερευνήσουν μαζί τη δυνατότητα οικουμενικής ή άλλης λύσης.
Όλοι θυμόμαστε ότι τα δύο μεγάλα κόμματα δεν τα βρήκαν –θα χρειαζόταν, άλλωστε, μεγάλη υπέρβαση να συμπεριφερθούν σαν ίσοι μεταξύ τους όσο είχαν στο πίσω μέρος του μυαλού τους τις πενήντα ορφανές έδρες του μπόνους (χώρια τις υπόλοιπες πενήντα παιζόμενες έδρες των μικρών). Όλοι θυμόμαστε, επίσης, ότι και η οικουμενική σύσκεψη δεν έδωσε πολλά αποτελέσματα: Την απόφαση να παραμείνει ως υπηρεσιακή η υπό παραίτηση κυβέρνηση και να συγκληθεί η νέα Βουλή με μικρή καθυστέρηση στις 21 Μαΐου, με βάση τα αποτελέσματα που ως τότε θα είχαν εκδώσει πια τα Εφετεία. Και, βλέποντας και κάνοντας ως τότε.
Δεν έχουμε ξεχάσει βέβαια τι ακολούθησε όταν κυκλοφόρησε ανεπίσημα η είδηση ότι η καταμέτρηση στα Εφετεία οδηγούσε σε απόλυτη ισοψηφία. Κανείς δεν δεχόταν να δηλώσει επίσημα οτιδήποτε, φαίνεται όμως πως σε κάθε κρίσιμη θέση, την πρώτη, την τρίτη, την είσοδο, υπήρχαν ισοψηφίες και μαθηματικά απόλυτα οριακά αποτελέσματα. Και θυμόμαστε την ιδέα, που ρίχτηκε αρχικά στο Διαδίκτυο, και έγινε δεκτή σιωπηρά από όλους τους παράγοντες της πολιτικής ζωής: Να ακυρωθούν τα αποτελέσματα σε όσα εκλογικά τμήματα είχαν ψηφίσει όπως το συνολικό αποτέλεσμα και να ξαναγίνουν, εκεί μόνο, οι εκλογές, για να λυθεί το αδιέξοδο.
Ακυρώθηκαν δεκατέσσερα τμήματα σε όλη την Ελλάδα, ανάμεσά τους και το δικό μου. Είναι περιττό να σας πω ότι το ίδιο βράδυ που ανακοινώθηκε το τμήμα μου με είχαν δημοσκοπήσει εφτά εταιρείες, με είχαν προσεγγίσει μεγαλοστελέχη από πολλά κόμματα με υποσχέσεις κάθε λογής για τις λαμπρές ημέρες που περιμένουν την Ελλάδα αν τους ψηφίσω και είχαν στηθεί ουρά έξω από το σπίτι μου υποψήφιοι βουλευτές από κάθε γωνιά της χώρας για να μου ορκιστούν πόσο αποφασισμένοι είναι να τηρήσουν τον όρκο τους και να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για την πατρίδα και για τα παιδιά μας και... και... Φυσικά (φυσικά...) δεν έλειψαν κι εκείνοι που μου έκλεισαν το ματάκι, ότι η προσφορά μου στο Έθνος δεν θα ξεχαστεί κ.λπ. κ.λπ.
Σήμερα λοιπόν, δυο μήνες μετά, ψηφίζω. Και αποφάσισα να ξαναψηφίσω το ίδιο. Σκέφτηκα ότι, αν αντέξουμε όλοι, αν μείνουμε σταθεροί στις ιδεολογίες και στις απόψεις μας, τα αποτελέσματα δεν θα αλλάξουν και θα έχουμε ακόμη καλύτερες προσφορές στις μεθεπόμενες εκλογές.
Σήμερα νιώθω πραγματικά ότι είμαι ο κυρίαρχος Λαός. Ο σοφός Λαός. Και μου αρέσει η ψευδαίσθηση αυτή.
Δεν το είχα φανταστεί ούτε στις 7 το απόγευμα, όταν στήθηκα όπως όλη η Ελλάδα στην τηλεόραση για να δω τα έξιτ πολ. Βέβαια, η μέθοδος με τα διαστήματα «από...έως» που είχαν επιλέξει, φρονίμως ποιούσες, οι εταιρείες δημοσκοπήσεων περιείχαν το τελικό αποτέλεσμα, αλλά το έδειχναν μασκαρεμένο, επηρεασμένο βέβαια από τις προεκλογικές δημοσκοπήσεις που γνώριζαν αυτοί και δεν γνωρίζαμε εμείς.
