Στις συντομογραφίες, τα τονιζόμενα γράμματα διατηρούν τον τόνο τους. Οι συντομογραφίες δεν είναι μονοσύλλαβες λέξεις που μπορούμε να ισχυριστούμε ότι δεν τονίζονται. Για παράδειγμα, δεν είναι το ίδιο με το και το κ.ά. (και άλλα): δεν το διαβάζουμε [ka], το διαβάζουμε αναπτυγμένο, «και άλλα», και ο τόνος βοηθάει στη σωστή αποκωδικοποίησή του.
Έτσι, για παράδειγμα:
ά.α. = άνευ αντικειμένου
έ.α. = ένθα ανωτέρω
ε.έ. = ενεστώτος έτους
κ.ά. = και άλλα / και άλλοι / και άλλες
κ.τ.ό. = και τα όμοια
ό.π. = όπου παραπάνω
(από ΛΝΕΓ και Οδηγό Ε.Ε., σ. 270-3)
Επίσης:
Άγ. Ελευθέριος και όχι Αγ. Ελευθέριος
Άγγ. Σικελιανός και όχι Αγγ. Σικελιανός
Φίλ. Συρίγος και όχι Φιλ. Συρίγος.
Και, βέβαια, 20ός και όχι 20ος. Ειδικότερα γι’ αυτό:
Στη Γραμματική Mackridge-Φιλιππάκη, σελ. 108, παρ. 9 διαβάζουμε.
Όταν τα τακτικά αριθμητικά αποτελούνται από δύο λέξεις, τότε και οι δύο αυτές λέξεις κλίνονται. Τα απόλυτα αριθμητικά γράφονται με τον αραβικό αριθμό ακολουθούμενο από την κατάλληλη επιθετική κατάληξη (με τόνο όταν τονίζεται η κατάληξη της τελευταίας αντικαθιστώμενης λέξης), π.χ. ο 20ός [=εικοστός] αιώνας, του 25ου [=εικοστού πέμπτου] κεφαλαίου.
Ομοίως:
Οδηγός της Ε.Ε. (σελ. 330): Για τους αιώνες χρησιμοποιούνται τακτικά αριθμητικά, τα οποία μπορούν να γράφονται είτε ολογράφως (εικοστός αιώνας) είτε συντετμημένα (20ός αιώνας).
Εγκόλπιο της ορθής γραφής του Μαρωνίτη: Γράφουμε: εικοστός αιώνας, εν ανάγκη μόνον: 20ός αιώνας.
Στο ΛΝΕΓ, λήμμα εικοστός: επίσης γράφεται 20ός στην αραβική αρίθμηση.
Αν κοιτάξετε τις συντομογραφίες στο ΛΚΝ (εδώ) ή στο ΛΝΕΓ σελ. 38-39 (ή σε οποιοδήποτε άλλο λεξικό, φαντάζομαι) θα γίνει αμέσως αντιληπτό ότι οι συντομογραφίες διατηρούν τους τόνους τους και δεν τους αποβάλλουν!
Με άλλα λόγια, αν γράψετε κ.α. ή 20ος, να ξέρετε ότι ο προσεκτικός επιμελητής θα σας τα διορθώσει.
Έτσι, για παράδειγμα:
ά.α. = άνευ αντικειμένου
έ.α. = ένθα ανωτέρω
ε.έ. = ενεστώτος έτους
κ.ά. = και άλλα / και άλλοι / και άλλες
κ.τ.ό. = και τα όμοια
ό.π. = όπου παραπάνω
(από ΛΝΕΓ και Οδηγό Ε.Ε., σ. 270-3)
Επίσης:
Άγ. Ελευθέριος και όχι Αγ. Ελευθέριος
Άγγ. Σικελιανός και όχι Αγγ. Σικελιανός
Φίλ. Συρίγος και όχι Φιλ. Συρίγος.
Και, βέβαια, 20ός και όχι 20ος. Ειδικότερα γι’ αυτό:
Στη Γραμματική Mackridge-Φιλιππάκη, σελ. 108, παρ. 9 διαβάζουμε.
Όταν τα τακτικά αριθμητικά αποτελούνται από δύο λέξεις, τότε και οι δύο αυτές λέξεις κλίνονται. Τα απόλυτα αριθμητικά γράφονται με τον αραβικό αριθμό ακολουθούμενο από την κατάλληλη επιθετική κατάληξη (με τόνο όταν τονίζεται η κατάληξη της τελευταίας αντικαθιστώμενης λέξης), π.χ. ο 20ός [=εικοστός] αιώνας, του 25ου [=εικοστού πέμπτου] κεφαλαίου.
Ομοίως:
Οδηγός της Ε.Ε. (σελ. 330): Για τους αιώνες χρησιμοποιούνται τακτικά αριθμητικά, τα οποία μπορούν να γράφονται είτε ολογράφως (εικοστός αιώνας) είτε συντετμημένα (20ός αιώνας).
Εγκόλπιο της ορθής γραφής του Μαρωνίτη: Γράφουμε: εικοστός αιώνας, εν ανάγκη μόνον: 20ός αιώνας.
Στο ΛΝΕΓ, λήμμα εικοστός: επίσης γράφεται 20ός στην αραβική αρίθμηση.
Αν κοιτάξετε τις συντομογραφίες στο ΛΚΝ (εδώ) ή στο ΛΝΕΓ σελ. 38-39 (ή σε οποιοδήποτε άλλο λεξικό, φαντάζομαι) θα γίνει αμέσως αντιληπτό ότι οι συντομογραφίες διατηρούν τους τόνους τους και δεν τους αποβάλλουν!
Με άλλα λόγια, αν γράψετε κ.α. ή 20ος, να ξέρετε ότι ο προσεκτικός επιμελητής θα σας τα διορθώσει.