Εσείς πεθυμάτε ή πιθυμάτε;

[drsiebenmal]

«Πόσο σε πεθύμησα» μεταφράζω, αλλά ο διορθωτής του Word επιμένει: «Πιθύμησα»!
Ο (γκουγκλο)διορθωτής του Χρώμιου (Chrome) όμως διαφωνεί. Αυτός θέλει «πεθύμησα».

Εσείς τι χρησιμοποιείτε; Ποιο θα χρησιμοποιούσατε σε σημερινό διάλογο και, το κυριότερο, θα διορθώνατε το άλλο;

 

[Alexandra]

Θα χρησιμοποιούσα το πρώτο -- και μάλλον θα διόρθωνα το δεύτερο. Δεν μ' αρέσει καθόλου το "σε πιθύμησα".

 

[Hellegennes]

Εγώ ομολογώ ότι δεν έχω δει ποτέ "πιθύμησα"· ούτε καν το έχω ακούσει. Ακόμη και στο ΛΚΝ είναι "πεθυμώ" το λήμμα.

 

[Themis†]

Τα ίδια κι από δω. Λέω πεθυμάω/πεθύμησα και θα το διόρθωνα το άλλο, εκτός αν προηγείται το "ε": επιθύμησα. Τη μουρφή πιθύμησα δεν την αναγνουρίζου με τίπουτι.

 

[drsiebenmal]

Ούτε εγώ είχα ξαναδεί ή ξανακούσει πιθύμησα. Δεν ξέρω αν είναι καθαριστικό δημιούργημα (σ' επιθύμησα > σε 'πιθύμησα) ή ιδιωματικό, όπως λέει ο Θέμης.

 

[Themis†]

Συμπληρωματικά, εντελώς σκόρπια:
Στον Ερωτόκριτο- Kι αν επεθύμησα κ' εγώ, τά πεθυμήσαν κι άλλοι (Ε 1469).
Στον Μακρυγιάννη- ... νοικοκυραίους, οπού πεθύμησαν την εξουσίαν τους και στείλαν και τους κάλεσαν...
Πουθενά κάποιος τύπος του *πιθυμώ. Αλλά π.χ., από τις πολλές εμφανίσεις του επιθυμώ (=θέλω) στον Μακρυγιάννη, μια-δυο θα μπορούσαν να εκληφθούν σημασιολογικά σαν πεθυμάω.

 

[daeman]

Το πιθύμησα θα το διόρθωνα σε πεθύμησα, εκτός αν το κείμενο ήταν σε τοπικό ιδίωμα.
Σι πιθύμ'σα, τσόνα μ'!

Την πιθυμιά μάλλον όχι - κρίνοντας βέβαια πάλι με βάση το ύφος του κειμένου, αν και για να γράψει κάποιος πιθυμιά, μάλλον θα ξέρει τι κάνει:

Φεύγω τ’ αλόγου την ορμή και του σπαθιού τον τρόμο.
T’ ονείρου μάταια πιθυμιά, κι’ όνειρο αυτή ’ν’ η ίδια!
Eγύρισε η παράξενη του κόσμου ταξιδεύτρα,
Mούπε με θείο χαμόγελο βρεμένο μ’ ένα δάκρυ:
Kόψ’ το νερό στη μάνα του, μπάσ’ το στο περιβόλι,
Στο περιβόλι της ψυχής το μοσχαναθρεμμένο.
http://www.snhell.gr/anthology/content.asp?id=433&author_id=47

Φεύγω τ' αλόγου την ορμή - Νένα Βενετσάνου

 

[nickel]

Υποθέτω ότι προκύπτει από σε επεθύμησα > σ' επεθύμησα > σε πεθύμησα.

Ποιος θα τολμήσει τώρα να πει ότι στην προστακτική πρέπει να πούμε: επιθύμησέ με > πιθύμησέ με. :)

 

[sarant]

Πεθύμησα βέβαια και από δω.

 

[drsiebenmal]

Και στο Λεξισκόπιο πεθυμάω. Πώς βρέθηκε αυτό το πιθύμησα στον διορθωτή του Word 10, απορίας άξιο.

 

[Hellegennes]

Υποθέτω ότι προκύπτει από σε επεθύμησα > σ' επεθύμησα > σε πεθύμησα.

Ποιος θα τολμήσει τώρα να πει ότι στην προστακτική πρέπει να πούμε: επιθύμησέ με > πιθύμησέ με. :)

Θα μπορούσα να πω ότι αυτή η προστακτική δεν χρησιμοποιείται ποτέ -δεν μπορώ να σκεφτώ περίσταση που να απαιτεί κάποιον να πει "πεθύμησέ με". Ωστόσο το ΛΚΝ, τουλάχιστον, λέει ότι η σειρά είναι πεθυμώ<επεθυμώ<επιθυμώ. Δεν βάζει μέσα χρονική αύξηση.

 

[Rogerios]

Παρακαλώ να προσθέσετε ακόμη μία ψήφο στο "πεθύμησα". Το άλλο, ούτε κι εγώ το είχα ξαναδεί.

 

[Elsa]

Πεθύμησα, κι εγώ. Στα βαριά σεκλέτια, αποθύμησα
O Writer του OpenOffice, τα έχει σωστά, πάντως. Και ο διορθωτής του firefox.

 

[Themis†]

Στα βαριά σεκλέτια, αποθύμησα.

Τόσοι νομάτοι και ξεχάσαμε να το αναφέρουμε. Αλλά δεν έχουμε όλοι τη μνήμη της Έλσας! :)

 

[drsiebenmal]

Χμμμ, ας τεκμηριώσω και τα χούγια του διορθωτή του Word 10:

 

[Themis†]

Η επικύρωση του πιθυμώ με κάνει να αθυμώ

 

[daeman]

Πεθύμησα, κι εγώ. Στα βαριά σεκλέτια, αποθύμησα
[...]

Γεια σου, Έλσα, με την αποθυμιά σου! Μακριαποσένα τέτοιο σεκλέτι!

Πολυξένη - την αγάπη μου την αποθύμησα - Εμπειροτέχνες

 

[Hellegennes]

Μην ξεχνάμε και:

 

[nickel]

Στη Λεξιλογία, ό,τι αρχίζει με πόνο τελειώνει με τραγούδι!

 

[drsiebenmal]

Είναι η κόρη μας, η σοσιαλίστρια! (Όχι, δεν βάζω Αλίκη...)