Στην συζήτηση για το πολυβασανισμένο αυτό τοπωνύμιο,
το Γουδί . . .
(όπου το σπουδαιότερο επιχείρημα της μαντάμ Γλωσσικής Ακτιβίστριας, ότι τάχα η περιοχή δωρήθηκε από το ελληνικό κράτος στην εφοπλιστική οικογένεια Γουδή, καταρρίφθηκε από απόγονο της ίδιας οικογένειας με το αναπάντεχο επιχείρημα ότι η οικογένεια αρνήθηκε τη δωρεά και ποτέ δεν απέκτησε περιουσία στο Γουδί —βλέπε στο παρόν νήμα #20 και #33). . .
ας προσθέσω τη γνώμη ενός κατεξοχήν ειδικού, του ορειβάτη Νίκου Νέζη, που έχει "φάει με το κουτάλι" (ή, για να το πω κομψότερα, έχει περπατήσει πέτρα την πέτρα) την Αττική κι έχει συγκεντρώσει όλα τα τοπωνύμια του νομού σε ένα βιβλίο (εκεί να δείτε λάθη!)
Γουδί : Οικιστική περιοχή (συνοικία) του Δήμου Αθηναίων το 1902 ως Γουδή (Φ.Ε.Κ. 132Α/1902). Χωριό του Δήμου Αθηναίων με πληθυσμό 101 κατ. το 1907 (ως Γουδί) . Συνοικισμός/συνοικία (εκτός σχεδίου πόλεως του Δήμου Αθηναίων με πληθυσμό 3.181 κατ. το 1920 και 8.959 κατ. το 1928 (πρόσφυγες 2.275).
Αναφέρεται ως συνοικία Γουδί το 1934 (Φ.Ε.Κ. 52Α/1934). Αναφέρεται Γουδί το 1949 (Φ.Ε.Κ. 212Α/1949 & 347Α/1949) και Γουδίον στο βιβλίο (1950) της απογραφής του 1940. Αναφέρεται και ως οικιστική περιοχή του Δήμου Ζωγράφου (151Δ/1973 & 18Α/1985). Το 2008 μετονομάστηκε Γουδή (Φ.Ε.Κ. 35Α/2008).
ΣΗΜ. Η γραφή Γουδή είναι λανθασμένη γιατί δεν είναι πλέον η περιοχή ιδιοκτησία του Γουδή (ανήκε στην οικογένεια Γουδή το Μεσαίωνα) και δεν πηγαίνουμε πλέον ή μένουμε στο κτήμα του Γουδή, αλλά πηγαίνουμε ή μένουμε στο Γουδί (βλ. & χάρτη Αθηνών της Σχολής Ευελπίδων - 1904). Με την ίδια παράξενη συλλογιστική πρέπει να γράφουμε και Γαλάτση, Κουκάκη, Τατόη, Μενίδη, Μουζάκη, Χασάνη, Κοκκίνη, Μάζη, Χαϊδάρη κ.ά. Δηλαδή το ονομαζόμενο σήμερα Πάρκο Γουδή ανήκει στον Γουδή; Δυστυχώς η αμάθεια και η ανευθυνότητα αυτών που προτείνουν, αλλά και αυτών που εγκρίνουν και υπογράφουν τις ονομασίες ή τις αλλαγές των ονομασιών οικισμών & τόπων συνεχίζεται από το 1833 μέχρι σήμερα (π.χ. Γεροσακκούλιον, Γουδίον, Δαφνίον, Δουργούτιον, Καβούριον, Μάτιον, Μιλέσιον, Παγκράτιον, Σπιθάριον κ.ά. ευτράπελα).
Νίκος Νέζης, Τοπωνυμικά της Αττικής: οικισμοί, μνημεία, τοπωνύμια (Αθήνα: Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας-Αναρρίχησης και Εκδόσεις Ανάβαση, 2013), σ. 64.
