Να ξέρετε ότι κατάφερα να περπατήσω από τη γωνιά του δρόμου μου μέχρι την πόρτα του σπιτιού μου με βήμα σταθερό, σκαφτό (το τακούνι χωστό στο χιόνι), αποφεύγοντας κάθε σημείο που γυάλιζε επικίνδυνα, και έφτασα στο κονάκι μου σώος και αβλαβής, και όρθιος, και καλοχορτασμένος, και πολύ ευχαριστημένος που λειτούργησε το πλάνο «μουσικές καρέκλες», και προτείνω να μην περιμένουμε την επόμενη βασιλόπιτα για να το επαναλάβουμε. Αν θέλουμε να πάρουμε φλουρί και οι υπόλοιποι, θα πρέπει να κάνουμε και νικόπιτα κι αλεξανδρόπιτα και θεμόπιτα και δημητρόπιτα και πάει λέγοντας.
Καλή χρονιά!