Άινσταϊν, Άινταχο, Φάρεναϊτ (απορώ από ποιανού το μυαλό μπορεί να περάσει η σκέψη να τονιστεί αλλιώς
), άουτομπαν.
Ειδικά το άι (όπως και τα άη, όι, όη) είναι δίφθογγοι με χαρακτηριστικά ελληνικές καταβολές, οπότε δεν μπορούμε να πούμε πως προσκρούουν σε κάνα γλωσσικό αίσθημα.
Το σχόλιο του Μαρίνου περί προ-προπαροξύτονων θεωρώ πως δεν αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα, καθότι στα παραδείγματα που 'φερε δεν βλέπω διφθόγγους (γνήσιους ή καταχρηστικούς) οι οποίοι, αν αντιμετωπιστούν ως τέτοιοι (περίπτωση:
γάιδαρος), θα καταστήσουν τη λέξη προπαροξύτονη και με τον νόμο. :)