Όλοι γνωρίζαμε βέβαια πως δεν θα υπήρχε αυτοδυναμία και περιμέναμε να δούμε με αγωνία τη σειρά για τις διερευνητικές εντολές. Βέβαια, τα χρώματα στις στήλες πήγαιναν με τη μέση τιμή των διαστημάτων και, φυσικά, οι οπαδοί των πρώτων βγήκαν στους δρόμους πανηγυρίζοντας ενώ, εξίσου φυσικά, οι οπαδοί των δεύτερων προσπαθούσαν να κρατηθούν από τα μαθηματικά των αναλυτών: «Όπως βλέπετε, υπάρχει μια στατιστική επικάλυψη του κάτω ορίου του πρώτου με το πάνω όριο του δεύτερου, αλλά φυσικά, όπως ξέρουμε...» «Είναι σαν τις μαθηματικές ελπίδες που λέμε στο ποδόσφαιρο», αστειεύτηκε ένας άλλος. «Χάνεις στο γήπεδό σου από την Μπαρτσελόνα 5-0, αλλά έχεις τις μαθηματικές ελπίδες να κερδίσεις 6-0 στο Καμπ Νου και να προκριθείς», είπε, κάνοντας ακόμη και τις κυρίες του τραπεζιού να χαμογελάσουν με κατανόηση.
Το ενδιαφέρον της βραδιάς φαινόταν ότι θα συγκεντρωνόταν στη μάχη για την τρίτη θέση, όπου η επικάλυψη στο εύρος των διαστημάτων για τα τρία επόμενα κόμματα ήταν πολύ μεγαλύτερη. «Όπως γνωρίζουμε και από τα προεκλογικά γκάλοπ», είπε ο ένας «γνωστά και άγνωστα», συμπλήρωσε με νόημα ένας άλλος, «εδώ το σκηνικό ήταν εξαρχής ρευστό. Άλλες φορές το ενδιαφέρον ήταν λίγο-πολύ ακαδημαϊκό· ποιος θα βγάλει τον τρίτο αντιπρόεδρο της βουλής, τέτοια πράγματα.» «Τώρα όμως, όπως γνωρίζουμε», συμπλήρωσε ο παρουσιαστής που είχε σπουδάσει συνταγματολόγος από το πρωί, «το τρίτο κόμμα έχει σημασία επειδή ο αρχηγός του μπορεί να πάρει διερευνητική εντολή.»
Με κατανόηση είχαν σχολιάσει και οι παρευρισκόμενοι εκπρόσωποι μεγάλων και μεσαίων κομμάτων την προσπάθεια των μικρών να περάσουν το όριο. Έξι κόμματα έδειχναν να βρίσκονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, γύρω στο 3%. «Ο κόσμος κατανόησε τη δύναμη της ψήφου του και στράφηκε προς κόμματα που θα έμπαιναν με βεβαιότητα στη Βουλή», σχολίασε ο απερχόμενος Υπουργός Κήπων και Παρτεριών. «Το σύστημα δεν κατέρρευσε», σχολίασε κάτω από τα μουστάκια της η Υπουργός Παλαιοντολογίας και Δεινοσαυρικής.
«Φυσικά, είναι νωρίς να αποτολμήσουμε κατανομή εδρών», είπε ο συντονιστής. «Θα περιμένουμε τα επόμενα έξιτ πολ, αλλά σύμφωνα με αυτά που βλέπω, το πιθανότερο σενάριο είναι...»
Ούτε τα επόμενα έξιτ πολ μας έκαναν σοφότερους, όμως. Ναι μεν μίκρυναν τα διαστήματα, όπως είχαν ανακοινώσει οι στατιστικοί, αλλά οι επικαλύψεις παρέμεναν. Τα χρώματα στις μπάρες που ανεβοκατέβαιναν άλλαζαν ή έμεναν σταθερά αλλά, όπως έλεγαν με τυποποιημένο τρόπο οι πάντες: «Φυσικά, όσο υπάρχουν οι αμφιβολίες για την είσοδο των μικρών δεν θα μπορούμε να γνωρίζουμε την τελική κατανομή των εδρών στη Βουλή, ούτε τις ενδεχόμενες συμμαχίες. Μείνετε στο κανάλι μας, κυρίες και κύριοι, για μια συναρπαστική βραδιά που θα εξελιχτεί μπροστά στα μάτια σας χάρη στο επιτελείο των έγκυρων συνεργατών μας. Και τώρα, διαφημίσεις...»
