Πάρεξ ελευθερία και γλώσσα: παρατηρήσεις και στοχασμοί για την επέτειο των διακοσίων χρόνων ελεύθερου βίου

[Earion]

Δεν ξέρω αν αναρωτήθηκε κανείς (όπως έκανα εγώ) τι ακριβώς ήταν ο υπασπιστής του Καρόλου που βρισκόταν συνεχώς στο πλευρό του όλο το διήμερο της παραμονής του στην Αθήνα.

..............

.............................

Λοιπόν ο υπασπιστής ανήκει στο σκωτσέζικο σύνταγμα της Μαύρης Φρουράς (Black Watch), του οποίου ο Κάρολος είναι ο επίτιμος συνταγματάρχης, υπό την ιδιότητα του Δούκα του Ρόθσεϊ (Duke of Rothesay), που είναι τίτλος του σκωτικού στέμματος.

 

[drsiebenmal]

Να προσθέσω στις διεθνείς συμμετοχές κι αυτήν, όπου η τραγουδίστρια μετέχει της γλώσσας μας με όλη την ισοκρατική έννοια.

 

[Earion]

Νικόλαος Μάντζαρος – Διονύσιος Σολωμός: “Ύμνος εις την Ελευθερίαν” από το Μείζον Ensemble

Ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν του Διονυσίου Σολωμού, σε μια σπάνια μουσική εκδοχή του Νικόλαου Χαλικιόπουλου-Μάντζαρου, παρουσιάζεται από το ανδρικό φωνητικό σύνολο ΜΕΙΖΟΝ με αφορμή την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου. Μέσα από αυτή τη μεγάλη διαδικτυακή συναυλία, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών δίνει την ευκαιρία σε όλους τους Έλληνες ανά τον κόσμο καθώς και σε ξένους θαυμαστές του ελληνικού πολιτισμού να γιορτάσουν μουσικά, όλοι μαζί, την Πέμπτη 25 Μαρτίου στις 8:30 μ.μ., αυτό το σπουδαίο γεγονός της Νεοελληνικής Ιστορίας.

Η συναυλία θα είναι διαθέσιμη για streaming στο site, facebook και youtube του Μεγάρου μέχρι τις 25/4/2021 και on demand στο site του Μεγάρου μέχρι τις 31/12/2021.

Streaming - Δωρεάν στη διεύθυνση: https://www.megaron.gr/event/meizon-ensemble/

και εδώ το ιδιαίτερα διαφωτιστικό πρόγραμμα.

 

[SBE]

Περί χαμένων ευκαιριών: έλεος πιά με τις γκρίνιες, ακόμα κι αν είναι γκρίνιες με το γάντι, σαν αυτό το άρθρο. Το 2021 είναι το Ελληνικό Έτος Γκρίνιας και μάλλον έτσι θα το θυμάμαι εγώ. Ναι, ωραία, επισκίασε ο κορονοϊός τον εορτασμό, αλλά το 2021 δεν τελείωσε, έχει άλλους εννέα μήνες εκδηλώσεων, και υπάρχουν προγραμματισμένες πολλές ακόμα εκδηλώσεις. Επιπλέον, ολόκληρη οικονομική κρίση δεν μας έκανε να κοιτάξουμε λίγο μέσα μας, θα μας κάνει μία επέτειος που έχουμε κάθε χρόνο; Χάθηκε ίσως, αν και είναι νωρίς ακόμα για να πούμε με βεβαιότητα, μια σοβαρή ενημερωτική εκστρατεία για την επανάσταση. Χωρίς τον σνομπισμό των διανοούμενων και χωρίς να βγαίνουν απο τα ρούχα τους οι υπερπατριώτες. Γιατί σε αντίθεση με τον Νίκελ, εγώ κοιτάζω τα ΜΚΔ και έχω χάσει τη διάθεσή μου.

(απορία: ποιά οικογενειακά κριτήρια για την επιλογή της σοπράνο; Ναι, είδα ένα περί συγγένειας με την Αγγελοπούλου, αλλά ήταν ατεκμηρίωτο και ράδιο αρβύλα, γιατί η συγγενής μέλους μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες της Ελλάδας θα είχε αρκετά χρήματα ώστε να πληρώσει για πεντέξι μαθήματα τραγουδιού με έναν καλό δάσκαλο, από αυτούς που ακόμα και τους παράφωνους σαν εμένα μας κάνουν να ακουγόμαστε υποφερτοί. Πάντως, σε ένα 24ωρο στο οποίο όλα πήγαν καλά, είχαμε μια μοναδική παραφωνία που ήταν όλη Ελλάδα: στην Ελλάδα και είσαι ό,τι δηλώνεις ΚΑΙ σε πιστεύουν οι άλλοι ότι είσαι ό,τι δηλώνεις χωρίς να ζητάνε αποδείξεις, όπως φαίνεται. Απόλυτη ελευθερία δηλαδή, από αυτή που πιστεύουμε ότι ήθελαν οι πρόγονοί μας.

 

[Marinos]

Μπορείτε να προσπεράστε τις πρώτες παραγράφους, που εικάζω δεν θα αρέσουν σε πολλούς, και να εστιάσετε στο υπόλοιπο κείμενο του Λιάκου, το οποίο θεωρώ από τα πραγματικά ελάχιστα επετειακά (εννοώ που δεν ασχολούνται με την Επανάσταση καθαυτή αλλά με τα διακόσια χρόνια της και το μέλλον, γιατί για την Επανάσταση γράφτηκαν διάφορα ενδιαφέροντα) που αξίζει να διαβαστούν.

