Ζάζουλα, με εκπλήσσει αυτή η ερμηνεία. Δεν ισχυρίζομαι ότι γνωρίζω τη βιβλιογραφία, αλλά τέτοια άποψη πρώτη φορά την ακούω. Και, χωρίς να έχω ειδική γνώση, τολμώ να πω ότι έχει μεγάλα κενά.
Ανατρέχω στον Συμεωνίδη, όχι στο έργο που παραπέμπεις, γιατί δεν το έχω, αλλά στο μεγάλο δίτομο λεξικό του των οικωνυμίων. Στον πρώτο τόμο, σ. 375, έχει τα λήμματα
Βουλγαρέλι,
Βουλγαρινή,
Βουλγάρ-κιοϊ, και
Βουλγάρω, το [< Βουλγάρω, Κισσάμου Χανίων]. Συνδυάζοντας και συνοψίζοντας, η άποψή του είναι ότι: Το ελληνικό μεσαιωνικό
Βούλγαρος ή
Βούργαρος προέρχεται από ένα κοινό όνομα
βούλγαρος /
βούργαρος, κι αυτό από ένα επαγγελματικό
βουλγάρης [sic],
βούλγαρης (στην Κύπρο
βούλκαρης), που σημαίνει τον επεξεργαστή δέρματος, βυρσοδέψη, ή έμπορο δέρματος ή δερμάτινων ειδών. Αυτό δε το ετυμολογεί από το μεσαιωνικό και νεοελληνικό
βούλγα,
η «δέρμα, δερμάτινος σάκος κλπ.». Κατ' αυτόν τον τρόπο εξηγεί την ύπαρξη τοπωνυμίου
Βουλγαρική, όπως ονομάζεται «μια μικρή λίμνη στο κέντρο της Δράμας, όπου μέχρι πριν λίγα χρόνια εμβάπτιζαν τα δέρματά τους οι βυρσοδέψες ενός βυρσοδεψείου κτισμένου σε μια γωνιά της λίμνης», καθώς και άλλου τοπωνυμίου
Βουλγαρινή, στην Αγιά Λάρισας.
Πρώτα πρώτα έχω να πω ότι το εθνωνύμιο των Βουλγάρων ήρθε από την Κεντρική Ασία, από τη στέπα, και το έφεραν προτού έρθουν σε επαφή με ελληνόφωνους πληθυσμούς. Άλλωστε ένας κλάδος των Βουλγάρων
έχει μείνει στο Βόλγα, και αρκετά ιστορικά στοιχεία συνδέουν διαχρονικά διάφορους συγγενικούς
πληθυσμούς με παρεμφερή ονόματα, που βρέθηκαν και βρίσκονται έξω από την επιρροή των ελληνικών. Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν έχει συμβεί στην ιστορία λαοί να υιοθετούν ως εθνώνυμο λέξη που να προέρχεται από ξένη γλώσσα και άλλο λαό, αλλά αυτό πρόδηλα δεν μπορεί να έχει συμβεί στην περίπτωση των Βουλγάρων.
Κανονικά η συζήτηση θα έληγε εδώ. Αλλά για να το ψάξω παραπέρα, αναζήτησα την αρχή του συλλογισμού του Συμεωνίδη. Λήμμα
βούλγα δεν υπάρχει ούτε στο Μεσαιωνικό του Κριαρά, ούτε στο Ιστορικό της Ακαδημίας, αλλά το παραβλέπω αυτό, γιατί μπορεί να βρέθηκε σε κάποια διάλεκτο. Και να δεχτώ επίσης ότι
βούλγαρης είναι το επαγγελματικό. Αλλά το λεξικό της Ακαδημίας σημειώνει ότι το
Βούργαρος έχει δεύτερη σημασία «μεταφ. άνθρωπος αγροίκος, βάρβαρος, απολίτιστος ή ισχυρογνώμων, πείσμων», που είναι προφανές ότι είναι υστερογενές, οφειλόμενο στις ιστορικές περιπέτειες, και τρίτη και τέταρτη κ.ο.κ. σημασία: όνομα ποιμενικού κυνός, είδος θαλασσίου οστράκου, το πτηνόν μελισσουργός ή μελισσοφάγος (
και σημείωσε ότι δεν υπάρχει λήμμα Βού-λ-γαρος).
Αν λοιπόν η σημασία επεκτάθηκε σε άλλα άσχετα με το εθνώνυμο πράγματα, γιατί να μην επινοήσω κι εγώ τη δική μου εξήγηση ότι κάπως έτσι μπορεί να ονομάστηκε και η λίμνη Βουλγαρική στη Δράμα και το χωριό Βουλγαρινή (που, ας έχουμε υπόψη μας, δεν είναι κατ' ανάγκη το ίδιο πράμα); Και πάντως η εξίσωση Βούλγαρος (λαός) = κατασκευαστής δερμάτων, η στενή δηλαδή σύνδεση του λαού με το επάγγελμα, μένει να αποδειχθεί. Γιατί εγώ γνωρίζω φερειπείν ότι, στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας τουλάχιστον, όταν επικρατούσε μια νοοτροπία κατανομής επαγγελμάτων και απασχόλησης με βάση εθνοτική καταγωγή, τότε δηλαδή που έμπορος = Έλληνας, και ένοπλος = Α(λ/ρ)βανίτης, και σιδεράς = Γύφτος, ο Βούλγαρος ήταν κατεξοχήν ο περβολάρης, ο κηπουρός ή ο γαλατάς (γιαουρτάς κλπ.).
Για να επιστρέψω στη Βουλγαρική της Δράμας (απ' όπου νομίζω ότι ξεκίνησε και η σκέψη του Συμεωνίδη): μήπως ο σκοπός του ήταν να συνδέσει το όνομα της λίμνη με το δερμάτινο σάκο
ακριβώς για να το αποσυνδέσει από τους Βουλγάρους;