Δεν μπορώ να πω ότι είχε αρχίσει να υπάρχει φανερή ανησυχία ούτε κατά τις εννέα το βράδυ. Υπήρχε όμως ολοφάνερη αμηχανία στα προσκαλεσμένα στελέχη όλων των τηλεοπτικών πάνελ. Οι εκπρόσωποι των δύο πρώτων ήταν πολύ προσεκτικοί, οι εκπρόσωποι των μεσαίων ένιωθαν ολοφάνερα άβολα (δεν είναι ίδιο τρίτος και πέμπτος), όσο για τα οριακά κόμματα, όποτε εμφανιζόταν κάποιος εκπρόσωπός τους, ήταν καρφωμένος στο κινητό του για να μαθαίνει τα νέα. Τα προγνωστικά όμως δεν άλλαζαν και όλοι περίμεναν την πρώτη επίσημη πρόβλεψη από την εταιρεία μηχανογράφησης. «Βέβαια, όπως μας έχουν πει από χτες κιόλας», εξηγούσαν οι παρουσιαστές, «θα πρέπει να έχουν επαρκές δείγμα, οπότε μπορεί και να είναι έτοιμοι λίγο πιο μετά από τις εννιάμισι.»
Όταν βγήκε επιτέλους ο εκπρόσωπος της εταιρείας στις έντεκα το βράδυ, και τα τελευταία χαμόγελα ολόκληρου του πολιτικού κόσμου έσβησαν. «Ζητούμε συγγνώμη από τον ελληνικό λαό», είπε ο εκπρόσωπος, «αλλά λόγω της οριακότητας των αποτελεσμάτων αποφασίσαμε να περιμένουμε να σχηματιστεί ακόμη μεγαλύτερο δείγμα από αυτό που είχαμε προβλέψει. Με περασμένα και καταμετρημένα, λοιπόν, στο σύστημά μας 27% των ψήφων, η πρόγνωσή μας είναι:»
Στην οθόνη εμφανίστηκε η ίδια εικόνα που έβλεπε πια ολόκληρη η υφήλιος από το απόγευμα. Δυο κόμματα, το ένα πιο μπροστά, αλλά όχι πολύ, μετά άλλα τρία κόμματα στο ίδιο ύψος και πιο κάτω, έξι κόμματα στο όριο. «Δυστυχώς», σχολίασε ο εκπρόσωπος, «δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τη στατιστική ασάφεια με μεγαλύτερη ακρίβεια. Αυτή τη στιγμή έχουμε απλώς ισχυρή ένδειξη αλλά όχι βεβαιότητα για το πρώτο κόμμα, δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι η κατάταξη για την τρίτη θέση και δεν γνωρίζουμε καν ποιο από τα έξι οριακά κόμματα θα καταφέρει τελικά την είσοδο στη Βουλή.»
Δεν χρειάζεται νομίζω να συνεχίσω να περιγράφω τη συνέχεια, που δεν άλλαξε άλλωστε μέχρι τα ξημερώματα. Όλοι θυμόμαστε την έντονη αμηχανία αρχικά, την αγωνία στη συνέχεια, την αβεβαιότητα όταν τη Δευτέρα το πρωί, με καταμετρημένο το 99,8% των ψήφων, η διαφορά των δύο πρώτων κομμάτων ήταν στις 17 ψήφους, το τρίτο κόμμα απείχε από το πέμπτο 52 ψήφους και τα έξι οριακά κόμματα είχαν ποσοστό 2,97% μέχρι 3,02%. Τα ξένα κανάλια είχαν αρχίσει να μεταδίδουν ανταποκρίσεις για το πολλαπλό θανάσιμο αδιέξοδο από την Αθήνα, οι συνταγματολόγοι να αναλύουν τα κενά του Συντάγματος και τις δυνατότητες του προέδρου.
Το μεσημέρι, η Προεδρία της Δημοκρατίας ανακοίνωσε ότι, φυσικά, ο Πρόεδρος θα δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης με βάση τα επίσημα αποτελέσματα των Πρωτοδικείων, ότι αναγκαστικά οι εξελίξεις θα πρέπει να περιμένουν λίγο και ότι θα καλούσε σε διαβούλευση τους επικεφαλής και των πέντε πρώτων κομμάτων. Μετά από τις οργίλες ανακοινώσεις των αρχηγών των οριακών κομμάτων, η Προεδρία ανακοίνωσε ότι ο Πρόεδρος θα καλέσει στη συνέχεια και τους αρχηγούς τους για να τους ενημερώσει και να τους συμβουλευτεί.
Στο τέλος της εβδομάδας η κατάσταση παρέμενε, ουσιαστικά, αμετάβλητη. Οι καταμετρήσεις και επανακαταμετρήσεις οδηγούσαν σε μικροαλλαγές στον αριθμό των ψήφων, με μεγάλες συνέπειες όμως. Κάθε πρωί υπήρχε νέο δελτίο αποτελεσμάτων από το Υπουργείο Εσωτερικών· την Τετάρτη ήταν νικητής των εκλογών το προεκλογικό αουτσάιντερ και έμπαιναν έντεκα κόμματα στη Βουλή· την Παρασκευή ήταν νικητής το φαβορί και στη Βουλή έμπαιναν εφτά.
