Δεν ξέρω αν είδατε καθόλου ειδήσεις χτες (στο tvxs κάτι γράφει), αλλά χτες στην πορεία έγιναν επεισόδια.
Φεύγοντας χτες λοιπόν από την Κατεχάκη, και επειδή ήταν το μετρό κλειστό, αποφάσισα να κατηφορίσω προς Ευαγγελισμό με τα πόδια, γιατί άλλο μέσο δεν υπήρχε για να πάω προς τα εκεί. Περπατούσα λοιπόν στη Μιχαλακοπούλου, όταν ξαφνικά έστριψαν καμιά εικοσαριά άτομα από την πορεία, περπατώντας, και κατευθύνθηκαν προς το μέρος μου. Επειδή λοιπόν την ελληνική αστυνομία δεν την έχω σε καμία εκτίμηση σε τέτοιες περιπτώσεις, έκανα μεταβολή και άρχισα να περπατάω μαζί με το πλήθος. Που ξαφνικά έκανε μεταβολή, και βρέθηκα στριμωγμένη σε μια βιτρίνα μαγαζιού, με την πλάτη, γιατί ο κόσμος σπρωχνόταν από όλες τις κατευθύνσεις. Και συνειδητοποίησα ότι το πλήθος έκανε μεταβολή επειδή οι αστυνομικοί που ήταν εκεί χτυπούσαν με τα γκλομπ στα τυφλά (επαναλαμβάνω, στα τυφλά) πάνω στον κόσμο. Βρέθηκα λοιπόν ξαφνικά σε απόσταση μισού μέτρου από αστυνομικό (δε θα εκφραστώ, δε θα εκφραστώ
), με σηκωμένο γκλομπ και αφηνιασμένο βλέμμα, να κοιτάει γύρω του να δει πού θα βαρέσει. Εκεί λοιπόν που είχα τα χέρια σηκωμένα στο κεφάλι μου για να το προστατέψω σε περίπτωση που μου την κατεβάσει*, μου ήρθε η επιφοίτηση: α, ώστε εκεί πάνε οι φόροι μου, ε;
Ευτυχώς, οι άνθρωποι στο μαγαζί ξεκλείδωσαν την πόρτα και με άφησαν να μπω μέσα. Εντωμεταξύ, η αστυνομία έξω περνούσε χειροπέδες σε όλους όσους έτυχε να βρίσκονται σε ακτίνα 5 μέτρων γύρω τους, φώναζε, ανέμιζε γκλομπ στον αέρα, τα κατέβαζε σε κεφάλια (επαναλαμβάνω, σε κεφάλια!!!!!!!!!!!) και πετούσε κροτίδες λάμψης (ή όπως τις λένε, τέλος πάντων).
Και λέω: η αστυνομία πρέπει να κάνει τη δουλειά της. Να συλλαμβάνει όποιον αποτελεί κίνδυνο για τους άλλους. Αλλά:
1. το να χτυπάς αδιακρίτως το πλήθος
2. το να πετάς κροτίδες και άλλες αηδίες ενώ στους δρόμους κυκλοφορούν άνθρωποι, πεζοί και σε αυτοκίνητα
3. και το να συλλαμβάνεις όποιον έτυχε να βρίσκεται στο δρόμο σου με τη λογική του πρώτα δένουμε (ντοκτόρ, δένουμε ήθελα να γράψω, όχι δέρνουμε), μετά ρωτάμε (και κάπου εκεί ανάμεσα, βαράμε)
ε, πώς να το κάνουμε, ασφάλεια δε σου εμπνέει.
Πάντως, ως ελαφρυντικό της αστυνομίας, θα το πω: είχε ανάμεσά μας παιδάκια με μάσκες και κουκούλες, που προφανώς ανακατεύτηκαν με το πλήθος για να τη γλιτώσουν - ποιος ξέρει τι είχαν κάνει πριν. Ε, αυτά τη γλίτωσαν, αλλά δεν τη γλίτωσε το πλήθος. Μικρό το κακό.
