Επιπλέον, γιατί είναι κακή η επανάληψη φράσεων; έτσι δημιουργείται η τυποποίηση και το χαρακτηριστικό ύφος των βίων αγίων.
ΥΓ Εγώ μικρή πάντως ήθελα να διαβάζω αυτούς τους βίους αγίων που μοιράζανε στις εκκλησίες, μόνο για το σημείο που ο άγιος βασανίζεται φρικτά και καταλήγει στα λιοντάρια. Όσο πιο πολύ θύμωνε ο κακός αυτοκράτορας/ τοπικός άρχοντας/ εκατόνταρχος κλπ και όσο πιο φρικτά βασανιστήρια σκεφτόταν να εφαρμόσει στον πιστό, τόσο το καλύτερο. Από ξερίζωμα νυχιών και άνω, φυσικά. Με τουλάχιστον πέντε πάνθηρες και δεκαπέντε πεινασμένα λιοντάρια στο τέλος. Οι άγιοι που δεν ήταν μάρτυρες ή έστω ομολογητές δε μου έκαναν. Τώρα που ξέρω ότι αυτοί οι βίοι έχουν και συγγραφική βούλα...