Ωραίος γρίφος και βλέπω πως όλες οι απαντήσεις έχουν δοθεί. Απλώς να καταθέσω κι εγώ την εμπειρία μου.
Σε βιογραφία που έκανα πρόσφατα με χιλιάδες υπαρκτά πρόσωπα και τοπωνύμια, όλα μεταγράφησαν για να μη μοιάζει με βλογιοκομμένο το κείμενο που λέει και ο σαράντ (το μεταγράφω γιατί βαριέμαι να αλλάζω γλώσσα...)
Όλες οι εφημερίδες όμως στον συγκεκριμένο εκδοτικό οίκο μένουν αμετάφραστες και δεν βλέπουμε ούτε οι Χρόνοι της Νέας Υόρκης, ούτε οι Νιού Γιορκ Τάιμς. Πόσο μάλλον για άλλες λιγότερο γνωστές εφημερίδες.
Μου φαίνεται αστείο, όμως, να μεταφράζονται τίτλοι τραγουδιών, στου Ζαζ τη μετάφραση για παράδειγμα (δηλαδή το She's like a rainbow των Rolling Stones πώς θα το λέγαμε Είναι σαν Ουράνιο Τόξο των Κυλιόμενων Πετρών;) γιατί μην ξεχνάμε ότι δεν διαβάζουν όλοι όλα. Θέλω να πω, ότι κείμενο με συγκροτήματα δεν θα το διαβάσουν όσοι δεν ξέρουν αγγλικά, γιατί είναι πιθανό να μην ξέρουν ούτε καν αυτά τα συγκροτήματα... Δεν μπαίνουν όλα στο ίδιο καζάνι, κατά τη γνώμη μου. Ούτε όλοι οι αναγνώστες.
Το ίδιο ισχύει και για τους θεατές, Αλέξανδρα. Το Cats δεν μεταφράστηκε ποτέ σε Γάτες, αλλά το A Streetcar Named Desire μεταφράστηκε σε Λεωφορείο ο Πόθος. Εξαρτάται μάλλον από το αν έχει ανέβει σε ελληνική σκηνή ή όχι.
Και για να επανέλθω στην Παλάβρα που έφτιαξε το νήμα... θα κρίνεις κατά περίσταση. Σαφώς και εξαρτάται από τον εκδοτικό οίκο, αλλά εγώ για παράδειγμα δεν θα έλεγα ποτέ ότι πήγε στο ξενοδοχείο Τέσσερις Εποχές, αλλά στο Φορ Σίζονς, για να έχει ο αναγνώστης το ακουστικό έστω ερέθισμα μιας πασίγνωστης επωνυμίας. Επίσης, θα οδηγούσα Ρενό και θα έπινα Περιέ. (Δεν θα πήγαινα όμως στην Κορφού, αλλά στην Κέρκυρα, ούτε όμως στο Νεόκαστρο αλλά στο Νιουκάσλ.)
Και στα πολύ δύσκολα υπάρχει πάντα η λύση του Σ.τ.Μ. ή του εισαγωγικού σημειώματος που να εξηγεί τη Φ.τ.Μ. (Φιλοσοφία του Μεταφραστή)
Σε βιογραφία που έκανα πρόσφατα με χιλιάδες υπαρκτά πρόσωπα και τοπωνύμια, όλα μεταγράφησαν για να μη μοιάζει με βλογιοκομμένο το κείμενο που λέει και ο σαράντ (το μεταγράφω γιατί βαριέμαι να αλλάζω γλώσσα...)
Όλες οι εφημερίδες όμως στον συγκεκριμένο εκδοτικό οίκο μένουν αμετάφραστες και δεν βλέπουμε ούτε οι Χρόνοι της Νέας Υόρκης, ούτε οι Νιού Γιορκ Τάιμς. Πόσο μάλλον για άλλες λιγότερο γνωστές εφημερίδες.
Μου φαίνεται αστείο, όμως, να μεταφράζονται τίτλοι τραγουδιών, στου Ζαζ τη μετάφραση για παράδειγμα (δηλαδή το She's like a rainbow των Rolling Stones πώς θα το λέγαμε Είναι σαν Ουράνιο Τόξο των Κυλιόμενων Πετρών;) γιατί μην ξεχνάμε ότι δεν διαβάζουν όλοι όλα. Θέλω να πω, ότι κείμενο με συγκροτήματα δεν θα το διαβάσουν όσοι δεν ξέρουν αγγλικά, γιατί είναι πιθανό να μην ξέρουν ούτε καν αυτά τα συγκροτήματα... Δεν μπαίνουν όλα στο ίδιο καζάνι, κατά τη γνώμη μου. Ούτε όλοι οι αναγνώστες.
Το ίδιο ισχύει και για τους θεατές, Αλέξανδρα. Το Cats δεν μεταφράστηκε ποτέ σε Γάτες, αλλά το A Streetcar Named Desire μεταφράστηκε σε Λεωφορείο ο Πόθος. Εξαρτάται μάλλον από το αν έχει ανέβει σε ελληνική σκηνή ή όχι.
Και για να επανέλθω στην Παλάβρα που έφτιαξε το νήμα... θα κρίνεις κατά περίσταση. Σαφώς και εξαρτάται από τον εκδοτικό οίκο, αλλά εγώ για παράδειγμα δεν θα έλεγα ποτέ ότι πήγε στο ξενοδοχείο Τέσσερις Εποχές, αλλά στο Φορ Σίζονς, για να έχει ο αναγνώστης το ακουστικό έστω ερέθισμα μιας πασίγνωστης επωνυμίας. Επίσης, θα οδηγούσα Ρενό και θα έπινα Περιέ. (Δεν θα πήγαινα όμως στην Κορφού, αλλά στην Κέρκυρα, ούτε όμως στο Νεόκαστρο αλλά στο Νιουκάσλ.)
Και στα πολύ δύσκολα υπάρχει πάντα η λύση του Σ.τ.Μ. ή του εισαγωγικού σημειώματος που να εξηγεί τη Φ.τ.Μ. (Φιλοσοφία του Μεταφραστή)
