Δεν μπορώ, πρέπει να μοιραστώ μαζί σας αυτό που είδα σήμερα στα γραφεία μιας από τις γνωστές και αμαρτωλές ΔΕΚΟ, όπου πήγα για υπόθεσή μου:
Μια μεγάλη αίθουσα με καμιά δεκαριά γραφεία. Στα γραφεία κάθονται υπάλληλοι μπροστά σε κομπιούτερ. Εξ αυτών δείχνουν να εργάζονται μόνο δυο-τρεις, οι υπόλοιποι ατενίζουν το υπερπέραν.
Σ' ένα από τα γραφεία, όμως, κάθεται η Κυρία. Μπροστά της δεν έχει κομπιούτερ, για την ακρίβεια το γραφείο της δεν έχει επάνω ούτε ένα χαρτί. Η Κυρία κάθεται στην καρέκλα της κρατώντας ένα στυλό στο χέρι, που προφανώς τής είναι άχρηστο. Παρά την ανοιξιάτικη ζέστη, φοράει ένα σακάκι με πλούσια γούνα στο γιακά, το οποίο δεν βγάζει ούτε μέσα στο γραφείο. Και σκαλίζει τη μύτη της. Λόγω τιμής.
Αχ, και να είχα μια κρυφή κάμερα, τι θα ανέβαζα σήμερα στο YouTube!
Μια μεγάλη αίθουσα με καμιά δεκαριά γραφεία. Στα γραφεία κάθονται υπάλληλοι μπροστά σε κομπιούτερ. Εξ αυτών δείχνουν να εργάζονται μόνο δυο-τρεις, οι υπόλοιποι ατενίζουν το υπερπέραν.
Σ' ένα από τα γραφεία, όμως, κάθεται η Κυρία. Μπροστά της δεν έχει κομπιούτερ, για την ακρίβεια το γραφείο της δεν έχει επάνω ούτε ένα χαρτί. Η Κυρία κάθεται στην καρέκλα της κρατώντας ένα στυλό στο χέρι, που προφανώς τής είναι άχρηστο. Παρά την ανοιξιάτικη ζέστη, φοράει ένα σακάκι με πλούσια γούνα στο γιακά, το οποίο δεν βγάζει ούτε μέσα στο γραφείο. Και σκαλίζει τη μύτη της. Λόγω τιμής.
Αχ, και να είχα μια κρυφή κάμερα, τι θα ανέβαζα σήμερα στο YouTube!