Λένε για τον Σήφη

[nickel]

Πρώτα απ' όλα, το κροκοδειλέ ανέκδοτο από το άλλο νήμα:

Ένα κοάλα καθόταν σε ένα δέντρο και κάπνιζε έναν μπάφο όταν μια σαυρίτσα πέρασε από κάτω, κοίταξε ψηλά και είπε:
«Έι κοάλα! Τι κάνεις;»
Το κοάλα είπε: «Καπνίζω έναν μπάφο. Ανέβα να κάνεις κι εσύ!»
Κι έτσι η σαυρίτσα σκαρφάλωσε και κάθισε δίπλα στο κοάλα και κάπνισαν μερικούς μπάφους.
Μετά από λίγο, η σαυρίτσα είπε ότι το στόμα της ξεράθηκε και θα πάει να πιει νερό από το ποτάμι. Αλλά η σαυρίτσα ήταν τόσο μαστουρωμένη που καθώς έγειρε για να πιει νερό, έπεσε μέσα στο ποτάμι. Την είδε ένας κροκόδειλος, κολύμπησε δίπλα της και τη βοήθησε να βγει από το νερό. Τότε ρώτησε τη σαύρα:
«Τι σου συμβαίνει;»
Η σαυρίτσα εξήγησε στον κροκόδειλο ότι καθόταν με το κοάλα πάνω στο δέντρο, κάπνισαν μερικούς μπάφους και μαστούρωσε τόσο πολύ που έπεσε μέσα στο ποτάμι καθώς προσπαθούσε να πιει νερό.
Ο κροκόδειλος είπε ότι θα πάει να δει και αυτός. Πήγε λοιπόν μέσα στο δάσος, βρήκε το δέντρο που καθόταν το κοάλα και κάπνιζε ακόμα μπάφο. Ο κροκόδειλος κοίταξε ψηλά και είπε:
«Έι, εσύ!»
Και το κοάλα κοίταξε κάτω και είπε:
«Ουάου ρε συ!!!! Πόσο νερό ήπιες;;;»

Αυτή πρέπει να είναι η πιο σύνθετη μορφή του ανεκδότου. Στο σημερινό κροκοδειλέ ιστολόγημα του Σαραντάκου το ανέκδοτο είναι πολύ πιο απλό:

Είναι, λέει, ο λαγός και η σαύρα κοντά στο φράγμα των Ποταμών και κάθονται (ενδεχομένως καπνίζουν μπάφους κιόλας). Σε μια στιγμή λέει η σαύρα, «δίψασα, πάω στη λίμνη για νερό». Τη βλέπει ο Σήφης, την κάνει μια χαψιά. Σαν πέρασε κανα δεκάλεπτο, ανησύχησε ο λαγός, πάει στο φράγμα, βλέπει από μακριά τον Σήφη να λιάζεται.
— Μωρή σαύρα, πόσο νερό ήπιες;

Αλλά αυτά είναι παλιά... Καινούργια για τον Σήφη τον Αμαριωτάκη κατέετε;

 

[Zazula]

Αλλά αυτά είναι παλιά... Καινούργια για τον Σήφη τον Αμαριωτάκη κατέετε;

Αυτό:

 

[nickel]

Εσύ πρόσθεσε αυτό στη συλλογή σου, αν δεν το έχεις ήδη: