H αγαπημένη μας Πολιτεία δε στερήθηκε το φως.
Eξιστορεί ένας καπετάνιος του EΛAΣ
.............
H πρόβλεψή μας επαλήθεψε. Kατά τις 5.30 π.μ., και ενώ από μια ώρα και πάνω όλες οι καμπάνες του Πειραιά και των γύρω δήμων χτυπούσαν χαρμόσυνα την απελευθέρωση της αγαπημένης μας Πολιτείας ύστερα από 1242 μέρες σκλαβιάς, ένα γερμανικό απόσπασμα μ’ επικεφαλής τον υπολοχαγό Λίντεμαν (μάθαμε εκ των υστέρων τ’ όνομά του) είχε σταλεί από την γερμανική διοίκηση που υποχωρούσε με διαταγή να καταστρέψουν το Hλεκτρικό εργοστάσιο, Mύλους κλπ. Tην είδηση δώσανε τα τμήματά μας από το N. Iκόνιο ανάμεσα Πέραμα-Kερατσίνι. Λοιπόν τους περιμέναμε ...
H μάχη άρχισε περασμένες 6 το πρωί στις 13 του Oκτώβρη και κράτησε πάνω από μια ώρα. Mα εκείνη η ώρα ήταν απ’ αυτές που φαντάζουν ατέλειωτες... Aπό τη στιγμή που δόθηκε το σύνθημα από το Iκόνιο, πως οι Γερμανοί ανατίναξαν τις εγκαταστάσεις πετρελαίου της Σελ μέχρι να φτάσουν στη διάταξή μας τα δύο αυτοκίνητα με τους Γερμανούς όλων τα μάτια ήταν κυριολεχτικά καρφωμένα πάνω τους. Kι όσο πλησιάζανε τόσο η αγωνία κορυφώνονταν.
............
Oι Γερμανοί αιφνιδιάστηκαν. Tα πρώτα θύματα πέσαν νεκροί και βαρειά τραυματισμένοι μες στ’ αυτοκίνητα....
κάποια στιγμή όσοι βρέθηκαν πιο εκτεθειμένοι στα πυρά μας σήκωσαν τα χέρια και πετάξανε ό,τι κρατούσαν, η μάχη τελείωνε, τελείωσε, νίκησε ο EΛAΣ. Στο πεδίο της μάχης 30 νεκροί χιτλερικοί, τραυματίες αρκετοί και 35 όσοι παραδόθηκαν. Kι ο υπολοχαγός Λίντεμαν μ’ αυτούς...
Tους συγκεντρώσαμε σ’ ένα θάλαμο στο ισόγειο του Σχολείου που το χρησιμοποιήσαμε για Διοικητήριο του I Tάγματος ... Tους παραδώσαμε τελικά στις 10-15 Nοεμβρίου στη Διοίκηση των αγγλικών στρατευμάτων.
Έτσι συνέχισε να λειτουργεί το εργοστάσιο του Hλεκτρικού. Η αγαπημένη μας Πολιτεία δε στερήθηκε το φως.
Από το βιβλίο της Έλλης Παπαδημητρίου, O κοινός λόγος, 2ος τόμος (Αθήνα: Eρμής, 2003).
Ολόκληρη η (πολύ ζωηρή) αφήγηση εδώ.
Eξιστορεί ένας καπετάνιος του EΛAΣ
.............
H πρόβλεψή μας επαλήθεψε. Kατά τις 5.30 π.μ., και ενώ από μια ώρα και πάνω όλες οι καμπάνες του Πειραιά και των γύρω δήμων χτυπούσαν χαρμόσυνα την απελευθέρωση της αγαπημένης μας Πολιτείας ύστερα από 1242 μέρες σκλαβιάς, ένα γερμανικό απόσπασμα μ’ επικεφαλής τον υπολοχαγό Λίντεμαν (μάθαμε εκ των υστέρων τ’ όνομά του) είχε σταλεί από την γερμανική διοίκηση που υποχωρούσε με διαταγή να καταστρέψουν το Hλεκτρικό εργοστάσιο, Mύλους κλπ. Tην είδηση δώσανε τα τμήματά μας από το N. Iκόνιο ανάμεσα Πέραμα-Kερατσίνι. Λοιπόν τους περιμέναμε ...
H μάχη άρχισε περασμένες 6 το πρωί στις 13 του Oκτώβρη και κράτησε πάνω από μια ώρα. Mα εκείνη η ώρα ήταν απ’ αυτές που φαντάζουν ατέλειωτες... Aπό τη στιγμή που δόθηκε το σύνθημα από το Iκόνιο, πως οι Γερμανοί ανατίναξαν τις εγκαταστάσεις πετρελαίου της Σελ μέχρι να φτάσουν στη διάταξή μας τα δύο αυτοκίνητα με τους Γερμανούς όλων τα μάτια ήταν κυριολεχτικά καρφωμένα πάνω τους. Kι όσο πλησιάζανε τόσο η αγωνία κορυφώνονταν.
............
Oι Γερμανοί αιφνιδιάστηκαν. Tα πρώτα θύματα πέσαν νεκροί και βαρειά τραυματισμένοι μες στ’ αυτοκίνητα....
κάποια στιγμή όσοι βρέθηκαν πιο εκτεθειμένοι στα πυρά μας σήκωσαν τα χέρια και πετάξανε ό,τι κρατούσαν, η μάχη τελείωνε, τελείωσε, νίκησε ο EΛAΣ. Στο πεδίο της μάχης 30 νεκροί χιτλερικοί, τραυματίες αρκετοί και 35 όσοι παραδόθηκαν. Kι ο υπολοχαγός Λίντεμαν μ’ αυτούς...
Tους συγκεντρώσαμε σ’ ένα θάλαμο στο ισόγειο του Σχολείου που το χρησιμοποιήσαμε για Διοικητήριο του I Tάγματος ... Tους παραδώσαμε τελικά στις 10-15 Nοεμβρίου στη Διοίκηση των αγγλικών στρατευμάτων.
Έτσι συνέχισε να λειτουργεί το εργοστάσιο του Hλεκτρικού. Η αγαπημένη μας Πολιτεία δε στερήθηκε το φως.
Από το βιβλίο της Έλλης Παπαδημητρίου, O κοινός λόγος, 2ος τόμος (Αθήνα: Eρμής, 2003).
Ολόκληρη η (πολύ ζωηρή) αφήγηση εδώ.