panadeli
¥
Τι καταλαβαίνετε από την παραπάνω ερώτηση; Τι θα απαντούσατε; Το σημαντικότερο: με πόσες λέξεις θα απαντούσατε; Τριακόσιες; Τρεις χιλιάδες; Τριάντα χιλιάδες; Εκατόν τριάντα χιλιάδες;
Θέλω να πω, το ερώτημα "ποια ήταν η γενικότερη σημασία του ελληνογερμανικού πολέμου" θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο τίτλος ένος πολύτομου πονήματος, και σίγουρα όχι ένα ερώτημα το οποίο καλείται να απαντήσει ένας μαθητής λυκείου σε χρόνο τριών ωρών. Στον οποίο χρόνο παράλληλα καλείται, μεταξύ άλλων, να "δώσει το περιεχόμενο" όρων όπως ο Ψυχρός Πόλεμος, να "παρουσιάσει το περιεχόμενο" (sic!) της συνθήκης των Βερσαλλιών (η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, περιλαμβάνει 440 άρθρα), και να "αναφερθεί", έτσι γενικά και αόριστα, στην οικονομική συγκυρία στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ κατά τη δεκαετία του 1920.
Τα παραπάνω ερωτήματα, και άλλα αντίστοιχα, περιλαμβάνονται στα φετινά θέματα Ιστορίας Γενικής Παιδείας των πανελλαδικών εξετάσεων.
Θαυμάστε:
ΘΕΜΑ Β2
Ποια ήταν η γενικότερη σημασία:
α. της επικράτησης των Ελλήνων στον ελληνοϊταλικό πόλεμο (μονάδες 7) και
β. του ελληνογερμανικού πολέμου (μονάδες 6).
Βέβαια η παραπάνω ερώτηση είναι ορθά διατυπωμένη αν απλά προστεθεί ένα σιωπηλό υποδηλούμενο που δεν χρειάζεται να ειπωθεί φωναχτά, διότι όλοι οι εξεταζόμενοι το ξέρουν πολύ καλά:
Σύμφωνα με τις σελίδες τάδε και τάδε του βιβλίου των τάδε και τάδε, ποια ήταν η γενικότερη σημασία:
α. της επικράτησης των Ελλήνων στον ελληνοϊταλικό πόλεμο (μονάδες 7) και
β. του ελληνογερμανικού πολέμου (μονάδες 6).
Ένα πράγμα που ξέρω καλά και πάντοτε τηρώ όταν βάζω θέματα σε εξετάσεις είναι ότι τα ερωτήματα οφείλουν να είναι σαφή και να μην επιδέχονται παρερμηνείες. Πρέπει ο ερωτώμενος να μπορεί να καταλάβει τι ζητάει η ερώτηση άσχετα με το υπόβαθρό του, άσχετα αν έχει διαβάσει το τάδε ή το δείνα βιβλίο, άσχετα αν έχει κάνει μάθημα με τον τάδε ή τον δείνα καθηγητή. Ερωτήσεις του στιλ: "τι γνωρίζετε για το τάδε" ή "ποιο είναι το περιεχόμενο του τάδε" ή "ποια είναι η γενική σημασία του τάδε" πρέπει, κατά την άποψή μου τουλάχιστον, να αποφεύγονται δια ροπάλου, αν μη τι άλλο επειδή ο μη υποψιασμένος εξεταζόμενος δεν ξέρει από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει. Ή μάλλον ξέρει μόνο όταν υπάρχουν σιωπηλές (και εντελώς απαράδεκτες και αντιπαιδαγωγικές) συμφωνίες του τύπου: "σύμφωνα με την τάδε σελίδα του τάδε βιβλίου...". Συγχωρήστε με αν είμαι αυστηρός, αλλά το γεγονός ότι μπαίνουν τέτοια θέματα σε πανελλαδικές εξετάσεις δείχνει ότι έχουμε χάσει τελείως τη μπάλα.
Θέλω να πω, το ερώτημα "ποια ήταν η γενικότερη σημασία του ελληνογερμανικού πολέμου" θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο τίτλος ένος πολύτομου πονήματος, και σίγουρα όχι ένα ερώτημα το οποίο καλείται να απαντήσει ένας μαθητής λυκείου σε χρόνο τριών ωρών. Στον οποίο χρόνο παράλληλα καλείται, μεταξύ άλλων, να "δώσει το περιεχόμενο" όρων όπως ο Ψυχρός Πόλεμος, να "παρουσιάσει το περιεχόμενο" (sic!) της συνθήκης των Βερσαλλιών (η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, περιλαμβάνει 440 άρθρα), και να "αναφερθεί", έτσι γενικά και αόριστα, στην οικονομική συγκυρία στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ κατά τη δεκαετία του 1920.
Τα παραπάνω ερωτήματα, και άλλα αντίστοιχα, περιλαμβάνονται στα φετινά θέματα Ιστορίας Γενικής Παιδείας των πανελλαδικών εξετάσεων.
Θαυμάστε:
ΘΕΜΑ Β2
Ποια ήταν η γενικότερη σημασία:
α. της επικράτησης των Ελλήνων στον ελληνοϊταλικό πόλεμο (μονάδες 7) και
β. του ελληνογερμανικού πολέμου (μονάδες 6).
Βέβαια η παραπάνω ερώτηση είναι ορθά διατυπωμένη αν απλά προστεθεί ένα σιωπηλό υποδηλούμενο που δεν χρειάζεται να ειπωθεί φωναχτά, διότι όλοι οι εξεταζόμενοι το ξέρουν πολύ καλά:
Σύμφωνα με τις σελίδες τάδε και τάδε του βιβλίου των τάδε και τάδε, ποια ήταν η γενικότερη σημασία:
α. της επικράτησης των Ελλήνων στον ελληνοϊταλικό πόλεμο (μονάδες 7) και
β. του ελληνογερμανικού πολέμου (μονάδες 6).
Ένα πράγμα που ξέρω καλά και πάντοτε τηρώ όταν βάζω θέματα σε εξετάσεις είναι ότι τα ερωτήματα οφείλουν να είναι σαφή και να μην επιδέχονται παρερμηνείες. Πρέπει ο ερωτώμενος να μπορεί να καταλάβει τι ζητάει η ερώτηση άσχετα με το υπόβαθρό του, άσχετα αν έχει διαβάσει το τάδε ή το δείνα βιβλίο, άσχετα αν έχει κάνει μάθημα με τον τάδε ή τον δείνα καθηγητή. Ερωτήσεις του στιλ: "τι γνωρίζετε για το τάδε" ή "ποιο είναι το περιεχόμενο του τάδε" ή "ποια είναι η γενική σημασία του τάδε" πρέπει, κατά την άποψή μου τουλάχιστον, να αποφεύγονται δια ροπάλου, αν μη τι άλλο επειδή ο μη υποψιασμένος εξεταζόμενος δεν ξέρει από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει. Ή μάλλον ξέρει μόνο όταν υπάρχουν σιωπηλές (και εντελώς απαράδεκτες και αντιπαιδαγωγικές) συμφωνίες του τύπου: "σύμφωνα με την τάδε σελίδα του τάδε βιβλίου...". Συγχωρήστε με αν είμαι αυστηρός, αλλά το γεγονός ότι μπαίνουν τέτοια θέματα σε πανελλαδικές εξετάσεις δείχνει ότι έχουμε χάσει τελείως τη μπάλα.
