Μα δεν συγχωνεύονται πρακτικά όλες οι ισόβιες ποινές σε μάξιμουμ κάθειρξη 25 ετών;11 φορές ισόβια και κάτι ψιλά έχει φάει ο Κουφοντίνας, κομματάκι δύσκολο να βγει ποτέ έξω.
Ας μας διαφωτίσει τότε κάποιος που γνωρίζει σίγουρα.Δεν ξέρω για τις συγχωνεύσεις, είχα την εντύπωση ότι στα πολλαπλά ισόβια δεν ισχύουν.
Και αν ο Μπέρκοβιτς είχε τελικά γράψει το βιβλίο του όπου έγραφε για το σκύλο του γειτονά του, το πριν και μετά των εγκλημάτων του αλλά τίποτα για το ενδιάμεσο, θα ήταν ας πούμε θεμιτό να αποκομίσει χρήματα από αυτό;
Τώρα για το αν θα αποκομίσει ο Κουφοντίνας χρήματα από το βιβλίο, φαντάζομαι κανείς μας δεν ξέρει. Προσωπικά υποθέτω όμως ότι αν το έκανε δωρεάν, θα ανέβαζε τα κείμενά του στο Indymedia ή σε κάποιον άλλον ιστότοπο, ή θα έβγαζε το βιβλίο με αυτοέκδοση, δεν θα τα εξέδιδε σε έναν από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της χώρας. Και εδώ μπαίνει η δεύτερη παράμετρος, η προβολή: σε ποιον απευθύνεται λοιπόν το συγγραφικό αυτό πόνημα; Αγοράζουν οι σύντροφοι του Κουφοντίνα βιβλία του Λιβάνη; Ή μήπως ο Κουφοντίνας, σαν πραγματικός Μπέρκοβιτς που απολάμβανε την προσοχή των ΜΜΕ, αποσκοπεί ακριβώς σε αυτό;
Κι εγώ αυτό πιστεύω. Το οποίο βέβαια δικαιολογεί την επιλογή που έκανε ο Κουφοντίνας, όχι την επιλογή που έκανε ο Λιβάνης.Η μέγιστη δυνατή προβολή (και όχι τα προσδοκώμενα κέρδη) ήταν το ζητούμενο για τον Κ., γι' αυτό και η επιλογή Λιβάνη.
■ Μίλησαν πολύ για επιδίωξη προσωπικού κέρδους από το βιβλίο και κάποιοι μίλησαν για «ματωμένα χρήματα».
- Ναι είναι «ματωμένα» τα χρήματα της δικής μας πλευράς. Για τους αδύναμους, τους άνεργους, τους νέους που πλημμύρισαν τα βιβλιοπωλεία, όπου σε λίγες ώρες εξαντλήθηκαν τα 10.000 αντίτυπα της πρώτης έκδοσης, αυτά τα 15 ευρώ της τιμής, στις συνθήκες της κρίσης, αντιπροσωπεύουν κόπο και αίμα.
Απέναντι μας υπάρχουν τα πραγματικά αιματοβαμμένα χρήματα: Των πάμπλουτων -μέσα στην κρίση- ανεπάγγελτων, μεγάλων πολιτικών οικογενειών. Της ΛΜΑΤ που θησαυρίζει και τώρα ακόμη, απομυζώντας και την τελευταία σταγόνα αίματος της κοινωνίας, και που μπορεί, σε καιρό κρίσης, να διαθέτει τα κλεμμένα για να απεργάζεται τα επόμενα σχέδια κατά του λαού και να αμείβει μέσα στα άλλα πλουσιοπάροχα τους τηλεαστέρες επικριτές μας που την υπηρετούν.
Οσο για το «προσωπικό κέρδος», όταν ύστερα από 12-14 μήνες προκύψει κάτι από συγγραφικά δικαιώματα, αυτά τα χρήματα θα χρησιμεύσουν για να στηρίξουν λίγο τις οικογένειες των πολιτικών κρατούμενων, που οι άνθρωποι τους καταδιώκονται, στοχοποιούνται, αποκλείονται από την πρόσβαση σε δουλειά και υποφέρουν.
■ Γιατί επιλέξατε τις εκδόσεις Λιβάνη: Γιατί δεν βάλατε το βιβλίο σας στο Internet ας πούμε;
- Πρώτα απ' όλα να πω ότι αγαπώ τα βιβλία σαν τέτοια. Το βιβλίο είναι όμορφο να μπορείς να το κρατάς, να το χαϊδεύεις, να το ξεφυλλίζεις. Αρα, δεν θα επέλεγα το Internet.
Οσο για την επιλογή του έκδοτη, όπως έχετε δει, στα 10 τελευταία χρόνια συνεργάστηκα σαν μεταφραστής και σε (άτυπη) επιμέλεια βιβλίων με διάφορους μικρούς εκδοτικούς οίκους, που με στήριξαν και με τίμησαν και τιμώ το θάρρος τους να βγάλουν τα βιβλία τους με το όνομά μου.
