Γνωρίζω κυρία με το επώνυμο Τρύφων (κυρίες, για την ακρίβεια, διότι είναι και η μαμά της, και η γιαγιά της, και η ξαδέλφη της...). Κανείς δεν γνωρίζει γιατί είναι Τρύφων και όχι Τρύφωνος ή Τρύφωνα, αλλά έτσι είναι (με όλα τα επακόλουθα που μπορείτε να φανταστείτε, όπως αντιδράσεις του τύπου "λέγεστε Τρύφων και είστε θηλυκιά;").
Επειδή έτσι την γνώρισα και την ξέρω χρόνια, δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργο.
Κάνω κάποιες σκέψεις: μου φαίνεται θεμιτό να θέλει μια γυναίκα να έχει μια ονομαστική στο επώνυμό της αντί για μία γενική. Από ιδεολογική άποψη, πάντοτε με ενοχλούσε ότι είμαι "η Τάδε
του Δείνα", έστω κι αν το "του" δεν εκφέρεται, και θα ήθελα να ήμουν "η Τάδε Δείνα" ωραία και καλά. Το μόνο πρόβλημα που βλέπω εν προκειμένω είναι ότι ο θηλυκός λέων δεν είναι λέων αλλά λέαινα, οπότε αν ακολουθήσουμε αυτήν την λογική, θα έχουμε την κυρία Παπαπαντολέαινα.