Στην τελετή που έγινε σήμερα στο Παρίσι υπήρχαν μερικά σημεία με γλωσσικό ενδιαφέρον. Διαβάστηκαν γράμματα στρατιωτών, στα γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά, αλλά και το γράμμα ενός Κινέζου εργάτη, ενός από τις δεκάδες χιλιάδες που ήρθαν στη Γαλλία το 1914-18 για να δουλέψουν στα (πολεμικά, κυρίως) εργοστάσια.
Από το γράμμα του Γάλλου, που το άκουσα στο ραδιόφωνο, πρόσεξα ότι είπε "να φοβάμαι τις μαρμίτες" ή κάτι τέτοιο, και τελειώνοντας ο εκφωνητής διευκρίνισε ότι marmite στην αργκό των φαντάρων (των 'τριχωτών' / poilus) ήταν η οβίδα.
Ο Μεγάλος Πόλεμος, είπαν, ομογενοποίησε τη γαλλική γλώσσα καθώς έφερε σε συγχρωτισμό φαντάρους από τις... έξι γωνιές της Γαλλίας που ο καθένας μιλούσε τη διάλεκτο της περιοχής του και για να συνεννοηθούν ήταν αναγκασμένοι να χρησιμοποιούν τα γαλλικά. Όπως είπαν, οι Γερμανοί έκαναν εκτενείς ηχογραφήσεις των αιχμαλώτων Γάλλων [στο ίδιο πρόγραμμα προφανώς με τις ηχογραφήσεις των Ελλήνων του Γκέρλιτς] από τις οποίες φαίνεται ότι πολλοί μιλούσαν τη μητρική τους γλωσσικη ποικιλία με προφορά ακατανόητη για τον σημερινό Γάλλο ακροατή.