«Από τον Κολοκοτρώνη στον Παστέρ»

Τη «μελωδία της ευτυχίας» για τα 200 χρόνια από το 1821 δεν τη δίνει το εθνοπατριωτικό φολκλόρ, αλλά δύο φράσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, η μία εκ των οποίων εστιάζει στο μέλλον της Ελλάδας την τρίτη εκατονταετία μετά την ανεξαρτησία της.

www.efsyn.gr

 

[nickel]

Καλημέρα. Θεωρώ φυσιολογικό να εκπέμπουν οι πρωθυπουργοί μηνύματα αισιοδοξίας (και οι ιστορικοί, ιδίως της αντιπολίτευσης, μηνύματα περί απροβλεπτότητας). Αλλά θα ήθελα να σταθώ στις σταθερές. Που είναι γνωστοί σταθεροί στόχοι της αριστεράς — και είναι υπέροχοι στόχοι που όλοι θα μοιραστούμε. Αλλά είναι οι μακρινοί στόχοι, η «ευτυχία». Και το ερώτημα που μπαίνει βραχυπρόθεσμα είναι πώς θα τους πετύχουμε, πώς θα πετύχουμε τις «πολυτέλειες» της ανθρωπιστικής παιδείας, του προστατευμένου περιβάλλοντος, των μειωμένων ανισοτήτων. Και πώς θα πετύχουμε και το άλλο ζητούμενο που αναφέρει ο Λιάκος, της ισόρροπης συνολικής ανάπτυξης και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Εδώ, σ' αυτά τα «πώς», ίσως αρχίζουμε κάποιοι να διαφωνούμε με τον Λιάκο, αλλά όχι όσον αφορά το περιεχόμενο του συγκεκριμένου άρθρου.

 

[Marinos]

Εγώ δεν στέκομαι στους στόχους, στέκομαι στην ιστορική αποτίμηση/προοπτική, και σ' αυτό ο Λιάκος, ο μοναδικός ίσως ιστορικός με global προοπτική που διαθέτουμε, ζωγραφίζει τελευταία.

 

[SBE]

Εγώ θα επιστρέψω παντως σε αυτό που λέει ο Νικελ. Η ευτυχία είναι τρέχουσα ιδέα. Ο δείκτης ευτυχίας του ΟΗΕ π.x. δεν έχει κλείσει ακόμα δεκαετία. Επομένως μοδάτος στόχος. Στον οποίο η Ελλάδα παραδοσιακά, ακόμα και πριν την οικονομική κρίση δεν τα πήγαινε καλά.
Και εδώ θα το παω στα χωράφια μου και θα το συνδέσω με την μόρφωση. Οι λαοί με το υψηλότερο μορφωτικό επιπεδο έχουν σε γενικές γραμμές υψηλότερο δείκτη ευτυχίας, για προφανείς λόγους: α. αντιλαμβάνονται μια χαρά τί γινεται γύρω τους και δεν παρασύρονται από συνωμοσιολογίες κλπ και β. ξέρουν ότι έχουν επαγγελματικό πλεονέκτημα.
Αλλα επειδή αυτό τώρα πάει και στα δικά μου χωράφια, η τελευταία τάση που ακόμα είναι μικρή, είναι η αμφισβήτηση της εδραιωμένης αντίληψης ότι όλοι πρεπει να πάρουν πτυχίο. Και σε αυτό μας οδηγεί η πράξη: άτομα που τους δόθηκε η ευκαιρία να σπουδάσουν σε πανεπιστήμια υψηλών απαιτήσεων γιατί παρόλο που δεν είχαν τους βαθμούς, είχαν potential δυσκολεύτηκαν πολύ ή δεν πήραν καθόλου πτυχίο. Και φυσικά αυτό είναι αναμενόμενο, αφού αν δυσκολεύεσαι με την άλγεβρα αλλά έχεις μεγάλη επιθυμία να γίνεις μηχανικός, με το που θα ξεκινήσεις τις σπουδές δεν θα σε περιμένουν οι άλλοι να μάθεις αυτά που δεν έμαθες στο σχολείο, θα σε αφήσουν πίσω. Επομενως το να λες περάστε κόσμε δεν βοηθάει.
Αυτό που χρειαζόμαστε επομένως, πριν φτάσουμε στο πανεπιστήμιο, είναι να βρεθούν μέθοδοι διδασκαλίας που θα κάνουν όλους τους μαθητές να κατανοήσουν και να μάθουν. Κι αν κρίνω από το πώς αντιμετωπίζεται η νέα εκπαίδευση απο τους περισσότερους, δε νομίζω ότι έχουμε ελπίδες.
Τέλος πάντων, εκτός θέματος...

 

[SBE]

Δεν ξέρω αν αναρωτήθηκε κανείς (όπως έκανα εγώ) τι ακριβώς ήταν ο υπασπιστής του Καρόλου που βρισκόταν συνεχώς στο πλευρό του όλο το διήμερο της παραμονής του στην Αθήνα.

..............

.............................

Λοιπόν ο υπασπιστής ανήκει στο σκωτσέζικο σύνταγμα της Μαύρης Φρουράς (Black Watch), του οποίου ο Κάρολος είναι ο επίτιμος συνταγματάρχης, υπό την ιδιότητα του Δούκα του Ρόθσεϊ (Duke of Rothesay), που είναι τίτλος του σκωτικού στέμματος.

Και φυσικά το Black Watch είναι από τα πιο διαδεδομένα σκωτσέζικα καρώ σχέδια, ίσως γιατί ως μπλε και πράσινο δεν είναι ιδιαίτερα παρδαλό.
Εμένα περισσότερο μου έκανε εντύπωση ότι ο τύπος χαμογελούσε συνέχεια. Μπορεί να φόραγε μάσκα αλλά φαινόταν.

 

[cougr]

Άκρα Του Τάφου Σιωπή
Νίκος Ξυλούρης
εικονοποίηση Τζούλια Φορτούνη