sarant
¥
Είναι απίστευτο πόσα τραγικά/ξεκαρδιστικά μεταφραστικά λάθη περνάνε απαρατήρητα επειδή το μετάφρασμα (που περιέχει το μαργαριτάρι) διαβάζεται στρωτά και επειδή κανείς δεν κάθεται να κάνει αντιπαραβολή με το πρωτότυπο.
Παράδειγμα, από το γνωστό βιβλίο (έχω ξαναγράψει) με τις Αναμνήσεις του Βικτόρ Σερζ. Σε ένα σημείο (σελ. 217) μιλάει για έναν Γάλλο φίλο του, επαναστάτη μπολσεβίκο, που ζούσαν μαζί στη Ρωσία. Μετά χάθηκαν. Και συνεχίζει: «Τον ξαναβρήκα στο Παρίσι, το 1936, καθηγητή στη Σορβόννη, συγγραφέα μιας στιβαρής βιογραφίας του Πρωτόπαππα Αββακούμ, του οποίου τα έργα είχε διαφυλάξει κατά έναν τρόπο».
Με παραξένεψε λιγάκι' πώς μπορεί κανείς να διαφυλάξει κατά έναν τρόπο τα έργα του Αββακούμ; (Για την ιστορία, ήταν ένας παλαιόπιστος επίσκοπος του 1600τόσο). Το πρωτότυπο δεν το έχω, αλλά το έχω βρει σε snippet view στο google books. Βέβαια, με τα σνίπετ δεν γίνεται δουλειά συνηθως, αλλά εδώ είχαμε τον αββακούμ οπότε πληκτρολόγησα Avvakoum και μου έβγαλε το αντίστοιχο χωρίο.
Και κουφάθηκα σαν είδα το πρωτότυπο. Ας το βάλω σαν κουίζ. Τι μπορεί να λέει στην πραγματικότητα το "του οποίου τα έργα είχε διαφυλάξει κατά έναν τρόπο";
..
.
.
.
.
.
.
Το πρωτότυπο, λοιπόν, λέει: Je le retrouvai à Paris, le 1936, professeur à la Sorbonne, auteur d’une solide biographie du protopope Avvakoum, devenu à peu près conservateur.
Ο παλιός του φίλος, ο πρώην μπολσεβίκος, ήταν πια καθηγητής στη Σορβόννη και ήταν πάνω-κάτω, περίπου, συντηρητικός, δεξιός. Όχι συντηρητής χειρογράφων! Πόση τρικυμία πρέπει να επικρατεί στα κρανία για να προσπεράσει κανείς το απλούστατο (ότι ο αριστερός με το πέρασμα των χρόνων βολευεται και γίνεται συντηρητικός) και να παρασυρθεί σε ερμηνείες τραβηγμένες από τα μαλλιά (του οποίου το έργο είχε διαφυλάξει κατά έναν τρόπο!!) που όμως περνούν σχεδόν απαρατήρητες;
Και πόσα άλλα λαβράκια μεγάλου βάθους περνάνε απαρατήρητα σε κάθε βιβλίο; Και τότε γιατί μεταφράζουμε;
Παράδειγμα, από το γνωστό βιβλίο (έχω ξαναγράψει) με τις Αναμνήσεις του Βικτόρ Σερζ. Σε ένα σημείο (σελ. 217) μιλάει για έναν Γάλλο φίλο του, επαναστάτη μπολσεβίκο, που ζούσαν μαζί στη Ρωσία. Μετά χάθηκαν. Και συνεχίζει: «Τον ξαναβρήκα στο Παρίσι, το 1936, καθηγητή στη Σορβόννη, συγγραφέα μιας στιβαρής βιογραφίας του Πρωτόπαππα Αββακούμ, του οποίου τα έργα είχε διαφυλάξει κατά έναν τρόπο».
Με παραξένεψε λιγάκι' πώς μπορεί κανείς να διαφυλάξει κατά έναν τρόπο τα έργα του Αββακούμ; (Για την ιστορία, ήταν ένας παλαιόπιστος επίσκοπος του 1600τόσο). Το πρωτότυπο δεν το έχω, αλλά το έχω βρει σε snippet view στο google books. Βέβαια, με τα σνίπετ δεν γίνεται δουλειά συνηθως, αλλά εδώ είχαμε τον αββακούμ οπότε πληκτρολόγησα Avvakoum και μου έβγαλε το αντίστοιχο χωρίο.
Και κουφάθηκα σαν είδα το πρωτότυπο. Ας το βάλω σαν κουίζ. Τι μπορεί να λέει στην πραγματικότητα το "του οποίου τα έργα είχε διαφυλάξει κατά έναν τρόπο";
..
.
.
.
.
.
.
Το πρωτότυπο, λοιπόν, λέει: Je le retrouvai à Paris, le 1936, professeur à la Sorbonne, auteur d’une solide biographie du protopope Avvakoum, devenu à peu près conservateur.
Ο παλιός του φίλος, ο πρώην μπολσεβίκος, ήταν πια καθηγητής στη Σορβόννη και ήταν πάνω-κάτω, περίπου, συντηρητικός, δεξιός. Όχι συντηρητής χειρογράφων! Πόση τρικυμία πρέπει να επικρατεί στα κρανία για να προσπεράσει κανείς το απλούστατο (ότι ο αριστερός με το πέρασμα των χρόνων βολευεται και γίνεται συντηρητικός) και να παρασυρθεί σε ερμηνείες τραβηγμένες από τα μαλλιά (του οποίου το έργο είχε διαφυλάξει κατά έναν τρόπο!!) που όμως περνούν σχεδόν απαρατήρητες;
Και πόσα άλλα λαβράκια μεγάλου βάθους περνάνε απαρατήρητα σε κάθε βιβλίο; Και τότε γιατί μεταφράζουμε;