Η Λεξιλογία τιμά τη σημερινή επέτειο πιάνοντας το νήμα από εκεί που το είχαν αφήσει πριν μερικούς μήνες ο καλός μας Δόκτορας με τον Sarant.
Το νήμα για τον Στουρχάλη μας γύρισε σε εποχές αρκετά απομακρυσμένες (ευτυχώς) από το παρόν με έναν απροσδόκητο τρόπο: αποκαλύπτοντας στιγμές φυσιολογικής ανθρώπινης παρουσίας (κάτι περισσότερο, στιγμές αδυναμίας του ευάλωτου ανθρώπινου σώματος) πίσω από την αδιαπέραστη μάσκα του κατακτητή, ανοίγοντας έτσι μια σχισμάδα στην απρόσωπη εικόνα του εχθρού, μια εικόνα που ο ίδιος φρόντιζε να καλλιεργεί, προβάλλοντας με όλα τα μέσα της προπαγάνδας το ατσάλινο παρουσιαστικό και το ανέκφραστο πρόσωπο.
Υπάρχουν όμως κι άλλα ίχνη της διάβασης του απλού Γερμανού στρατιώτη από την Ελλάδα, ίχνη δημιουργίας, και μάλιστα απρόοπτα καλλιτεχνικής! Έχω συγκεντρώσει δύο ομάδες από ζωγραφιές που έγιναν από ανώνυμους Γερμανούς φαντάρους στη διάρκεια της παραμονής τους εδώ. Και οι δύο βρίσκονται (ή βρίσκονταν) σε οικοδομήματα που χρησιμοποιήθηκαν για στρατωνισμό γερμανικών μονάδων στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας.
Η πρώτη ομάδα αποτυπώνει απομεινάρια της καθημερινής ζωής των φαντάρων, μικρής αναμνηστικής αξίας. Το εφήμερό τους μας προκαλεί να τους δώσουμε προσοχή, αλλά η αφορμή για τη γέννησή τους βρίσκεται τώρα πια πίσω από αδιαπέραστο τοίχο. Οι φωτογραφίες είναι παρμένες από το βιβλίο του Ιωάννη Κουμανούδη Η Εκάλη που έφυγε, 1920-1941 (Έκδοση Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, 2001).
Οικία Κουρτσάκη. Η επιγραφή λέει: «Η ηρεμία είναι ιερή για τους ανθρώπους. Μόνο οι τρελοί βιάζονται».
Οικία Κουμανούδη: «Οικία Adelgunde». Προφανώς έτσι ονόμασαν το κατάλυμά τους ο λοχίας Trossen και ο λοχίας Mollnau.
Οικία Κουμανούδη. Ζωγραφιές στο τζάκι. Θυρεοί γερμανικών κρατιδίων.
Λεπτομέρεια του προηγουμένου. Προφανώς μετά την αποχώρηση των Γερμανών πέρασε και κοιμήθηκε στο ίδιο σπίτι μια μονάδα Βρετανών τυφεκιοφόρων, του συντάγματος King's Royal Rifle Corps, αφήνοντας υπογραφές και την επιγραφή με κιμωλία.
Η μονάδα ανήκε στο 11ο Τάγμα, που μετακινήθηκε εσπευσμένα από τη Βόρειο Ελλάδα στην Αθήνα τις πρώτες μέρες του Δεκεμβρίου του 1944 για να πάρει μέρος στη μάχη της Αθήνας. Στην προηγούμενη φωτογραφία πάνω στο θυρεό της πόλης του Μονάχου κάποιος έχει γράψει εκ των υστέρων ΕΠΟΝ.
Το νήμα για τον Στουρχάλη μας γύρισε σε εποχές αρκετά απομακρυσμένες (ευτυχώς) από το παρόν με έναν απροσδόκητο τρόπο: αποκαλύπτοντας στιγμές φυσιολογικής ανθρώπινης παρουσίας (κάτι περισσότερο, στιγμές αδυναμίας του ευάλωτου ανθρώπινου σώματος) πίσω από την αδιαπέραστη μάσκα του κατακτητή, ανοίγοντας έτσι μια σχισμάδα στην απρόσωπη εικόνα του εχθρού, μια εικόνα που ο ίδιος φρόντιζε να καλλιεργεί, προβάλλοντας με όλα τα μέσα της προπαγάνδας το ατσάλινο παρουσιαστικό και το ανέκφραστο πρόσωπο.
Υπάρχουν όμως κι άλλα ίχνη της διάβασης του απλού Γερμανού στρατιώτη από την Ελλάδα, ίχνη δημιουργίας, και μάλιστα απρόοπτα καλλιτεχνικής! Έχω συγκεντρώσει δύο ομάδες από ζωγραφιές που έγιναν από ανώνυμους Γερμανούς φαντάρους στη διάρκεια της παραμονής τους εδώ. Και οι δύο βρίσκονται (ή βρίσκονταν) σε οικοδομήματα που χρησιμοποιήθηκαν για στρατωνισμό γερμανικών μονάδων στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας.
Η πρώτη ομάδα αποτυπώνει απομεινάρια της καθημερινής ζωής των φαντάρων, μικρής αναμνηστικής αξίας. Το εφήμερό τους μας προκαλεί να τους δώσουμε προσοχή, αλλά η αφορμή για τη γέννησή τους βρίσκεται τώρα πια πίσω από αδιαπέραστο τοίχο. Οι φωτογραφίες είναι παρμένες από το βιβλίο του Ιωάννη Κουμανούδη Η Εκάλη που έφυγε, 1920-1941 (Έκδοση Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, 2001).
Οικία Κουρτσάκη. Η επιγραφή λέει: «Η ηρεμία είναι ιερή για τους ανθρώπους. Μόνο οι τρελοί βιάζονται».
Οικία Κουμανούδη: «Οικία Adelgunde». Προφανώς έτσι ονόμασαν το κατάλυμά τους ο λοχίας Trossen και ο λοχίας Mollnau.
Οικία Κουμανούδη. Ζωγραφιές στο τζάκι. Θυρεοί γερμανικών κρατιδίων.
Λεπτομέρεια του προηγουμένου. Προφανώς μετά την αποχώρηση των Γερμανών πέρασε και κοιμήθηκε στο ίδιο σπίτι μια μονάδα Βρετανών τυφεκιοφόρων, του συντάγματος King's Royal Rifle Corps, αφήνοντας υπογραφές και την επιγραφή με κιμωλία.
Η μονάδα ανήκε στο 11ο Τάγμα, που μετακινήθηκε εσπευσμένα από τη Βόρειο Ελλάδα στην Αθήνα τις πρώτες μέρες του Δεκεμβρίου του 1944 για να πάρει μέρος στη μάχη της Αθήνας. Στην προηγούμενη φωτογραφία πάνω στο θυρεό της πόλης του Μονάχου κάποιος έχει γράψει εκ των υστέρων ΕΠΟΝ.
