Γονεϊκός πληθυντικός ευγενείας

[drsiebenmal]

ΥΓ Και το περίεργο είναι ότι κάποιοι φίλοι μου, παλιοί συμφοιτητές, έμαθαν τα παιδιά τους να μας λένε όλους τους παλιούς συμφοιτητές θείους και θείες.

Χμμμ, εδώ μπορώ να συνεισφέρω ότι στα γερμανικά υπάρχει η λέξη Vetternwirtschaft (κατά λέξη: «οικονομία των εξαδέλφων») που σημαίνει την οικογενειοκρατία, τον νεποτισμό κ.λπ. και να περιμένω τους ειδικούς στα αποσπάσματα Αστερίξ να μας φέρουν τη σκηνή όπου ο Αστερίξ (επίδοξος ολυμπιονίκης) βρίσκεται αντιμέτωπος με εξυπηρετικούς Έλληνες ξαδέλφους.

 

[bernardina]

Ο Παπανικολάου πάντως είχε τελείως αντίθετη γνώμη για το ελληνικό κατεστημένο, το σχολείο, την εκπαίδευση και όλο το σύστημα. Πίστευε ότι σκοτώνει τελείως την έρευνα, κτλ. Και δεν νομίζω ότι είχε άδικο, γιατί στον 20ό αιώνα είμαστε τελείως ανύπαρκτοι σαν χώρα, στον επιστημονικό κόσμο.

Ακριβώς γι' αυτό το λόγο πρόσθεσα στο edit μου ότι μιλούσα για το δικό μου σχολείο, το συγκεκριμένο δημοτικό. Δεν νομίζω πως είχε καμία σχέση με τον μέσο όρο των τότε σχολείων. Ούτε και των τωρινών, εδώ που τα λέμε... Και μιλάμε για ένα συνοικιακό σχολειάκι, όχι κανένα χαϊλίκι με τρανταχτό όνομα. Το ότι ξεχώριζε είχε να κάνει κατά εκατό τοις εκατό με τους ανθρώπους που το διοικούσαν και το στελέχωναν.

Λοιπόν, κάθε φορά που το σκέφτομαι συνειδητοποιώ πόσο τυχερή ήμουν σ' αυτό το θέμα. Παρόλο που για τα σημερινά ήθη η αυστηρή πειθαρχία και οι απαιτήσεις του θα ήταν απαράδεκτες.

 

[Themis†]

Όχι οι γονείς. Οι δασκάλες και οι διευθυντές του πολύ αυστηρού και πειθαρχημένου ελληνικότατου δημοτικού σχολείου

Πριν πάτε στο σχολείο χρησιμοποιούσατε τον ενικό ή τον πληθυντικό;

 

[bernardina]

Φυσικά ενικό (έχω και ηχητικά ντοκουμέντα ;) ). Προς τους γονείς, πάντα, έτσι; Γιατί προς τους άλλους ενήλικες -εκτός από τους πολύ κοντινούς, με τους οποίους υπήρχε σχέση οικειότητας- χρησιμοποιούσαμε πληθυντικό και τον τίτλο τους (θείε/θεία, κύριε/κυρία, πάτερ, κτλ).

Κατάλοιπα αυτής της συνήθειας υπάρχουν ως σήμερα. Σπάνια θα απευθυνθώ σε άγνωστο από την πρώτη στιγμή στον ενικό -εκτός αν είναι πολύ νεότερός μου- και για να καταργήσω τον πληθυντικό θα πρέπει να μεσολαβήσει ένα, έστω και μικρό, διάστημα.
Συχνά, δε, χρησιμοποιώ τον πληθυντικό όταν μαλώνω με κάποιον για να τον ψαρώσω. :laugh:

 

[honionna]

Ξέρετε αν στη Γερμανία του 1835, τα παιδιά μιλούσαν στους γονείς τους στον πληθυντικό; Έχω ένα γράμμα του συνθέτη Βάγκνερ προς τη μητέρα του στα αγγλικά, όπου φυσικά το you δε διευκρινίζεται αν είναι ενικός ή πληθυντικός. Στην αρχή έβαλα ενικό αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι θεωρώ ότι μπορώ να βάλω και πληθυντικό. Τι λέτε;

 

[SBE]

Ενικός. Το ύφος δεν παραπέμπει σε επισημότητα, εδώ που τα λέμε.
Απο εδώ.

 

[honionna]

Ευχαριστώ πολύ. Δεν ξέρω γερμανικά γι' αυτό δεν μπορώ να διαβάσω την πρωτότυπη επιστολή.

 

[Earion]

Dich (β' ενικό πρόσωπο).