Φοβάμαι ότι η γενικότερη άποψη που θα την απέδιδα συνοπτικά με κάτι όπως «να καλλιεργούμε ό,τι καλλιεργούσαμε χιλιάδες χρόνια και να ζούμε όπως ζούσαμε χιλιάδες χρόνια» δεν μπορεί να λειτουργεί επιλεκτικά. Ο ελλαδικός κορμός, π.χ., ποτέ δεν μπορούσε να θρέψει τον πληθυσμό του και οι Έλληνες μεγαλούργησαν κυρίως ταξιδεύοντας και ζώντας και δρώντας εκτός του ελλαδικού κορμού· συνεπώς, για να θρέψεις π.χ. όλον τον πληθυσμό σου συν 17 εκατομμύρια τουρίστες (που τώρα τους τρέφεις με είδη εισαγωγής) θα πρέπει να βρεις να κάνεις κάτι μη παραδοσιακό, κάτι που δεν έκανες ποτέ ως τώρα. Εναλλακτικά, θα ερημώσει ο τόπος σου (όπως είχε ερημώσει η χώρα για πολλούς αιώνες). Στο παράδειγμα του τρίτου κόσμου, όταν ο πληθυσμός αυξάνεται ραγδαία και όταν κάθε ψυχή που γεννιέται έχει δικαίωμα να ζήσει και να ευημερήσει, χρησιμοποιώντας όλες τις σημερινές γνώσεις περί υγείας και υγιεινής, και να μορφωθεί και να κινηθεί, αξιοποιώντας όλες τις τεχνολογικές προόδους, είναι φανερό ότι δεν μπορεί να αρκεί η παραδοσιακή γεωργία, κτηνοτροφία κ.λπ. Χρειάζεται και κάτι άλλο, επιπλέον, καινούργιο, παραπάνω, που δεν υπήρχε πιο πριν. Εδώ, φυσικά, μπαίνει στην εικόνα και η πολιτική. Αλλά κι αυτή, δεν μπορεί να κάνει θαύματα, από τα υπάρχοντα εργαλεία μπορεί να διαλέξει μόνο.