Όπως λέει ο Ζέφυρος, το σωστό είναι «θα σου τις βρέξω» > «Θα σ' τις βρέξω», αλλά δεν χρειάζεται να ψάξουμε στο διαδίκτυο για να διαπιστώσουμε ότι όλοι σχεδόν, καλώς ή κακώς, γράφουν «θα στις βρέξω». Και αντιγράφω, για την προέλευση, από τον
Νατσούλη:
Κάθισε ήσυχα γιατί θα στις βρέξω, λέει η μητέρα στο παιδί της που δεν κάθεται φρόνιμα. Άλλος πάλι λέει: του τις έβρεξα για τα καλά, δηλαδή τον ξυλοκόπησα πολύ.
Θα σου τις βρέξω σημαίνει ότι θα του καταφέρω χτυπήματα βροχηδόν. Κατά τον Φ. Κουκουλέ όμως, η φράση πρέπει να ερμηνευτεί έτσι: Θα σου τις βρέξω τις ξυλιές, δηλαδή τα χτυπήματα που θα σου δώσω θα είναι βρεγμένα (και θα πονάνε).
Πράγματι σε παλιότερους χρόνους, όταν κάποιον τον έβαζαν στη φάλαγγα, (τρόπος βασανισμού) πριν του χτυπήσουν τα πόδια του με μια βίτσα, του τα έβρεχαν, γιατί έτσι θα πονούσε περισσότερο. (Συχνά και σήμερα βρέχουν τα οπίσθια του παιδιού πριν το χτυπήσουν με τις παλάμες τους.) Έτσι έχουμε τη γνωστή φράση. Γνωστό, επίσης, είναι ότι στην αρχαία Ελλάδα, καθώς και στο Βυζάντιο, οι λιποτάχτες οι δειλοί και οι προδότες τιμωρούνταν με τη "φάλαγγα". Η φάλαγγα ήταν ένα ξύλινο ικρίωμα, ως ένα μέτρο ψηλό, που είχε δυο τρύπες στη μέση. Στις τρύπες αυτές περνούσαν γυμνά τα πόδια του τιμωρημένου, ο οποίος βρισκόταν έτσι μισοκρεμασμένος από το πίσω μέρος του ικριώματος. Σε εκείνη τη θέση λοιπόν, όλοι οι συμπατριώτες του, ακόμα και οι πιο στενοί συγγενείς του, ήταν υποχρεωμένοι με ειδικό νόμο, να του δώσουν δεκατρία χτυπήματα στις γυμνές του πατούσες. Πριν όμως τον δείρουν, έβρεχαν τις βίτσες τους κι αυτό γιατί τα χτυπήματα γινόντουσαν έτσι πιο οδυνηρά. Από την απάνθρωπη, λοιπόν, αυτή τιμωρία, έμεινε ως τα χρόνια μας η φράση: "κάθισε ήσυχα, γιατί θα στις βρέξω" και η άλλη, που συχνά τη μεταχειριζόμαστε: "Αυτός θέλει ξύλο με βρεγμένη σανίδα".
Δεν μπορώ να σας πω ποια εκδοχή να διαλέξετε.