______________________________________________________________________________________
* Ευτυχώς, φορούσα τα ρούχα του γραφείου, άρα δεν του φάνηκα ταραχοποιό στοιχείο. Ηθικό δίδαγμα προς ταραχοποιά στοιχεία: πηγαίνετε στις πορείες με πουκάμισο και μπότες. Τα αθλητικά τραβάνε την προσοχή
Φεύγοντας χτες λοιπόν από την Κατεχάκη, και επειδή ήταν το μετρό κλειστό, αποφάσισα να κατηφορίσω προς Ευαγγελισμό με τα πόδια, γιατί άλλο μέσο δεν υπήρχε για να πάω προς τα εκεί. Περπατούσα λοιπόν στη Μιχαλακοπούλου, όταν ξαφνικά έστριψαν καμιά εικοσαριά άτομα από την πορεία, περπατώντας, και κατευθύνθηκαν προς το μέρος μου. Επειδή λοιπόν την ελληνική αστυνομία δεν την έχω σε καμία εκτίμηση σε τέτοιες περιπτώσεις, έκανα μεταβολή και άρχισα να περπατάω μαζί με το πλήθος. Που ξαφνικά έκανε μεταβολή, και βρέθηκα στριμωγμένη σε μια βιτρίνα μαγαζιού, με την πλάτη, γιατί ο κόσμος σπρωχνόταν από όλες τις κατευθύνσεις. Και συνειδητοποίησα ότι το πλήθος έκανε μεταβολή επειδή οι αστυνομικοί που ήταν εκεί χτυπούσαν με τα γκλομπ στα τυφλά (επαναλαμβάνω, στα τυφλά) πάνω στον κόσμο. Βρέθηκα λοιπόν ξαφνικά σε απόσταση μισού μέτρου από αστυνομικό (δε θα εκφραστώ, δε θα εκφραστώ
), με σηκωμένο γκλομπ και αφηνιασμένο βλέμμα, να κοιτάει γύρω του να δει πού θα βαρέσει. Εκεί λοιπόν που είχα τα χέρια σηκωμένα στο κεφάλι μου για να το προστατέψω σε περίπτωση που μου την κατεβάσει*, μου ήρθε η επιφοίτηση: α, ώστε εκεί πάνε οι φόροι μου, ε;Ευτυχώς, οι άνθρωποι στο μαγαζί ξεκλείδωσαν την πόρτα και με άφησαν να μπω μέσα. Εντωμεταξύ, η αστυνομία έξω περνούσε χειροπέδες σε όλους όσους έτυχε να βρίσκονται σε ακτίνα 5 μέτρων γύρω τους, φώναζε, ανέμιζε γκλομπ στον αέρα, τα κατέβαζε σε κεφάλια (επαναλαμβάνω, σε κεφάλια!!!!!!!!!!!) και πετούσε κροτίδες λάμψης (ή όπως τις λένε, τέλος πάντων).
Και λέω: η αστυνομία πρέπει να κάνει τη δουλειά της. Να συλλαμβάνει όποιον αποτελεί κίνδυνο για τους άλλους. Αλλά:
1. το να χτυπάς αδιακρίτως το πλήθος
2. το να πετάς κροτίδες και άλλες αηδίες ενώ στους δρόμους κυκλοφορούν άνθρωποι, πεζοί και σε αυτοκίνητα
3. και το να συλλαμβάνεις όποιον έτυχε να βρίσκεται στο δρόμο σου με τη λογική του πρώτα δένουμε (ντοκτόρ, δένουμε ήθελα να γράψω, όχι δέρνουμε
), μετά ρωτάμε (και κάπου εκεί ανάμεσα, βαράμε)ε, πώς να το κάνουμε, ασφάλεια δε σου εμπνέει.
Πάντως, ως ελαφρυντικό της αστυνομίας, θα το πω: είχε ανάμεσά μας παιδάκια με μάσκες και κουκούλες, που προφανώς ανακατεύτηκαν με το πλήθος για να τη γλιτώσουν - ποιος ξέρει τι είχαν κάνει πριν. Ε, αυτά τη γλίτωσαν, αλλά δεν τη γλίτωσε το πλήθος. Μικρό το κακό.
______________________________________________________________________________________
* Ευτυχώς, φορούσα τα ρούχα του γραφείου, άρα δεν του φάνηκα ταραχοποιό στοιχείο. Ηθικό δίδαγμα προς ταραχοποιά στοιχεία: πηγαίνετε στις πορείες με πουκάμισο και μπότες. Τα αθλητικά τραβάνε την προσοχή