Αυτό το βιβλίο ήταν βέβαιο ότι θα δεχόταν μια λυσσαλέα επίθεση. Και το κόστος μιας τέτοιας επίθεσης θα μπορούσε να συντρίψει ένα μικρό εκδοτικό εγχείρημα, που είναι εκτεθειμένο στο μένος των εχθρών μας. Ενας εκδοτικός οίκος σαν τον Λιβάνη θα μπορούσε να πάρει ένα τέτοιο ρίσκο χωρίς να συντριβεί. Αυτός ήταν ο λόγος που απευθύνθηκα στον Λιβάνη, που ήδη από παλιά είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον και ανταποκρίθηκε θετικά και αυτήν τη φορά.
Πρέπει όμως εδώ, να σας αποκαλύψω και κάτι ακόμη: συμβαίνει να μας έχει συνδέσει μια παλιά γνωριμία με τον οίκο Λιβάνη. Με τον Ηλία Λιβάνη καθόμασταν σε διπλανά θρανία, μαθητές, όταν πηγαίναμε μαζί στο 5ο Γυμνάσιο Εξαρχείων!
Δεν θα έπρεπε ποτέ να αποκομίσει χρήματα ο (κάθε) Μπέρκοβιτς, από οποιαδήποτε δραστηριότητά του, επειδή είναι Μπέρκοβιτς; Τότε να μην το πηγαίνουμε γύρω-γύρω, να πούμε ότι καλή είναι η θανατική ποινή για τέτοιες (και άλλες) περιπτώσεις.
Συγγνώμη, από πού κι ως πού προέκυψε το θέμα της θανατικής ποινής; Δεν είναι επιχείρημα το να βάζουμε στο στόμα του άλλου λόγια που δεν λέει και ούτε υπονοεί.
Κατά τα λοιπά, δεν είμαι κατά του να εκδίδει ο κάθε εγκληματίας τα απομνημονεύματά του. Είμαι κατά του να αποκομίζει χρήματα από αυτό και να γίνεται μέινστριμ. Και γι'αυτό είμαι υπέρ ενός νόμου όπως ο νόμος Son of Sam, θα ήθελα να υπάρχει στην Ελλάδα και θα ήθελα και η παραμικρή δεκάρα να πηγαίνει σε ειδικό ταμείο υπέρ των θυμάτων της τρομοκρατίας. Ή υπέρ των ανέργων ή των ανασφάλιστων ή των σεισμόπληκτων. Όχι όμως στην τσέπη του κάθε εγκληματία-επίδοξου συγγραφέα.
Νομίζω πως διαφέρει σε πολλά - φαντάζομαι ότι τα ξέρεις όμως, αφού ιδίως η τελευταία σου πρόταση δείχνει πως έχεις μελετήσει καλά όλους τους σχετικούς νόμους που ισχύουν σήμερα σε διάφορες πολιτείες των ΗΠΑ για να χαρακτηρίζεις την πρώτη εκδοχή «ισχυρή» - υποθέτω σε σύγκριση με τις υπόλοιπες. Δυστυχώς εγώ δεν γνωρίζω το θέμα εις βάθος όπως φαίνεται να το γνωρίζεις εσύ, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω παραπάνω απόψη από αυτήν που κατέθεσα στο άλλο νήμα.Ο νόμος Son of Sam είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση, ήθελα να τη σχολιάσω και στο αντίστοιχο νήμα, αλλά πού καιρός... Να πω μόνο ότι η σημερινή, μετριασμένη νεοϋορκέζικη εκδοχή του δεν βλέπω σε τι διαφέρει απ' την απλή δυνατότητα άσκησης αγωγής κατά του συγγραφέα/εκδότη. Και δεν μου φαίνεται τυχαίο ότι η πρώτη, ισχυρή εκδοχή του κρίθηκε αντισυνταγματική στις Η.Π.Α.
Εννοούσα απλώς αυτό, ότι κόψε-κόψε από τα δικαιώματα του καταδικασμένου εγκληματία, στο τέλος υπάρχει ο κίνδυνος να μην του μείνει και τίποτα.
Μα φυσικά, ιδίως όταν κρύβει από πίσω μια ιδεολογία, είναι γνωστά αυτά. Εξάλλου, όπως δηλώθηκε και στις προκηρύξεις της 17Ν, ήταν εκτελεστές, δεν ήταν δολοφόνοι. Μάλιστα, για τις παράπλευρες απώλειες, όπως π.χ. τη στυγνή δολοφονία του Θάνου Αξαρλιάν, δεν φταίνε οι ίδιοι που έριξαν ρουκέτα στον Παλαιοκρασσά, φταίνε οι μπάτσοι που δεν φώναξαν εγκαίρως το 166 (the dog ate my homework reloaded).Ώστε έχει το δικαίωμα ένας καταδικασμένος δολοφόνος να καυχιέται για το έγκλημά του;
Νομίζω ναι.Κατά τη λογική αυτή, αν και όποτε καταδικαστεί τελεσίδικα ο χρυσαυγίτης που σκότωσε τον Παύλο Φύσσα, θα δικαιούται να καυχιέται γι’ αυτό και να το τυπώσει σε βιβλίο;