Πρώτα πρώτα, καλημέρα. Από την Καλλιθέα. Αττικής. Που συνορεύει με το Κουκάκι. Που είναι συνοικία της Αθήνας και πήρε το όνομά της από την προπολεμική βιομηχανία ενός Κουκάκη, στην περιοχή. Και γι' αυτό, όπως ενημερώθηκα από μια συζήτηση στο ΦΒ, το «σωστό» είναι να το γράφουμε «Κουκάκη». Όπως το λέει στη Βικιπαίδεια. Που δεν το λέει έτσι, αλλά έτσι το κατάλαβε ο εισηγητής της νέας γραφής...
Εντάξει, εδώ μέσα ξέρουμε ότι πρόκειται για απόνερα από τη συζήτηση για το Γουδί και την επιμονή μιας απογόνου της οικογένειας από την οποία ονομάστηκε η περιοχή, να λέμε «το Γουδή». Άκλιτο. Διότι ουδέτερα σε -η δεν προβλέπονται στα ελληνικά, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει όσους αποφασίζουν να αλλάξουν τη γλώσσα με «πολιτικά»κριτήρια. Το Γουδή, του Γουδή, το Κουκάκη, του Κουκάκη - και είμαστε εντάξει;
Όχι. Γιατί το γλωσσικά σωστό θα ήταν να λέμε στου Γουδή, στου Κουκάκη. Η συνοικία «στου Γουδή» και πάει λέγοντας. Δεν ήταν δική του η συνοικία, για να πούμε «του Κουκάκη ».
Και φυσικά, αν αρχίσει αυτό το περίεργο βιολί, δεν θα σταματήσει. Ούτε στου Περιστέρη, ούτε στου Χαρβάτη, ούτε στου Τατόη, ούτε στου Χαύτα, πουθενά. Μόνο η γελοιότητα του πράγματος μπορεί να αποδείξει ότι δεν πρέπει να παρεμβαίνουμε αφελώς στη γλώσσα.
Σας καλημερίζω λοιπόν από την Καλλιθέα, που συνορεύει με το Κουκάκι (του Κουκακιού) και όχι με το άκλιτο Κουκάκη.
Εντάξει, εδώ μέσα ξέρουμε ότι πρόκειται για απόνερα από τη συζήτηση για το Γουδί και την επιμονή μιας απογόνου της οικογένειας από την οποία ονομάστηκε η περιοχή, να λέμε «το Γουδή». Άκλιτο. Διότι ουδέτερα σε -η δεν προβλέπονται στα ελληνικά, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει όσους αποφασίζουν να αλλάξουν τη γλώσσα με «πολιτικά»κριτήρια. Το Γουδή, του Γουδή, το Κουκάκη, του Κουκάκη - και είμαστε εντάξει;
Όχι. Γιατί το γλωσσικά σωστό θα ήταν να λέμε στου Γουδή, στου Κουκάκη. Η συνοικία «στου Γουδή» και πάει λέγοντας. Δεν ήταν δική του η συνοικία, για να πούμε «του Κουκάκη ».
Και φυσικά, αν αρχίσει αυτό το περίεργο βιολί, δεν θα σταματήσει. Ούτε στου Περιστέρη, ούτε στου Χαρβάτη, ούτε στου Τατόη, ούτε στου Χαύτα, πουθενά. Μόνο η γελοιότητα του πράγματος μπορεί να αποδείξει ότι δεν πρέπει να παρεμβαίνουμε αφελώς στη γλώσσα.
Σας καλημερίζω λοιπόν από την Καλλιθέα, που συνορεύει με το Κουκάκι (του Κουκακιού) και όχι με το άκλιτο Κουκάκη.