Την Κυριακή, ο πρόεδρος ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να δώσει ταυτόχρονα διερευνητική εντολή διάρκειας έξι ημερών στους αρχηγούς των δύο πρώτων κομμάτων, με το σκεπτικό ότι το μπόνους των πενήντα εδρών θα πήγαινε σε ένα από τα δύο κόμματα και επομένως, αν σκόπευαν να συνεργαστούν, μπορεί να μην ήξεραν τη σύνθεση, αλλά ήξεραν το άθροισμα των εδρών τους. Ταυτόχρονα, ανακοίνωσε ότι επειδή υπάρχει συνταγματική δέσμευση να μη δοθεί εντολή σε πέντε κόμματα, δεν θα έδινε τρίτη εντολή αν αποτύγχανε η συνδυαστική πρωτοδεύτερη, αλλά θα πήγαινε στη λεγόμενη τέταρτη εντολή, όπου θα προσκαλούσε τα πρώτα πέντε κόμματα για να διερευνήσουν μαζί τη δυνατότητα οικουμενικής ή άλλης λύσης.
Όλοι θυμόμαστε ότι τα δύο μεγάλα κόμματα δεν τα βρήκαν –θα χρειαζόταν, άλλωστε, μεγάλη υπέρβαση να συμπεριφερθούν σαν ίσοι μεταξύ τους όσο είχαν στο πίσω μέρος του μυαλού τους τις πενήντα ορφανές έδρες του μπόνους (χώρια τις υπόλοιπες πενήντα παιζόμενες έδρες των μικρών). Όλοι θυμόμαστε, επίσης, ότι και η οικουμενική σύσκεψη δεν έδωσε πολλά αποτελέσματα: Την απόφαση να παραμείνει ως υπηρεσιακή η υπό παραίτηση κυβέρνηση και να συγκληθεί η νέα Βουλή με μικρή καθυστέρηση στις 21 Μαΐου, με βάση τα αποτελέσματα που ως τότε θα είχαν εκδώσει πια τα Εφετεία. Και, βλέποντας και κάνοντας ως τότε.
Δεν έχουμε ξεχάσει βέβαια τι ακολούθησε όταν κυκλοφόρησε ανεπίσημα η είδηση ότι η καταμέτρηση στα Εφετεία οδηγούσε σε απόλυτη ισοψηφία. Κανείς δεν δεχόταν να δηλώσει επίσημα οτιδήποτε, φαίνεται όμως πως σε κάθε κρίσιμη θέση, την πρώτη, την τρίτη, την είσοδο, υπήρχαν ισοψηφίες και μαθηματικά απόλυτα οριακά αποτελέσματα. Και θυμόμαστε την ιδέα, που ρίχτηκε αρχικά στο Διαδίκτυο, και έγινε δεκτή σιωπηρά από όλους τους παράγοντες της πολιτικής ζωής: Να ακυρωθούν τα αποτελέσματα σε όσα εκλογικά τμήματα είχαν ψηφίσει όπως το συνολικό αποτέλεσμα και να ξαναγίνουν, εκεί μόνο, οι εκλογές, για να λυθεί το αδιέξοδο.
Ακυρώθηκαν δεκατέσσερα τμήματα σε όλη την Ελλάδα, ανάμεσά τους και το δικό μου. Είναι περιττό να σας πω ότι το ίδιο βράδυ που ανακοινώθηκε το τμήμα μου με είχαν δημοσκοπήσει εφτά εταιρείες, με είχαν προσεγγίσει μεγαλοστελέχη από πολλά κόμματα με υποσχέσεις κάθε λογής για τις λαμπρές ημέρες που περιμένουν την Ελλάδα αν τους ψηφίσω και είχαν στηθεί ουρά έξω από το σπίτι μου υποψήφιοι βουλευτές από κάθε γωνιά της χώρας για να μου ορκιστούν πόσο αποφασισμένοι είναι να τηρήσουν τον όρκο τους και να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για την πατρίδα και για τα παιδιά μας και... και... Φυσικά (φυσικά...) δεν έλειψαν κι εκείνοι που μου έκλεισαν το ματάκι, ότι η προσφορά μου στο Έθνος δεν θα ξεχαστεί κ.λπ. κ.λπ.
Σήμερα λοιπόν, δυο μήνες μετά, ψηφίζω. Και αποφάσισα να ξαναψηφίσω το ίδιο. Σκέφτηκα ότι, αν αντέξουμε όλοι, αν μείνουμε σταθεροί στις ιδεολογίες και στις απόψεις μας, τα αποτελέσματα δεν θα αλλάξουν και θα έχουμε ακόμη καλύτερες προσφορές στις μεθεπόμενες εκλογές.
Σήμερα νιώθω πραγματικά ότι είμαι ο κυρίαρχος Λαός. Ο σοφός Λαός. Και μου αρέσει η ψευδαίσθηση αυτή.
